Leunstoelgeneraal

‘De beste kans op vrede is meer wapens.’ Het zijn woorden die je van een cynische despoot zou verwachten, of van een hoge apparatsjik van een communistische wereldmacht die probeert om plooien van protest aan de randen van zijn rijk met geweld glad te strijken. Het zijn echter de woorden van Sjoerd Wiemer Sjoerdsma, Tweede Kamerlid van D66.

D66, de partij die genderaanduidingen uit het paspoort wil schrappen, die van dameskleedkamers en vrouwenvleugels gemengde darkrooms hoopt te maken waar transgenders nog één keer hun snikkel in een schede kunnen proppen voordat ze hun chemische transitie tot biologisch experiment voltooien. D66, dat democratische inspraak steentje voor steentje af wil breken om het beton van hun geliefde technocratenbastion in Brussel beter te wapenen tegen de populistische grillen van onwillige onderdanen. Dat D66 is dolverliefd op de dreiging van een Derde Wereldoorlog die al een jaar als een donkergroene wolk boven Europa hangt.

Vanaf de Russische inval in Oekraïne, deze maand een jaar geleden, heeft de regenwormvormige Sjoerdsma zich ontpopt tot een van de meest ongericht schietende mortierwerpers van het diplomatieke keurkorps. Soms lijkt hij in zijn eentje het Kremlin op de knieën te willen dwingen, sniperend met zijn tweets tegen burgers die vragen hebben over de rol van de Navo, de belangen van de Amerikanen, of die gewoon niet zo veel ophebben met de eeuwige heibel tussen een failed state en hun corrupte oligarchische buren (kies zelf maar wie welke is).

En waag het niet om te opperen dat een uitzichtloze oorlog (waarin Poetin nooit via de conventionele routes tot Kiev zal doorstoten, noch Zelensky ooit zal oprukken tot het Rode Plein) wellicht het beste een strategische beweging richting een onderhandelingstafel zou kunnen maken, al dan niet in een eersteklas treinwagon die ergens in de bossen van Moldavië neutraal gerangeerd kan worden.

‘Poetinvriendjes zijn zij, die zulks willen!’ zo galmt de leunstoelgeneraal van het genderneutrale toilet dagelijks in de echoputten van Twitter, ‘Nuttige idioten van het Kremlin, en allemaal hebben ze het bloed van Oekraïense vrouwen, kinderen en bejaarden aan hun handen!’ Sjoerd gaat continu voor de volle aanval met zijn retoriek. Als mannetjesmaker achter de Kaag-campagne weet hij immers precies hoe je de vrouwtjes eeeh... op tafel moet laten dansen.

Vrede in zijn Europa is geen doel meer, zolang oorlog betere doelen kan dienen. Oekraïne is een gewild wingewest, de EU kan z’n fletse ideologische veren over nooit meer oorlog prachtig oppoetsen met meer oorlog, en een Europees leger is naderbij dan ooit.

Voor de minder geïnteresseerde buitenstaander maakt de strijdretoriek van onze Nationale Zitplasser in Chief de wrede tragiek van Oost-Europese ellende in ieder geval een beetje draaglijker, dus daar kunnen we Sjoerd dan toch dankbaar voor zijn.