Bart Nijman: 'Knap hoor, hoe ze binnen 48 uur zo’n keurige campus op een radeloos Gaza hebben doen lijken'

Pistachenootjes, flesje pils, onderuitgezakt in de bank. Op tv de livestream van AT5, het geluid zacht om niet horendol te worden van de martelarenmantra’s van UvA-studenten die hun eigen universiteit vandaliseren. Wachten is tot de aanwezige ME genoeg heeft van deze druktemakers, die boedel en straatmeubilair, trottoir incluis, tot gammele barricades hebben gestapeld. Fascinerende televee.

De studenten zijn gretig op een stevig portie handhaving. Het is immers geloofwaardiger ‘pigs’ en ‘fascists’ roepen naar agenten die daadwerkelijk hun werk doen. Dan nog moet je een rijke fantasie hebben om de meest terughoudende knuppeldienders van Europa te verwarren met voetsoldaten van een repressief regime, maar het decor dat de studenten geknutseld hebben voor hun opstandige toneelstukje wekt sterk de indruk dat zij zichzelf in een soort stadsguerrilla wanen, waarin ze de ME de rol van het IDF hebben toebedeeld.

Ach, als ze het zelf maar geloven. Een paar uur later zullen beelden te zien zijn van ME’ers die tussen een paar vriendelijke veegsessies door even pauzeren met een door de lokale horeca aangeboden bitterballetje. Echte fascisten, dat zie je meteen, want die bitterballen waren vast niet vega.

De studenten en het aangespoelde wrakhout van diverse overlappende overtuigingen (van viezige krakerstypes en boze moslimbaarden tot de menselijke lapjeskatten van Extinction Rebellion) beweren vreedzaam te zijn en het moet gezegd: op een paar stenen, een beetje poederschuim en een scheut ammoniak richting de politie na houden ze het verder keurig bij materiële vernielingen en bekladdingen van de publieke ruimte en hun eigen school. Knap hoor, hoe ze binnen 48 uur zo’n keurige campus op een radeloos Gaza hebben doen lijken. Je kon de livestream bijna ruiken. Dus ja, je snapt de affiniteit wel, van de ene groep weggooiers en afbrekers met de andere.

Maar hoeveel pro-Palestijnse slogans met een antisemitisch luchtje er ook over de grachten schalden, op geen enkele manier wist het zootje opstandige jongmensen (en hun docenten) de indruk te wekken echt ergens vóór te zijn. Het is al vaker opgemerkt: nooit waren er dit soort protesten voor Jemen, Syrië of de Oeigoeren in China. Daarom zijn deze nu ook niet vóór Gaza.

Ze zijn vooral heel erg tégen en zoals we zo vaak gezien hebben sinds 7 oktober bij demonstraties wereldwijd, keert de retoriek zich niet alleen tegen de joden - pardon: ‘het zionisme’ - maar tegen het Westerse ‘kolonialisme’ en kapitalisme. Uitingen van slecht gearticuleerde frustraties door mensen die hun eigen emotionele incontinentie niet eens kunnen verwoorden. Dat mag, in een vrij land. Mama Halsema ruimt toch wel achter hun kont op. Maar dat ze de decadentie van hun eigen driften niet begrijpen, maakt het tot een bespottelijk tafereel.

Bijna net zo decadent als veilig thuis meekijken, met pinda’s en een pilsje.