Dit zijn ze: de vijf meest doorgeslagen complotdenkers van Nederland

Joost Knevel

Augustus 2021. De dan 43-jarige Joost Knevel wordt op verzoek van het Openbaar Ministerie aangehouden in het oosten van Spanje, waar hij met zijn vriendin een bed & breakfast runt. Nederland wil zijn uitlevering. Knevel zou online zowel RIVM-baas Jaap van Dissel als Mark Rutte hebben bedreigd. Over Van Dissel zegt hij: ‘Wie geeft hem zijn welverdiende nekschot, die is een held.’ Rutte moet het ook ontgelden: ‘We zouden hem eigenlijk moeten opjagen de zee in of waar dan ook.’

Maar vanwaar die aversie tegen beide heren? Knevel bracht zijn jeugd door in het dorpje Bodegraven. Daar was hij – volgens zijn eigen ‘onlangs hervonden jeugdherinneringen’ – begin jaren tachtig getuige van kindermisbruik en rituele kindermoorden door Van Dissel en een plaatselijke huisarts. Beiden zouden lid zijn van een door de staat georkestreerd pedonetwerk. Ook premier Rutte, de burgemeester van Bodegraven, ING, Jort Kelder en de voormalige ministers Asscher en Hennis-Plasschaert zouden erbij betrokken zijn.

Samen met zijn kompanen Wouter Raatgever en Micha Kat slingert Knevel via verschillende onlinekanalen zijn theorieën, dreigementen en beschuldigingen de wereld in. Ze hebben het onder meer over de Cabal; een geheime schaduwregering, gevormd door een wereldwijde, schimmige pedo-elite die in het geniep samenzweert tegen de mensheid. De vermeende slachtoffertjes van al dat satanische kindermisbruik en rituele kindermoorden zouden op de lokale begraafplaats Vredehof liggen, aan de rand van Bodegraven.

Het gevolg is dat tientallen mede-complotdenkers afspreken op de begraafplaats. Daar leggen ze bloemen. Niet alleen langs de oprijlaan, vanaf de weg tot aan de poort van de begraafplaats, maar ook op de kindergrafjes. Her en der laten ze geplastificeerde A4’tjes achter met daarop teksten als: ‘Burgemeester, wee je gebeente deze bloemen te laten verwijderen! Ik leg deze bloemen als eer aan Joost Knevel (held der helden!) en de andere slachtoffers van satanisch misbruik! Velen hebben dit niet overleefd maar er valt nog veel te redden! #StopvanDissel!’

In het dorpje ontstaat grote onrust. Nabestaanden vinden briefjes over satanisch misbruik op het graf van hun kind. De burgemeester krijgt doodsbedreigingen en de begraafplaats moet beveiligd worden.

Het vervolg laat zich raden: een rechtszaak wegens smaad, laster en opruiing. Knevel bindt enigszins in. Hij erkent dat hij te ver is gegaan met alle dreigementen (‘Ik was emotioneel omdat veel vrienden zelfmoord hebben gepleegd en ik misbruikt ben’) en accepteert zelfs hulp. Opmerkelijk, want het Pieter Baan Centrum concludeerde dat hij verminderd toerekeningsvatbaar is en lijdt aan een paranoïde waanstoornis.

Maar Knevel wil gewoon terug naar zijn vrouw en kinderen in Spanje. Echter, over één kwestie houdt hij de poot stijf: die van het monsterlijk kwaad in Bodegraven. Knevel somt een hele serie namen op van families in Bodegraven die betrokken zouden zijn bij de kindermoorden. Peter Plasman, de advocaat van Knevel, probeert er in zijn pleidooi nog een positieve draai aan te geven. Volgens hem is zijn cliënt vooral ‘authentiek’. Plasman hoopt dat de rechtbank rekening houdt met Knevels werkelijkheid, want ‘als u dat doet, zult u zien dat het nog meevalt wat hij heeft gedaan’.

Knevel krijgt uiteindelijk vijftien maanden cel, waarvan vier voorwaardelijk. De rechtbank legt hem geen gedwongen behandeling op in een psychiatrische kliniek, zoals geëist door het Openbaar Ministerie.

Intussen tekent dagblad Trouw op hoe twee sympathisanten van Knevel bloemen komen leggen bij een kindergraf, waar heel toevallig de vader van de overledene staat. Hij vertelt hen over zijn overleden zoontje en ‘dat het klinkklare onzin is dat hij misbruikt en vermoord zou zijn’. Beide sympathisanten verontschuldigen zich.

