Luuk Koelman: 'Frans Timmermans heeft iets weg van een ei waarop de baard van Pierre Kartner is geplakt'

Al de hele week overstuur. Frans Timmermans wil dat we onze ‘swag’ weer terugkrijgen. Een woord dat wat hem betreft méér is dan zomaar een kreet. Swag wordt hét centrale thema waarmee PvdA/GroenLinks richting verkiezingen gaat.

Dus moeten we ons voorbereiden. In de komende maanden kan het zomaar gebeuren dat Frans Timmermans, op verkiezingscampagne, bij je aanbelt. Nietsvermoedend doe je open. Je verwacht Annie van de buren. Ze zou de fietspomp terugbrengen. Maar nee, het is Frans. Hij zet zichzelf in postuur. Wijdbeens, de armen over elkaar en het hoofd ietwat naar achteren: ‘Hey champ, wazzup? Alles flex?’

Verbaasd staar je naar zijn hoofd. Het heeft iets weg van een ei waarop de baard van Pierre Kartner is geplakt. Frans ziet er zo anders uit dan op tv. Wat is het eigenlijk een raar, dik heerschap, met dat slordig geboetseerde lijf van hem.

Dus daar staan jullie dan, tegenover elkaar als in een western. Frans wijst over zijn schouder: ‘Dat is mijn crew, weet je wel?’ Achter hem staan twee vrijwilligers, in rood-groene bodywarmers. Met foldertjes.

Daarna steekt hij van wal. Het is een lange monoloog. Frans praat niet, Frans legt uit. Dat hij natuurlijk al ‘swag’ heeft, maar ervoor gaat zorgen dat jij ook hartstikke ‘swag’ wordt.

Je knikt beleefd. Raar is dat; bij ‘swag’ dacht je altijd aan donkere mannen uit da hood. Gasten met veel blingbling. Gooi hen een basketbal toe en het is slamdunken van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Maar dat zie je Frans nog niet doen. Dat is meer een opa die ’s nachts, als hij voor de zoveelste keer naar de wc moet, op een blokje lego stapt.

Frans vertelt dat hij je komt waarschuwen. De wereld loopt op zijn eind. Maar met de nodige ‘swag’ kunnen we alle rampspoed het hoofd bieden. Hij kijkt je indringend aan. Nu was iemand als Ad Melkert natuurlijk al behoorlijk ‘swag’, maar Frans is buitencategorie. Hij snapt dingen. Ja, hij weet precies wat het klimaat met ons voorheeft. Daarom heeft Nederland een premier als hij nodig. Iemand met ‘swag.’ Zijn persoonlijke afkorting voor: Sociaal, Welbespraakt, Ambitieus en Gedreven.

Ach, denk je, terwijl je een folder in ontvangst neemt. Áls ‘swag’ al een afkorting is, dan kan het natuurlijk ook gewoon ‘Slimme Woorden, Achterhaalde Gedachten’ betekenen. Of, als je hem zo eens bekijkt: ‘Stereotiepe Witte Autochtone Grijsaard.’

Daarna is hij weer vertrokken. Je sluit de voordeur en gooit de folder ongelezen bij het oudpapier. Frans geeft ons onze ‘swag’ weer terug. Dat is dan tenminste nog iets. Weer eens wat anders dan 1000 euro voor iedereen. En plots is daar de openbaring! Eindelijk, eindelijk begrijp je de WEF-kreet ‘je zult niets bezitten en gelukkig zijn’. Want wat heb je nu werkelijk nodig in dit leven, behalve net zoveel ‘swag’ als Frans Timmermans? Helemaal niets toch zeker!