Obsessie met energietarieven: 'Het wordt een sport om zoveel mogelijk ‘dure dingen’ in de daluren te doen'

De inflatie was afgelopen augustus een whopping 12 procent. Dat betekent – mocht je het net als ik niet eerder helemaal hebben begrepen – dat het gemiddelde prijspeil vorige maand 12 procent hoger lag dan in augustus 2021, dezelfde maand, een jaar geleden. Kostte een brood dus vorig jaar augustus 1 euro, kostte datzelfde brood afgelopen maand 1,12 euro.

Aanleiding voor een feestje, want dat was het hoogste inflatiecijfer óóit gemeten door onze vrienden van het Centraal Bureau voor de Statistiek, en die zijn er al sinds 1963 druk mee bezig. Het vorige record: 11,1 procent in januari 1975, midden in de oliecrisis, toen we op de fiets over de snelweg mochten. Oorzaken van de rampzalige cijfers van nu: nog altijd de energieprijzen, maar nu ook de voedingsmiddelen, die dit jaar gemiddeld 13,1 procent duurder waren dan het jaar hiervoor.

Zitten we toch goed met de Nettorama, alwaar wij tegenwoordig de boodschapjes doen. Zeker met de extra tip dat je geen groente meer moet kopen die in kassen zijn gekweekt, want in kassen moet flink worden gestookt, en dat kost veel peperdure energie, breek ons daar de bek niet van open. Groente uit de kouwe grond is het devies en je ware, denk kool, spruiten en dergelijke.

Toch even over de energieprijzen gesproken: wij hebben nu een app die ons van uur tot uur op de hoogte houdt van de actuele energieprijzen. Precies om 15.00 uur floepen de gas- en stroomtarieven voor de komende dag op ons scherm en kunnen we gaan plannen wanneer we bijvoorbeeld de wasmachine voor een relatieve habbekrats kunnen laten draaien, en wanneer we absoluut niet tegen woekerprijzen een eitje moeten willen koken. Zo is ’s nachts in bad gaan een zuinige kiloknaller en is de zondag overall de beste dag om even lekker te verkwisten. Bijvoorbeeld door het licht aan te doen.

Grappig bijeffect van deze obsessie met de energietarieven is natuurlijk dat het een sport wordt zoveel mogelijk ‘dure dingen’ in de daluren te doen. En als er geen goedkope ‘uren’ voorhanden zijn, dure dingen uit te stellen tot er weer een welgevallig tarief beschikbaar is. Zo heb ik al drie dagen niet gedoucht – even een kattenwasje rond het scrotum – en doet mijn vrouw de afwas wel even (koud) op de hand want ‘het is anders zo zonde van de stroom’.

Rest mij nog de publieksvraag: in welk onbeschaafd universum kan het zijn dat energiemaatschappijen astronomische overwinsten noteren terwijl hun klanten aan de bedelstaf raken door de prijzen voor gas en licht?