Wouter Raatgever

Ook Wouter Raatgever, een vijftiger zonder vaste woon- of verblijfsplaats, houdt zich intensief bezig met pedonetwerken. Vooral dat in Bodegraven. Daar zouden hooggeplaatste pedofiele satanisten opereren vanuit een peuterspeelzaal en kleuterschool.

Dus filmt hij vanuit een rijdende auto hoe Jaap van Dissel naar zijn werk in Leiden fietst: ‘De grootste smeerkees van de wereld. Dit is de man die een deel van de westerse wereld in gijzeling houdt.’ Waarmee Raatgever niet alleen doelt op de satanisch-rituele kindermoorden die Van Dissel zou hebben gepleegd, maar vooral ook op zijn coronamaatregelen, die bijdragen aan het in stand- én geheimhouden van het netwerk. Het adres van de RIVM-baas wordt onder de video gezet.

In andere filmpjes meldt Raatgever dat de advocaat van de gemeente Bodegraven weldra door een militair tribunaal ter dood zal worden veroordeeld (‘een belofte’) en dat Van Dissel – al dan niet met behulp van de vaccinaties – miljoenen doden op zijn geweten heeft: ‘Monsters moeten in een kooi zitten en niet vrij rondlopen.’

Verdere claims van Raatgever: zeker twintig getuigen van het pedonetwerk in Bodegraven zijn uit de weg geruimd. Van anderen zou door de Amerikaanse inlichtingendienst CIA het geheugen zijn gewist. En de moorden op Marianne Vaatstra (1999, in Friesland) en Nicky Verstappen (1998, in Limburg) houden ook verband met Bodegraven. Want toeval bestaat niet en alles is altijd aan elkaar gelinkt.

Al met al genoeg stof voor een rechtszaak. De aanklacht luidt smaad, laster, opruiing en bedreiging. Raatgever maakt er een spektakel van. Hij claimt dat alleen God het recht heeft over hem te oordelen en verzoekt de rechtbank hem niet met zijn naam aan te spreken, maar met ‘gegijzeld vrij mens’. Verder heeft hij er een handje van om overal doorheen te praten: waarom doet niemand iets met de 84 pagina’s met ‘bewijzen’ die hij heeft verzameld over het satanische netwerk? ‘De vrouw van de huisarts is ook overleden. Wist ze iets? Mensen die iets weten, worden allemaal uit de weg geruimd.’ Zo oreert hij door, over een medisch-wetenschappelijke staatsgreep en een militair tribunaal, om plots vanuit het niets op hoge toon een vrijgeleide naar Florida te eisen.

Volgens het Pieter Baan Centrum heeft Raatgever een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Zelf vindt hij van niet: ‘Een narcist heeft geen geweten, ik heb juist veel last van mijn geweten.’ Hoe dan ook, volgens Raatgever zullen ooit alle ‘afdekkers van pedonetwerken’ voor tribunalen verschijnen. Geen bedreiging, voegt hij er fijntjes aan toe, maar ‘een realistisch scenario’. Voor de rest heeft hij ‘diep verdriet van wat de kinderen in Nederland allemaal wordt aangedaan’.

Zijn advocaat beroept zich – bij gebrek aan beter – op vrijheid van meningsuiting en probeert met de moed der wanhoop aan te tonen dat zijn cliënt toch echt geweldloosheid propageert. Het mag weinig baten. Volgens de rechtbank is Raatgever over een grens gegaan. Het vonnis: een celstraf van negen maanden, waarvan drie voorwaardelijk. Maar daar maalt Raatgever in het geheel niet om: ‘Ik creëer mijn eigen realiteit.’

En dat blijkt. In november van datzelfde jaar wordt hij weer aangehouden, ditmaal in zijn cel, op basis van nieuwe verdenkingen van opruiing en bedreiging van Van Dissel. Ook blijkt Raatgever drukdoende met de voorbereidingen van een ontsnappingspoging, mocht hij worden weggestopt in de psychiatrie.

Enkele maanden later mag Raatgever zich daarom weer voor de rechter verantwoorden. Het levert hem opnieuw een veroordeling op: achttien maanden cel, waarvan zes voorwaardelijk.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Je leest 't op Blendle of in de nieuwste Revu.

In de rest van het artikel lees je meer over Max van den B., Ronald Heister en Huig Plug, die zichzelf de 'klokkenluider van het Binnenhof' noemt.