Luuk Koelman: 'Diep vanbinnen is elke vrouw een vat vol onzekerheden'

Eventjes als mannen onder elkaar, want ach en wee, wat worstelt de hedendaagse vrouw toch met haar lichaam. Buik, vetrolletjes, benen, heupen; iedere zomer voelt zij zich wit en dik in haar bikini of badpak. O, al die vreselijke imperfecties!

Nu weten we allemaal dat vrouwen onzekere wezens zijn. Oké, ze zijn naar eigen zeggen volwaardig geëmancipeerd, fan van Sigrid Kaag en als ze een selfie nemen, tuiten ze uitdagend de lippen. Maar diep vanbinnen is elke vrouw een vat vol onzekerheden. Iets waar vrouwenbladen handig op inspelen met eindeloos veel schoonheidswenken van zelfbenoemde beauty-experts. Worden ze nóg onzekerder!

Met als gevolg dat het bij vrouwen onderling een goed gebruik is om elkaar uitgebreid te complimenteren met het uiterlijk. Sla Instagram er maar op na. Elke vrouw die een foto van zichzelf post, wordt door haar soortgenoten bedolven onder de superlatieven (‘Girl! Look at you!’). Ze is per definitie mooi, een stoer wijf en ook beeldschoon. Altijd. Ook al weegt ze op de foto 140 kilo schoon aan de haak en draagt ze een minirok met daaronder vleeskleurige pantykousen tot aan de knieën. Maakt niet uit: applaus voor jezelf, want iedereen is goed zoals zij is!

Zo houden vrouwen zichzelf dus klein. Geen wonder dat er op hen neergekeken wordt. Waar ze vroeger in dienst stonden van het gezin, daar staan ze nu in dienst van hun uiterlijk. Elke vrouw meent dat ze er goed uit moet zien; niet alleen voor zichzelf, maar ook voor anderen. Alsof ze gemeenschappelijk bezit is. Boenen, dweilen, wassen en strijken hebben plaatsgemaakt voor fillers, botox, borstvergrotingen en naaldhakken. Het is allemaal lijden, maar dat vinden vrouwen niet erg. Ze zien zichzelf als een project waaraan gesleuteld moet worden.

Nee, dan mannen. Wij banjeren gewoon topless over het strand, schaamteloos, met een bierpens die ons blijvend het zicht op de eigen tenen ontneemt. Uitgangspunt: als je geen figuur hebt, hoef je er ook niet op te letten. Dus dat doen we dan ook niet. Waar de vrouw vele honderden, zo niet duizenden selfies in de cloud opslaat, daar heeft de man er hooguit een paar. Logisch, want hij sloot simpelweg vrede met zijn uiterlijk.

Zelfacceptatie? Vrouwen kunnen het simpelweg niet alleen. Dus wat zeg je als man, onderuitgezakt op de bank voor de tv, als vrouwlief net haar achterwerk in een veel te strakke spijkerbroek heeft gewurmd en angstig vraagt: ‘Heb ik een dikke kont?’ Antwoord dan heel diplomatiek: ‘Nee, absoluut niet, schat. Hooguit alleen in deze broek.’

Vervolgens valt dankbaarheid je ten deel. ‘Wat moet ik toch zonder jou?’ murmelt ze dan, zich tegen je aan krullend op de bank. En jij? Je plukt wat aan je borst- en schaamhaar, laat een boer en wrijft eens over je bierbuik. Waarna zij liefdevol een sixpack bier voor je gaat halen bij de Appie. Het is heerlijk om een man te zijn.