King Faisel: op stap met de eerste gay rapper van Nederland

Het leven van ’s lands enige homoseksuele rapper gaat niet over rozen. Amper vijf minuten nadat wij King Faisel ontmoeten op een festivalterrein in Rotterdam-Noord, brandt hij los. ‘Oh my god, er gaan vandaag echt 20.000 dingen mis. Ten eerste: de outfits van mijn dansers. Die waren vanochtend ineens kwijt en nu moet mijn stilist helemaal hiernaartoe komen om ze na te bezorgen. Als hij niet op tijd is voor mijn show word ik gek. En de auto van mijn tourmanager is ook ineens ontploft. Of tenminste, iets in zijn auto is ontploft, zei hij. Anyway, die staat nu ergens in Duitsland langs de weg. En kijk naar boven. Wat doen al die grijze wolken daar? Het is zó koud! Sorry hoor, maar die zomers in Nederland vind ik echt helemaal niks. Sta ik liever op te treden in Dubai of zo.’

King Faisel – kort broekje, gigantische designerzonnebril, fabulous glitterjasje – is zojuist met zijn bescheiden entourage gearriveerd op het Vrije Volk Festival. Denk aan Lowlands, maar dan vijftien keer zo klein, maar wel vijftig keer zo roze, flashy en flamboyant. Wurmend door dansende mannen in fishnet-hempjes en dronken meisjes in weinig verhullende jurkjes huppelen wij achter de markantste rapper van Nederland aan, richting diens kleedkamer.

Hoewel, van een kleedkamer blijkt weinig sprake. Wel van een container van krap 6 vierkante meter, waar niet alleen King Faisel, maar ook alle andere acts van vandaag – en dat zijn er nogal wat – zich dienen op te houden. Dat levert hilarische taferelen op waarbij donkere mannen in roze tutu’s, dragqueens in glimmende outfits en danseressen met diepe decolletés allemaal op een kluitje paniekerig zoeken naar hun juiste kleur lipgloss, haastig hun laatste danspasjes doornemen of nog even snel een stomend bakje bami naar binnen werken.

Niemand is hier trouwens verstaanbaar, want het metalen gevaarte bevindt zich pal naast een beuker van een geluidsinstallatie. Faisel is niet helemaal content met deze omstandigheden. ‘Jullie wilden een soort backstage verslag maken in de Nieuwe Revu toch?’ richt hij zich tot ons. ‘Nou, jammer dat er helemaal geen backstage is dan.’

Serieuze spanning

Een kwartier later zitten we met Faisel op een bankje, net buiten het festivalterrein. De rapper lijkt de incidentjes alweer te hebben gerelativeerd. ‘Wij weten van tevoren ook nooit helemaal waar wij terechtkomen,’ erkent hij. ‘Eerder vandaag stonden we op Zaandam Pride. Daar was alles veel beter geregeld.’

Zijn manager, Jerrald Justin van The Diverse Agency, springt hem bij: ‘Je wilt niet weten op wat voor plekken wij soms belanden. Een keer moesten wij ons omkleden in een dixi.’ Faisel: ‘Huh? Hij heeft het niet over mij, hoor. Ik ga mij echt niet omkleden in een dixi. Ik heb wel mijn grenzen.’

Boven alles is Faisel vandaag nerveus. Net zoals iedere andere dag waarop hij zijn liedjes live mag verkondigen. De 26-jarige Huizenaar mag dan al twee jaar op het podium staan te dansen, rappen en twerken, echt wennen aan zijn rol als enige gay rapper van Nederland doet hij niet. ‘Ik vind optreden het leukste wat er is, maar ik voel nog steeds serieuze spanning voor iedere show. Vanochtend zei ik nog tegen mijzelf: “Probeer er nou maar van te genieten, dit is waar je het allemaal voor doet.” Maar ja, ik zat dus gewoon weer met squirtende oksels in de auto. Waarom? Dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Misschien omdat ik bang ben dat iemand straks bier naar mijn hoofd gaat gooien. Of een schoen. Ik weet nooit hoe mensen gaan reageren op mijn muziek. Ik kan daarvoor niet kijken naar andere artiesten. Er zijn geen andere rappers die openlijk gay zijn.’

King Faisel is in zijn korte carrière al veel dingen genoemd, maar één eigenschap staat buiten kijf en dat is zijn moed. In 2020 brak hij een lans voor de queer gemeenschap door de masculiene – en soms homofobe – wereld van hiphop te bestormen met eyeliner, lipgloss en ratched teksten als ‘Je wilt een piecie van mijn poem poem, maar je hebt geen poen poen/ Kan er niks aan doen doen, wil niks met je doen doen.’

Vanuit het niets hadden we in Nederland een man die schaamteloos rapte over zijn liefde voor andere mannen. En wel in videoclips met bontjassen, zoenende mannen en een rapper die door een andere man oraal werd bevredigd. ‘Mensen vonden dat heel heftig,’ vertelt hij op ons bankje, uitkijkend over de Zevenhuizerplas. ‘Ik werd in die clip niet echt gepijpt of zo.’ Met een geniepig lachje: ‘Al had dat best gemogen.’ Het randje opzoeken is wel aan King Faisel besteed. ‘Dat moet ook wel,’ zegt hij, ‘want met goede raps alleen ga ik de top echt niet bereiken.’

Zijn pioniersrol heeft Faisel veel opgeleverd, zowel in negatieve als positieve zin, maar er ging evengoed een lange aanloop aan vooraf. ‘In groep 5 schreef ik al raps over de wratten op de neus van mijn juf,’ blikt Faisel met een glimlach terug. ‘Eigenlijk wilde ik de nieuwe Mariah Carey worden, maar ik ben helaas geen geweldige zanger. Rappen gaat mij veel makkelijker af. Vroeger luisterde ik veel naar vrouwelijke rappers, zoals Lil’ Kim. Nu meer naar Cardi B en Megan Thee Stallion. Hoe die chicks het randje opzoeken in hun raps, dat vind ik zó stoer. Mannelijke hiphop luister ik ook wel, maar dat vind ik toch minder spannend. Vrouwen komen altijd heel extravagant, met dansers, outfits en allerlei toeters en bellen. Bij mannelijke rappers is het toch vaak een Gucci-tasje, Cartier-bril, misschien een nektasje en that’s it.’

‘Mijn vader keurde mijn geaardheid af. Hij zei altijd: als Faisel homo is, dan vermoord ik hem. Toen hij overleed, mocht ik niet op zijn begrafenis komen’ 

Turbulente thuissituatie

Lange tijd deed Faisel niks met zijn schrijfsels. Een kantoorbaan leek een logischer optie. Op zijn vwo, op een keurige school in Huizen, was hij de slimste jongen van de klas. Maar Faisel dwaalde af, mede door een turbulente thuissituatie. ‘Mijn vader zat in de gevangenis, die zag ik amper. Die relatie was sowieso slecht. Hij keurde mijn geaardheid af. Mijn vader zei altijd: “Als Faisel homo is, dan vermoord ik hem.” Dat heeft met mijn islamitische achtergrond te maken. