James Worthy: ‘Jij bent toch Engels? Waarom ben je niet blij, klootzak?’ vraagt de barman van mijn stamkroeg.

De kroeg loopt leeg. Kinderen huilen de vlaggetjes van hun gezichten af. Alle oranje sjaals zitten vol traanvocht. ‘De zomervakantie is nu al verpest,’ zegt een jongetje in een Weghorst-shirtje. ‘Maar de zomervakantie is nog niet eens begonnen, schat,’ zegt de vader.

Ik mag blij zijn, maar ik ben het niet. Nog niet. Heel Nederland is gezakt, en ik ben de enige die geslaagd is. Ik ben de enige die op het eindfeest van school zal zijn. Met glimmende schoenen aan zal ik op een lege dansvloer staan.

Op de televisie noemt Rafael van der Vaart het Engelse team een schijtploeg. En hij noemt ze lui. Ik begrijp zijn woede, maar het is bijna kunst. Van der Vaart die iemand anders lui noemt. Rafael heeft thuis een frituurpan met afstandsbediening staan.

In de Engelse familie-app regent het hartjes en feesthoedjes. In de Nederlandse familie-app is het nagenoeg stil. Een oom zegt dat de scheidsrechter omgekocht is. ‘Jij bent toch Engels? Waarom ben je niet blij, klootzak?’ vraagt de barman van mijn stamkroeg.

‘Omdat ik ook Nederlands ben. Ik kan nu niet blij zijn. Ik wil het niet zijn. Weet je hoe het voelt? Ik ben op een begrafenis. Dan kijk ik stiekem even op mijn telefoon en zie ik dat ik die droombaan heb gekregen. Ik ben wel blij, maar dit is geen moment om blijheid te tonen.’

‘Ik zou schijt hebben, hoor. Mijn vader komt uit Polen. Als Polen van Nederland had gewonnen, was ik nu nog steeds dronken. Begrijp je?’ vraagt de barman.

‘Het is niet bitterzoet, maar zoetbitter. Het is meer zoet dan bitter. Vroeger ging ik vaak met mijn vader naar wedstrijden van Engeland. Hij is er niet meer, en toch ben ik blijer voor hem dan voor mezelf. Mijn vader is ongetwijfeld aan het dansen in de hemel. Met glimmende schoenen op een overvolle dansvloer.’

‘Jullie waren ook gewoon beter.’

‘Dat is ook zo, maar daar gaat het nu niet om. Nederland mag nu een paar dagen gaan klagen over de scheidsrechter en over het gedrag van Harry Kane. Over het weer en over de bal. Maar over een paar dagen zal iemand toch echt de waarheid moeten gaan vertellen.’

‘En wat is de waarheid?’ vraagt de barman, voordat hij een bruine rum met cola op mijn bierviltje deponeert.

‘Engeland was beter. Ook zonder omgekochte scheidsrechter. Foden en Mainoo gaven in de eerste helft voetballes aan het middenveld van Oranje. Nederland speelde zoals Engeland en Engeland speelde voor even net als Spanje.’

‘Het ging ook vaak over de fans. Er waren meer Nederlanders dan Engelsen in Dortmund. Dat leek bijna belangrijker dan de wedstrijd. 80.000. 90.000. 110.000. Journalisten zeiden lacherig op camera dat ze nog geen Engelsman hadden gezien. Vond je dat niet vervelend?’ vraagt de barman.

‘Niet vervelend, maar het is maar waar je prioriteiten liggen. Een feestje voor de wedstrijd is leuk, maar je kunt beter een feestje na de wedstrijd bouwen,’ zeg ik.

Ik kijk op mijn telefoon. In de Nederlandse familie-app gaat het nog steeds over de scheidsrechter. In de Engelse familie-app drinkt mijn tante een halve liter bier in een paar slokken op.