'Mensen zijn boos en reageren geprikkeld door onbegrip en onzekerheid over het beleid'

Het roemruchte ‘doe eens normaal man’-relletje tussen Rutte en Wilders, na het moment waarop de PVV-leider toenmalig PvdA-voorman Job Cohen de ‘bedrijfspoedel van Rutte I’ noemde, bracht het land in rep en roer. Je mocht vooral niet lachen om de speelse polemiek tussen retorische opponenten.

Tijd is een platte cirkel dus elf jaar later is De Toon nog steeds zwaarder dan de inhoud in de hoogste politieke kaste. Burgers bevriezen deze winter vanwege de energieprijzen, gezond voedsel is onbetaalbaar en het MKB zakt onder Sigrid Kaag onder de rode rendementslijn vanwege personeelsgebrek, operationele kosten en absolute Haagse desinteresse in het lot van de bakker op de hoek of de snackbar in de straat.

Mensen zijn boos, mensen zijn bezorgd, mensen reageren geprikkeld door onbegrip en onzekerheid over het beleid. Complotdenken lonkt, dreigende woorden vallen, sociale media dampen van de zure retoriek. Maar de tóón, mensen! Denk toch eens om De Tóón!

De vreselijke D66-deugerik Jan Paternotte was vorig jaar woedend toen FvD’er Pepijn van Houwelingen aan zijn fractiegenoot Sjoerd Sjoerdsma beloofde dat er ‘tribunalen komen’ na corona, maar hij schroomde zelf niet om Geert Wilders tijdens de recente Algemene Beschouwingen zonder enige serieuze grond een ‘Poetinvriendje’ te noemen - een landverrader dus. Sjoerdsma zelf hielp tijdens de formatie het gerucht de wereld in dat Johan Remkes een iets te enthousiaste lunchborrelaar is.

Ook een mooi voorbeeld is Jesse Klaver, het vrome schooljongetje dat in felle debatten altijd naar voren rent om te eisen dat mensen hun toon matigen of zelfs woorden terugnemen. Zelf stampvoette hij in een stikstofdebat tegen Caroline van der Plas dat haar retoriek ‘giftig’ zou zijn. De BBB-vrouw ontving bedreigingen uit linkse hoek na die woorden.

Vanwege het tribunalen-zinnetje willen aartshypocriet Jan Paternotte en ChristenUnie-schijnheil Gert-Jan Segers het gebod ‘Gij Zult Niemand Bedreigen’ toevoegen aan de spelregels van de Kamer. In het debat daarover ging de van #MeToo-gedrag beschuldigde (en volgens mij chronisch benevelde) emo-bom Lücifer Nilüfer Gündogan tekeer tegen voorzitter Bergkamp omdat ze weigerde FVD’er Gideon van Meijeren de mond te snoeren. De voormalige Volt-vrouw stond te tieren als een doorsnee Twitteraar.

‘Bedrijfspoedel’ was een prima grap. Maar het hoogste orgaan van politieke vertegenwoordiging heeft te weinig polemische humor en te veel ideologische eigenwaan. Op die cocktail ontspoort hun eigen vrome heiligheid steeds vaker in hoog oplopende hypocrisie - en iedereen doorziet het. Daarmee leren Kamer en kabinet hoe we hen moeten behandelen: met hoog oplopende, verhitte hoon.

Mocromaffioos Ridouan T. gebruikte in zijn rechtszaak zelfs een directe verwijzing naar het gedrag van onze politici: ‘Zoals Rutte het zei: daar heb ik geen actieve herinnering aan.’

Tijd is een platte cirkel. De toon is een vicieuze cirkel.