Marco Bakker: 'Ik heb grote moeite met woke'

Je nieuwste cd heet Springlevend, waarop je nummers van Frank Sinatra zingt. Hoe en waar verkoop je anno 2022 nog een cd? Is die investering nog terug te verdienen?

‘Ik moet zeggen: de cd is mij aangeboden, dus alle kosten die ervoor zijn gemaakt, zijn door vrienden en sponsors bij elkaar gebracht. Men vond dat nodig als hommage aan mijn 60-jarige carrière. De kosten probeer je terug te halen via internet, met streamen. En uiteraard door de bijbehorende tournee, want dan zal het zeker mogelijk zijn om cd’s te verkopen en handtekeningen uit te delen, voor wie daarin geïnteresseerd is.’

Hoeveel cd’s heb je verkocht in je carrière, weet je dat?

‘Haha, ik heb geloof ik zes gouden platen en een platina plaat. Vroeger moest je veel meer platen verkopen wilde je die status überhaupt kunnen bereiken. Nu ben je al goud met mindere aantallen. Goud was tot in de jaren 90 minstens 50.000 verkochte cd’s en platina was 100.000. Dat is nu anders. Nu is goud voor popalbums 20.000 en platina 40.000, inclusief downloads en betaalde streams. Ik heb meer dan negentig cd’s gemaakt, maar dit is eigenlijk de eerste cd waar ik volledig achter sta. Dat betekent niet dat die andere niet goed waren, maar dit is een project over een ouder wordende man die in de herfst van zijn leven zit. Ik ben al een stukje verder, maar het gaat over die man en die kijkt in de liedjes terug op dat leven. Op wat ie allemaal meemaakte, met heel veel liefde en nostalgie, terwijl hij alles nog kan en in staat is om alles nog te doen. Op alle gebieden. Bepaalde dingen gaan soms iets langzamer, maar hij staat nog vol in het leven. Hij realiseert zich wel dat de winter in aantocht is.’

Want je hebt het grootste deel van je leven er al opzitten. Met wat voor blik kijk je dan naar de wereld van vandaag?

‘Ik ben niet zo optimistisch helaas. Ik ben niet ouderwets, ik doe gewoon mee, maar ik vind dat heel veel dingen veel te snel gaan. Het moet allemaal in een razend tempo. Ik heb dat onlangs ervaren toen ik negen dagen in de Verenigde Staten was met mijn zoon Richard, die daar woont. Het is daar rush, rush, rush, alles moet snel. Er is weinig aandacht meer voor persoonlijke contacten, en dat heeft ook te maken met dat alles tegenwoordig digitaal gaat. Ik vind dat dat vaak ten koste gaat van het persoonlijke. Zo denkt mijn zoon er ook over. Mensen hadden vroeger meer tijd voor elkaar, en ook wat meer interesse in elkaar. Dat vervlakt allemaal, vind ik. Ik vind bijvoorbeeld die hele woke-toestand... Tuurlijk moeten er veranderingen plaatsvinden, maar we krijgen een revolutie en dat gaat mij iets te snel. Dat vind ik jammer. Daarnaast speelt er natuurlijk iets in het oosten, in Oekraïne en Rusland, waar we toch eigenlijk ook bij betrokken zijn. Je weet niet hoe zich dat ontwikkelt. Ik ben daar toch wel behoorlijk huiverig voor, ook voor wat er gaat gebeuren met ons nageslacht, met kinderen en kleinkinderen in de toekomst. Dus daar maak ik me wel zorgen om, ja.’

Wat vind je van het woke-gebeuren? Hoe denk je daarover?

