James Worthy: 'Toen de kogel door Trump zijn oor ging, was de kogel door de kerk'

De klas van mijn zoon is vandaag extra vroeg op school. De klassenouders hebben een American breakfast georganiseerd, zodat de kinderen op school naar de verkiezingsuitslag kunnen kijken. Ik kon niet slapen, dus wij waren al om 07.45 op school. En nu sta ik met een chagrijnige waffel wafels te bakken.

Ik voelde al aan alles dat Trump zou gaan winnen. Mensen die voor hun land hebben gebloed, worden daar als helden gezien. Toen de kogel door zijn oor ging, was de kogel door de kerk. Alle kinderen hebben een gedicht over het thema geschreven. Het gedicht van mijn zoon gaat als volgt.

Amerika is het land van de staten en Trump en Harris zijn de presidentskandidaten.

Amerika is ook het land van de fastfood, maar in sport zijn ze ook best goed.

Zoals die ene man Lebron, als hij springt raakt hij bijna het plafond.

De Amerikanen gingen op de maan staan.

Dat was nog nooit eerder gedaan.

Amerika was eigenlijk van de indiaan, het is niet best wat hun is aangedaan.

Ze verloren hun land en grond en dat is hoe het moderne Amerika ontstond.

De debatten en al die andere circusattracties heb ik niet gevolgd. Normaal ben ik degene die een hekel heeft aan mensen die niet meer naar het nieuws willen kijken, maar ik zag door de kogelregen de bui al hangen. Ik had geen zin om naar dat miljoenen dollar kostende moddergegooi te kijken. In de politiek gaat het allang niet meer om vaardigheden of capabiliteit. Het gaat om het verleden opgraven en om moddergooien. De toekomst is van diegene die het verleden van de andere het beste misbruikt. Het Witte Huis is van diegene die het beste zwart kan maken. De molshoop van macht is voor hij of zij die het beste mierenneukt.

Maar Trump neukt niet alleen mieren. Trump neukt alles, maar vooral de waarheid. Hij liegt een opkomende zon boven een veredeld derdewereldland. Hij liegt een helm op het hoofd van een natie die al jaren hopeloos uit de bocht aan het vliegen is.

Ik bak de wafels, make America bake again, en leg de donuts netjes neer. De donuts heten trouwens Donut Trump. De wereld vergaat, maar we moeten wel blijven lachen natuurlijk. De vlammen zijn nog nooit zo hoog geweest, dus ik pak de marshmallows maar. We moeten de kinderen wel blijven beschermen met luchtigheid en suikergoed.

Ik denk terug aan die keer in 2010 dat ik voor de Revu naar Amerika moest. De hoofdredacteur wilde dat ik Bon Jovi ging interviewen in Hershey, Pennsylvania. Pennsylvania. Ik zie altijd een potlood met vampiertanden voor me als ik de naam van die staat lees of hoor. Op de dag dat ik zou vliegen, gooide een IJslandse vulkaan roet in het eten.

Vandaag wil ik die vulkaan toch nog even bedanken. Dankzij hem of haar ben ik nog nooit in Amerika geweest. Ik ben trots op dit gegeven.

Amerika is een vampier die alleen maar in zichzelf lijkt te kunnen bijten. Het zuigt zichzelf leeg en geeft anderen dan de schuld.