Floris Schreuder: 'Zodra Trump het podium bestijgt, spatten de vonken ervan af'

Toewijding vergt offers. Achter de sluier van sneeuw die het zuiden van Michigan al dagen geselt, onthult zich de sombere stilte van Waterford Township. Als de ramen van retail- en horecazaken met vuilniszakken zijn afgeplakt, berg je dan maar. De sfeer van onbehagen zet zich voort in de straatjes rondom het Elite Jet Center waar allesbehalve een warm welkom wacht; enkel een woedende bewoner die dreigt mijn Ford Mustang weg te laten slepen.

Alert navigeer ik naar Rotary Park, dat voor de gelegenheid is omgetoverd tot parkeerterrein. Het aftellen is begonnen: met een gevoelstemperatuur van -17 graden en een ijzige wind als onverbiddelijke tegenstanders, resten vijf lange uren tot de ‘Get Out The Vote Rally’ van start gaat. Honderden diehards verzamelen zich langs het hek dat de landingsbaan scheidt van de doorgaande weg.

Onmiddellijk raak ik aan de praat met Rob en Carmen, afkomstig uit Flint, niet ver van hier. Vader is een ervaren bezoeker, dochterlief beleeft vandaag haar primeur. Complottheorieën zijn niet van de lucht, met Trumps vermeende overwinning in 2020 als terugkerend thema. De angst dat ‘ze’ de verkiezingen wederom zullen stelen, is duidelijk voelbaar. Net als de winter die Waterford Township in zijn greep houdt, lijkt de verdeeldheid in dit land een bevroren meer waarvan de ijslaag te dun is om alle partijen te dragen.

Het is een bont gezelschap bij elkaar: twintigers in zwarte pakken met knalrode stropdassen en de bekende MAGA-hoed, eensgezind naast autowerkers in gele hesjes, traditiegetrouw sterk vertegenwoordigd in de Detroit-regio. Vrijwilligers delen een scala aan items uit; van een moderne uitvoering van de Bijbel tot pro-lifefolders en van registratieformulieren voor verkiezingswaarnemers tot flyers met het hoofd van Glenn Wilson, kandidaat-senator.

Onderlinge solidariteit is er volop. Op het moment dat een hoogbejaarde vrouw met een tas vol brochures struikelt tijdens het oversteken van de spekgladde straat, schieten omstanders haar van alle kanten te hulp.

Verkopers met bolderwagens vol winterse attributen doen goede zaken. Voor ik er erg in heb, hangt er een knalblauwe Trump 2024-sjaal om mijn nek. Cadeautje van Rob, zijn manier om zich te verontschuldigen voor het weer.

Als de avond valt en Trump Force One als een lichtende meteoriet aan de bomvolle vliegtuighangar voorbijschiet, gaat er een golf van opwinding door de menigte. Voor even vlammen de harten van de supporters op, verwarmd door de spectaculaire entree. Daarna barst de jacht op gratis handwarmers en warme chocolademelk los. De ‘Joe Biden you’re fired!’-borden blijven grotendeels onaangeroerd. Zodra Trump het podium bestijgt, spatten de vonken ervan af. De linkse rechter die hem eerder een boete van 355 miljoen dollar oplegde, krijgt als eerste onderuit de zak. Verder moeten usual suspects China en Joe Biden het vooral ontgelden. Bij een geïmproviseerde stemming scoort ‘Crooked Joe’ nipt hoger dan ‘Sleepy Joe’. Hierna is ‘birdbrain’ aan de beurt, bepaald geen vrijage met Nikki Haley.

Eerdaags mogen de inwoners van Michigan naar de stembus. Dat Trump de Republikeinse voorverkiezing wint, staat als een paal boven water. In deze staat, een bolwerk van fabrieksarbeiders, bevriest de hoop van beroepspoliticus Haley nog voordat het kan ontdooien. Wanneer Trumps woorden in de kou verstommen, keren Rob en Carmen voldaan huiswaarts. Alle ontberingen zijn het dubbel en dwars waard geweest. Lichtelijk onderkoeld denk ik er zo het mijne van.