Wim Hof wordt straks rillend rijk

We struikelen van de ene crisis in de andere. Corona, woningnood, stikstof en nu de gasprijzen. Ach en wee. Zeker nu het ons in de portemonnee treft, moeten we er best een beetje om huilen. Niet iedereen even hard, natuurlijk. En bij sommigen zijn de tranen op de wangen niet van verdriet, maar van geluk. Want iedere crisis heeft zo z’n mazzelaars.

Bij corona waren de grote winnaars de supermarkten en de thuisbezorgers, bij de woningnood de huisjesmelkers en bij de stikstofcrisis Caroline van der Plas. Wie gaan er dit keer met de prijzen vandoor?

Sowieso de energiemaatschappijen. En de schoorsteenvegers. Hun zwart beduimelde agenda’s staan al vol tot halverwege de zomer. Mary Poppins houdt geen achtergronddansers over. Ook producenten van en handelaren in straalkacheltjes en elektrische dekens zitten er deze winter warmpjes bij. En in kampeerwinkels zijn ondertussen de petroleumkachels niet aan te slepen. Petroleum zelf staat nu nog op 3 euro de liter, maar mensen met verstand van zaken zeggen dat dat voor de eerste nachtvorst al wel 4 euro zal zijn.

Begrafenisondernemers en crematoriumhouders gaan geld binnenharken. Want die krijgen een hoop doodgevroren bejaarden te verwerken. En zwakhartigen die bij het zien van hun nieuwe maandbedrag zich de rikketik kapot schrikken. Crematoriumhouders die zich als leverancier op de stadsverwarming laten aansluiten, zijn dubbel spekkoper.

Maar wie gaat er van deze gascrisis echt ‘gillend rijk’ worden? Dat is slechts weggelegd voor zij die geen geweten hebben en zonder scrupules zijn.

Ik weet niet hoe het met het morele kompas van Wim Hof gesteld is, maar als ik de ijsbadgoeroe was, dan wist ik het wel. Ik zou eens een belletje plegen: ‘Hallo Hugo, de Iceman hier! Hé, ik weet niet of ik bij jou aan het juiste adres ben, maar anders kan je me vast verder helpen. Ik hoor dat jullie een probleem hebben. Honderdduizenden, zo niet miljoenen huishoudens dreigen de energierekening niet meer te kunnen betalen. Die mensen zitten straks allemaal in de kou. Wil je dat voorkomen, ben je klauwen met geld kwijt aan allerlei toeslagen en tegemoetkomingen. Maar wat nou als ik jou vertel dat die kou helemaal geen probleem is? Dat ik hier toevallig een methodetje heb liggen dat van die nood een deugd maakt? Een methodetje dat ervoor zorgt dat mensen dat bibberen en rillen juist als een weldaad ervaren? Klinkt goed, hè? En nou ben ik de lulligste niet, dus ik wil, als jullie een beetje groot afnemen, zeg maar voor elk Nederlands huishouden één, jullie wel het e-book van die methode als pdf’je doen toekomen. Om niet. Tegen de productiekosten van slechts 149,99 euro het stuk. Want ja, het moet me natuurlijk ook weer geen geld gaan kosten, hè!’

Het zal met deze crisis net zo zijn als met elke andere crisis: wie van een drol een chocoladegebakje kan maken, zit gebakken.