Leon Verdonschot: 'Ik heb een LPF-déjà vu sinds de bekendmaking van de ploeg die Schoof gaat leiden'

Succes. U gaat het kabinet Schoof-1 (‘Wilders-1,’ blijft Rob Jetten zeggen, want de beste campagne is herhaling, bewees Geert Wilders) leiden. U schijnt dat behoorlijk goed te kunnen, een team leiden. Dat lijkt me een noodzakelijke kwaliteit de komende tijd, want er zijn de afgelopen jaren vele dagen voorbij gegaan waarop ik niet aan het kabinet Balkenende I dacht, met daarin legendarische LPF-bewindslieden als Hilbrand Nawijn en Herman Heinsbroek. Maar na het bekendmaken van de ploeg die u gaat leiden, ben ik in de ban van een LPF-déjà vu. Ik moest zelfs nog even denken aan Philomena Bijlhout, staatssecretaris van 22 juli 2002 tot 24 juli 2002. Altijd nog langer dan Gidi Markuszower uiteindelijk minister van Asiel en vicepremier is geweest.

Alleen dat al. Eerst met een informateur komen naar wie een onderzoek blijkt te lopen, dan een premier voorstellen naar wie een onderzoek blijkt te lopen, en dan komen met een vicepremier die niet door de screening komt. Als partij die iedereen die een veiligheidsrisico vormt meteen wil uitzetten. Je zou bijna gaan denken dat je toch een politieke pártij nodig hebt om tot een deugdelijke selectie van mensen te komen. Of gewoon meer mensenkennis.

Gelukkig stond Markuszowers opvolger meteen klaar: Marjolein Faber. De vrouw die in 2015 in opspraak kwam toen ze provinciale subsidies bleek te hebben gebruikt om een PVV-website te laten bouwen door haar zoon. Eigen familie eerst! In de Eerste Kamer gebruikt ze graag termen als ‘vijfde colonne’, ‘verraad’, en rechtstreeks het uit het nationaalsocialistisch woordenboek: ‘omvolking’. Gelukkig had ze vorig jaar het ultieme antwoord op kritiek daarop: ‘Het is goed als mensen je haten.’ Veel succes met haar in uw team. Gelukkig is uw bijnaam ‘lachende moordenaar’, dus ik voorspel u vele lachaanvallen.

Mona Keijzer, de vrouw die Frans Timmermans verweet met wachtgeld campagne te voeren en toen zelf met wachtgeld campagne bleek te voeren, komt ook terug in het kabinet, waarmee Volendam na onze muziekcultuur nu ook ons landsbestuur heeft overgenomen. Ontslagen omdat ze zich niet hield aan de afspraak dat het kabinet met één mond spreekt. Daar mag u haar de komende jaren aan houden. Opnieuw: succes!

Op Ontwikkelingssamenwerking komt een PVV-minister (Klever) die volgens mij een unicum in de Nederlandse geschiedenis belichaamt. We hebben wel vaker ministers gehad die bij hun aantreden al wisten dat ze fors moesten bezuinigen. Maar we hebben nog nooit een minister gehad die die bezuinigingen zelf ónvoldoende vond. Sterker, die vond dat het werkterrein van haar eigen ministerie volledig moest worden afgeschaft. Je zal op dat ministerie werken aan ontwikkelingssamenwerking, onder iemand die vindt dat álles wat jij op een dag doet, niet zou moeten bestaan. Klever redt zich er vast uit met een twist die ik nooit zie aankomen: ze is immers de zakelijk directeur van Ongehoord Nederland, gespecialiseerd in alternatieve feiten.

Gelukkig krijgt u ook Fleur Agema als minister van Volksgezondheid. Dat is een keiharde werker, met een groot hart voor de gezondheidszorg en veel kennis van zaken op dit terrein. Helaas voor Agema wordt ze minister in een kabinet dat niet de indruk wekt gezondheidszorg (of onderwijs, of milieu, of bestaanszekerheid) als een hoofdzaak te beschouwen. Mocht ze het daardoor zwaar krijgen, dan zal ze gelukkig altijd kunnen rekenen op de steun van minstens één Kamerlid: PVV’er Léon de Jong, haar geliefde. Eigen partner eerst!