‘Je mag geen eigen mening meer hebben. Er wordt door een bepaalde groep in onze bevolking een mening opgedrongen. Dat is de “juiste” mening en als je een andere mening hebt, hoor je er niet bij. Daar maak ik me soms een beetje zorgen om. Het is op dit moment een beetje een rare tijd. Een enorme omwenteling in alles. Die hele covid-19 heeft daar ook mee te maken. Daar zijn we ook nog niet vanaf. Er zijn heel veel collega’s van mij die niet meer weten wat ze met hun carrière aanmoeten, die afgehaakt zijn, en niet alleen in onze branche. Ik sprak onlangs nog een restauranthouder op het strand in Wijk aan Zee. Ik vroeg: “Hoe gaat het?” Hij zei: “Het gaat wel, maar ik heb zes mensen tekort en ik kan geen personeel krijgen.” Dat personeel is afgehaakt omdat de zaken gesloten waren en ze een andere baan vonden. Datzelfde ervaar ik met orkesten en koren. Koren hebben mij vaak als solist, maar er zijn heel wat orkestleden afgehaakt omdat ze lange tijd niet mochten zingen en repeteren. Ze vonden een andere hobby. Dus het gaat allemaal wat moeizaam. Ook in het theater, mensen durven niet meer en wij artiesten begrijpen niet waarom. Het is verschrikkelijk moeilijk. Een theater is soms maar 30 tot 40 procent bezet. Ik hoor van collega’s dat ze vroeger 1000 mensen in de zaal hadden en nu 120. Er zijn heel veel collega’s die gewoon geen werk meer hebben. Ik sprak laatst een heel beroemde tenor, die zei: “Ik heb mijn oude beroep als loodgieter maar weer opgepakt, want ik heb een hypotheek, twee kleine kinderen en een vrouw en ik moet zorgen dat ik geld verdien.” Hij zingt nog wel, maar te weinig om daarvan te kunnen leven. Dat is op dit moment een groot probleem. Er is blijkbaar toch nog een behoorlijke angst.’

Als je het nou hebt over woke... Gert Verhulst gebruikte op de Belgische tv het ‘n-woord’ in zijn talkshow. Een paar dagen later werd hij in zijn talkshow de oren gewassen door Marc-Marie Huijbregts omdat hij niet begreep waarom dat niet mocht. Marc-Marie zei toen tegen hem dat Gerts mening er niet toe doet omdat hij een ‘witte heteroman’ is.

‘Dat is natuurlijk volkomen onzin. Dat vind ik schandalig. Maar Marc-Marie is ook geen jonkie meer, dus hij is ook een oude, witte man.’

Maar hij is homo, dus dan telt zijn mening weer wél, snap je?

‘Ja, dan mag het wel... Ik kom net uit Amerika en daar wordt het woord nigger gewoon gebruikt.’

O ja?

‘Ja. Ik heb discussies meegemaakt in Amerika waar zwarte mensen elkaar gewoon nigger noemen en waar dat heel gewoon is. Wij mogen dat niet zeggen en ik hoef dat ook niet, want als hen dat stoort, dan zeg ik dat niet. Dan zeg ik “de donkergekleurde medemens”. Dat interesseert me niet. Maar wat je denkt of wat je zegt, maakt niet uit. Het zijn je daden, hoe je bént. Dan maakt het mij niet uit wat je verder denkt of betekent, of hoe je seksuele geaardheid is. Dat interesseert mij geen moer. Ik ben er voor iedereen en als dat niet meer kan, dan vind ik dat heel erg.’

Het is een beetje aan het doorslaan?

‘Het is het doorslaan van een bepaalde groep die geen tegenspraak wil. Die de waarheid in pacht heeft. En ik heb toch heel veel moeite met dat soort mensen. Vreemd. Ik mag Marc- Marie, we kennen elkaar goed. Ik mag hem erg als artiest. Ik weet verder niet zo heel veel van hoe hij privé als mens is. Goed, dat is een uitspraak van hem geweest waar ik niet achter kan staan.’

Het gaat natuurlijk ook wel ver. Ik bedoel: het monddood maken van mensen, het cancelen, alleen omdat iemand een ‘verkeerd’ woord gebruikt.

‘Dat zei ik in het begin van het interview, dat alles zo snel gaat. Er zijn dingen die gewoon rechtgezet moeten worden en veranderd moeten worden, maar dat moet je niet ineens als een revolutionair iets doen. Daar moet je in groeien. De meeste mensen zijn er ook in gegroeid dat je geen Zwarte Piet meer hebt, of dat heel veel mensen daar moeite mee hebben. Dat begrijp ik best, maar dat heeft z’n tijd nodig. Het moet niet ineens allemáál. Die hele geschiedenis met Zwarte Piet, dat is geweest. En dat accepteer je of dat accepteer je niet. Maar nu moet opeens alles, alles, álles veranderd worden. En natuurlijk, de wereld leeft, de taal verandert, het leven verandert. Maar het gaat allemaal iets te snel en het is een kleine groep die daar kennelijk haast mee heeft. Ik hoor niet bij die groep.’

Benieuwd naar de rest van het interview? Je leest 't in de nieuwste Revu.