'Verslaafd aan je eigen verveling'

Online is niets meer echt. Neem nu je eigen updates op sociale media. Het heeft nauwelijks nog iets van doen met wie je werkelijk bent. Je post enkel datgene wat clicks genereert. Welbeschouwd censureer je dus je eigen leven. Je doet je best om die versie van jezelf te presenteren, die het algoritme graag ziet. Want het is enkel het algoritme dat bepaalt of anderen jouw updates te zien krijgen. Daar komt geen mens meer aan te pas.

Eigenlijk is het hele internet één groot algoritme. Het checkt bijvoorbeeld regelmatig of jij zelf geen computer bent. Dan mag je op een foto alle verkeerslichten, zebrapaden of fietsen aanvinken. Zo ver is het al gekomen online: je moet een computer ervan overtuigen dat jij zelf geen computer bent. Het is namelijk belangrijk dat alle onlinereclame aan mensen voorgeschoteld wordt en niet aan bots.

Dus daar zit je dan, met je supersnelle glasvezelinternet, gelaten wachtend tot die traag ladende website eindelijk op het scherm verschijnt. Waarom dat zo traag gaat? Omdat altijd eerst alle reclamebanners, pop-ups, trackers, cookies en andere reclamemeuk geladen moeten worden. Dáárna volgt pas de eigenlijke content. Dat geeft de verhoudingen mooi weer: als internetter ben je in de eerste plaats consument. Iemand aan wie geld te verdienen valt.

Logisch dus, dat je op sociale media oneindig kunt scrollen. Want dan houdt ook de reclame nooit op! Dus dat is wat we tegenwoordig doen. Lusteloos met de duim over het schermpje glijden, terwijl je wacht op de trein. Of in bed, wachtend op de slaap. Of op de wc, wachtend op die drol. Tot een van die drie zich aandient, wil je onderhouden worden. Door TikTok. Of Insta. Of Twitter. Of door iets anders, maakt niet uit wat. Als het maar een oneindige stroom entertainment is. Want het internet heeft je verslaafd gemaakt aan je eigen verveling.

Eindeloos scrollen, de godganse dag. Zoals reizigers in de trein. Met de ogen vastgeplakt aan het beeldschermpje. Verdoofd, leeg, niets. Je kunt de lethargie van hun gezichten scheppen. Vraag hen wat ze een half uur geleden gezien hebben op hun mobiel en ze kunnen je geen antwoord geven. Geen wonder dat zoveel mensen ongelukkig zijn. Vastgeroest in een of ander algoritme. Doodsbang dat het internet zonder hen verder gaat, zodra ze hun mobiel wegstoppen.

Er wordt altijd gezegd dat het internet zich sneller voortbeweegt dan het echte leven. Volgens mij staat het internet juist stil. Het belangrijkste wat het online-leven je ontneemt, is het vermogen om zelf na te denken. Dat doet het algoritme immers voor je. Het vreet je gedachten van binnenuit op, als een digitale kanker. Dus mocht je deze woorden online lezen, in godsnaam, ga weg. Alles wat ik hier doe, blijf daar verre van. Klik vooral nergens op. Vlucht! Het enige wat je moet weten, is dit: als er ooit nog eens iets interessants gebeurt, dan zal dat niet online zijn.