Op het fornuis staan alle gasknoppen open

De Rijksoverheid wil dat we in 2050 allemaal van het gas af zijn. Er niet meer op koken, het niet meer verstoken. In 2050 ben ik 68. Of dood. Beide geen prettig vooruitzicht. En al helemaal niet als ik m’n dagelijkse warme prak kunstgebit-proof tot prut moet koken op een inductieplaat. Of elektronisch gecremeerd wordt als de eerste de beste death row-inmate.

In de Verenigde Staten, waar ze altijd met alles voorlopen, of het nu goed of slecht of slim of dom is, probeert de US Consumer Product Safety Commission nu al het gasstel uit de keuken te verbannen. Zogenaamd vanwege kinderastma. Want als je even niet meer weet hoe je je klimaatagenda bij We the People door de strot moet rammen, dan gooi je het op de kindertjes. Want die zijn zo zielig! Zo zonder toekomst en met uche-uche-astma!

Gelukkig trapt niet iedereen in zo’n snotterverhaal. Verzetshelden from sea to shining sea laten hun gasstelletjes 24/7 vlammen op de hoogste stand. Alle pitten aan, zonder pannen erop, de oven ook, met niks erin, behalve gebakken lucht. Voor iedere scheet gas die door libtards wordt bespaard, ruften deze strijders er het tienvoudige doorheen. Ha, dat zal die klimaat-snowflakes leren, godverdomme!

Zulke onverschrokken daden van verzet vragen om navolging. Ook aan deze kant van the Atlantic. Dus ik heb zojuist alle knoppen op m’n eigen fornuis voluit opengedraaid (niet aangestoken, overigens. Anders is het hier in no time een sauna. Klimaatopwarming in m’n eigen huis moet ik niet hebben).

En het voelt goed, in opstand komen tegen de EU, het WEF, Soros, Zelensky, Greta Thunberg en Jesse Klaver. Ik word er gewoon een beetje licht van in m’n hoofd. Man, wat een high. Ik wil meer, méér, MÉÉR gas verbruiken! Jongens, ik wist niet dat verzet zo verslavend was.

Maar hoe? Hoe verbruik ik minder elektriciteit en nog meer gas? Ik heb een elektrische tandenborstel. Daar ga ik dus niet meer mee poetsen. Ik wil een tandenborstel op aardgas. Nee, schrap dat. Ik wil een steenkool gestookte, nee, brúínkool gestookte tandenborstel. Wacht, nog beter: een turftandenborstel. En dat de plaggen dan gestoken zijn door van die aanstellerig benauwde klotekoters. Hop, aan de kinderarbeid! Kap met janken en maak jezelf eens nuttig voor de verandering. Fossiele brandstof winnen voor Ome Sjerrie z’n toothbrush (spreek uit: ‘toezbruzj’). Kijk z’n tanden eens hagelwit zijn! Zie z’n kiezen blinken in het olielamplicht als ie met wijd opengesperde bek lacht van: ‘Hahaha, ik poets het milieu nog onherroepelijker naar de tyfus!’ en: ‘Hihihi, stik de moord maar, met je kinderastma!’

Hé, wat voel ik daar in m’n zak? Een aansteker. Een gásaansteker. Het is geen turftandenborstel, maar wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd. Die ga ik eens even lekker helemaal opmaken (en daarna in zee gooien, zo in het blaasgat van een dolfijn met astma).

Klik.

Klik, klik.

Boem.