'Zo vreemd is het niet dat Poetin zich bedreigd voelt'

Minister Ollongren van Defensie wil nóg meer wapens aan Oekraïne leveren. Collega Hoekstra (Buitenlandse Zaken) spreekt al van een ‘jarenlange vastberaden inzet’ en dat er ‘offers gebracht’ moeten worden. Zo kennen we politici weer, met hun oorlogsretoriek. Het doet me denken aan die quote uit de film Shrek: ‘Some of you may die, but that is a sacrifice I’m willing to make.’

Niet alleen Poetin denkt er zo over, met die kansloze mobilisatie van hem – ook het Westen staat te popelen om de volgende sport van de escalatieladder te beklimmen. Ollongren is vóór, want de oorlog in Oekraïne is volgens haar ‘Poetins keuze, en niet die van het Westen’. Bovendien zouden in zijn wereld ‘andere regels gelden’.

Dat is zo’n opmerking waarover ik graag even mag nadenken. Speelt die kleine Rus volgens andere regels? Laten we, als gedachte-experiment, de zaken eens omkeren. Stel, over een tijdvak van dertig jaar kleuren alle Midden-Amerikaanse landen langzaam maar zeker rood. Gewoon, omdat zij zelf voor het communisme kiezen. En vervolgens wil ook Mexico, het buurland van de Verenigde Staten, zich bij dat blok aansluiten. Reken maar dat Uncle Sam ruim voor die tijd al militair heeft ingegrepen. De Verenigde Staten dulden geen communistische indringers in hun achtertuin. Iets wat ze al lieten zien in Cuba, Panama, Chili, Nicaragua en Venezuela.

En de Russen? Dulden zij kapitalistische indringers? Sinds de val van de muur raakten ze niet alleen Letland, Estland en Litouwen aan het Westen kwijt, maar ook Polen, Oost-Duitsland, Tsjechoslowakije, Hongarije, Roemenië, Bulgarije, Joegoslavië en Albanië. Ja, Rusland liet het de afgelopen dertig jaar allemaal maar gebeuren. Dom, want nu drukt het Westen dus door: ook Oekraïne hoort bij ons. Niet eens zozeer omdat de Oekraïners dat zelf willen, maar omdat de hele wereld moet worden zoals wij. Het is sowieso de grote hobby van de VS: overal ter wereld regimewisselingen uitlokken. Desnoods bombardeert Amerika landen de democratie in. Dus zo vreemd is het niet dat Poetin zich bedreigd voelt. Al was het maar omdat het defensiebudget van de Navo ruim tien (!) keer zo hoog is als dat van Rusland.

Meer wapens dus voor Oekraïne, hoe zwaarder, hoe beter. Westerse politici verkeren in een oorlogsroes, ervan overtuigd dat Russen enkel luisteren naar geweld. Alsof ze – alle 144 miljoen – een ander soort mens zijn. Ja, minder dan ons. Daarom zijn Russische burgers niet meer welkom in de EU. Want wij zijn goed en zij zijn slecht. Wij zijn beschaafd en zij zijn wreed. Compleet in verval, dat land.

Tenminste, zolang je je ogen sluit voor het feit dat in Rusland veel meer burgers tegen de oorlog demonstreren dan in het Westen. Want wij zijn niet tegen oorlog. Wij zijn voor méér wapens. En die nucleaire dreiging dan, de enige troefkaart die Poetin nog rest? Who gives a fuck? We gokken er gewoon op dat die kleine pik bluft.