Bart Nijman: 'Het enige dat uitkwam aan mijn voorspelling, is dat Twitter in naam is overleden'

Omdat ik aan het begin van een nieuw jaar geen ouwe koeien in de kont wilde kijken of hoe luidt dat gezegde ook weer, koos ik voor Revu 1 van 2023 voor de glazen bol met een boude voorspelling: Twitter zou sterven. Nou, integendeel: voor nummer 1 van 2024 kan ik de wederopstanding van het platform vieren.

Teruglezend voorspelde ik het einde van de blauwe huiskamer omdat de verbubbeling compleet leek, aangejaagd door enerzijds de coronadissidenten (al dan niet zelfverklaard) en anderzijds door een clampdown van politiek correcte krachten die sociale media in een nekklem proberen te leggen. Sfeer verzuurd, iedereen ruzie en in Elon Musk ook nog een malle nieuwe eigenaar – einde oefening, iedereen zou vertrekken.

Huur mij niet in als waarzegger, is de eerste les van die column. Het enige dat uitkwam aan mijn voorspelling, is dat Twitter in naam is overleden en thans door het leven gaat als ‘X, voorheen Twitter’. (Ik zeg overigens nog steeds Twitter, hoewel de eindredactie dat aanpast naar X en als ze dat in dit geval ook doen, wordt deze zin over Twitter en X een totaal onlogische zin vol X’en. Your move, eindredactie.)

Niet alleen moet ik ruiterlijk erkennen dat mijn predictie een klassieke mispeer is gebleken, wat mij betreft is Twitter, thans X, door een soort herrijzenis gegaan. Hoewel een klein, hardnekkig en tamelijk onhebbelijk kliekje coronastrijders nog altijd met veel verbaal geweld probeert vol te houden dat we in oorlog zijn met de overheid (zie ze maar als die paar Japanse soldaten op een verlaten eiland die pas decennia na het einde van WOII leerden dat de strijd allang was afgelopen) en een even hardnekkig groepje oudmediale pijprokers de hele dag op Twitter rondhangt om te verklaren hoe vreselijk extreemrechts het daar allemaal is, voel ik – als internetboomer – de prikkelende impulsen van ironische anarchie weer langs mijn digitale voelsprieten kriebelen.

Zo lijkt een gepast ongeduld te zijn ontstaan jegens het opgraven van ‘gotcha’-tweets die mensen in het heden gegijzeld moeten houden door uitspraken uit hun verleden. Ook is de verstikkende deken van sociale schroom over (vermeend) politiek incorrect gedrag afgenomen, niet in de laatste plaats vanwege de PVV-zege bij de verkiezingen, maar ook omdat zichzelf zo keurig achtend links een paar handjes flink overspeeld heeft: klimaatdrammerij is doorgeslagen en heeft een kinderachtige koddigheid gekregen en op een wat serieuzere noot heeft het oplaaien van (hoofdzakelijk links) antisemitisme ervoor gezorgd dat midden-rechtse of beschaafd conservatieve mensen thans hun schouders ophalen over frames over ‘extreemrechts racisme’ en aanverwante valse betichtingen ten aanzien van hun overtuigingen.

Tuurlijk, het blijft een platform vol verbale valkuilen. Maar er is enige balansherstel en de spanning is terug in het spel. Op een polemisch 2024!