Echtscheidingsadvocaat Conchita van Rooij over eigen ervaringen met scheiding en vreemdgaan

Ben je eigenlijk zelf ervaringsdeskundige?
‘Ik ben niet getrouwd, maar ik geloof in de liefde, want ik ben niet verbitterd door mijn werk. Wel is het dus zo dat mijn ouders een slecht huwelijk hadden. Mijn moeder komt uit Spanje. Van haar heb ik mijn temperament. Mijn vader, een Nederlander, kon vrij dominant zijn. Van beiden heb ik mijn attitude: ik laat me als advocaat niet koeioneren in de rechtszaal. Ik verdedig mijn cliënt, zijn of haar zaak en zijn of haar rechten en money, tot het uiterste en met alle middelen rechtens. En geloof me: ik ga diep, ik doe het gefileerd en ik doe het gedegen.’

Denk aan de kinderen...
‘Kinderen kunnen veel meer hebben dan mensen denken. Kinderen zijn heel flexibel. Ik wijs er wel op dat het heel belangrijk is dat de kinderen van aanvang af objectieve hulp krijgen. Ik zie het dagelijks in mijn praktijk: ouders willen hun kinderen geen kwaad doen, en vervolgens doen ze het volop. Door toch ook vaak bij elkaar te blijven.’

Maar een vechtscheiding is voor kinderen toch ook geen leuke ervaring?
‘Ik hamer er ook altijd op: zie je kinderen los van de strijd. Vrouwen zetten vaker hun kinderen in. Vooral als er emotionele pijn zit. Scheiden is natuurlijk ook emotie. Het is ooit allemaal zo veelbelovend begonnen. Je spreekt af dat je samen blijft, wat er ook gebeurt, tot de dood je scheidt. En dat gaat dan toch mis, ondanks die mooie belofte.’

Wie willen vaker scheiden, mannen of vrouwen?
‘Vrouwen. Vrouwen zijn zelfstandiger. Die zorgen al voor de kinderen, die koken, die hebben vriendinnen. Ze doen de was. Mannen denken toch vaak: o god, hoe regel ik dat straks allemaal, als zij er niet meer is?’

En wie gaan er vaker vreemd?
‘Voor elke man die vreemdgaat, is er een vrouw nodig. Voor elke vrouw die vreemdgaat, is er een man nodig.’