Luuk Koelman: 'Ik ben de koning van de rap, de meester van de flow / Dus kom maar op officiertje, met je juridische show'

Vraag me niet hoe, maar ik heb een mail in handen van Natacha Harlequin aan Ali B, geschreven daags voor de rechtszaak:

Hi Ali, hier een korte mail met wat feedback op de rap die je voornemens bent voor te dragen tijdens de rechtszaak. Als jouw media-advocaat wil ik je allereerst zeggen dat ik jouw kwaliteiten als liedjesschrijver enorm bewonder. Heel mooi, dat eerste couplet:

Yo, edelachtbare / Ik heb iets te verklaren / Ik sta hier in uw rechtszaal / Fuckin’ onschuldig, dit is mijn verhaal

Hier laat je heel sterk blijken te geloven in je eigen onschuld. Staat als een huis! Maar daarna wil je het volgende rappen:

Klaar voor de battle, klaar voor de strijd / Met mijn woorden als wapens, altijd bereid / Ik maak hier popelend mijn opwachting / Voor tweemaal aanranding plus dubbele verkrachting

Dat ‘popelen’ kan verkeerd vallen. Niet doen dus. En het expliciet benoemen van de aanklacht is ook niet verstandig. De nadruk moet liggen op jouw onschuld, niet op het vergrijp. Snap je? Gelukkig toon je je in het derde couplet strijdvaardig tegenover de officier van justitie:

Ik ben de koning van de rap, de meester van de flow / Dus kom maar op, officiertje, met je juridische show / Ik lust je rauw, met je bef, jij mislukte wettenman / Met al jouw dure woorden, terwijl je niet eens rappen kan

Dan kom je met dat incident tijdens een schrijverskamp voor rappers. Je ging naast een 20-jarige deelneemster zitten en stak tot tweemaal toe ongevraagd je hand in haar broekje. Tenminste, zo luidt de aanklacht. Je rapt:

Eerst schrijven we samen een mooi, kwetsbaar lied / Want ik ben Ali B en dat is mijn vakgebied

Heel goed! Door geen woord vuil te maken aan de beschuldiging, maak je de rechtbank duidelijk dat het hier jouw woord is tegenover het hare. Maar... daarna rap je opeens over hoe je ongevraagd bij haar onder de douche stapt, terwijl zij daar net drukdoende is een andere rapper oraal te bevredigen:

Daar betast ik jouw welgevormde derrière / Als dank voor die nieuwe zangcarrière / En glijdt mijn vinger pardoes / In je kleddernatte poes

Dat is allemaal wel heel expliciet, mogelijk zelfs een regelrechte bekentenis. Als je inderdaad wil bekennen, oké, prima, maar toon dan wel enig berouw. Daarom ga ik niet mee in jouw idee om hier een achtergrondkoortje vanaf de publieke tribune te laten zingen:

Pardoes in je poes / Pardoes in je poes / Zo neemt Ali B je mee / Want tegen hem zeg je geen nee / Voel je de sensatie? / De vochtige vibratie?

Echt, niet doen. En dan dat laatste refrein... Oké, ik begrijp dat Gewoon een vrolijke, onschuldige flirt heel mooi rijmt op Ali’s eiwitrijke drinkyoghurt. Maar dat is toch echt way too much. Ik snap je overmoed. Immers, Beatrix zei ook geen nee. Maar toch zie ik morgen liever een emotionele Ali B in de rechtszaal. Ik zal je daartoe straks een betere tekst mailen. O ja, laatste vraag: heb je uien in huis?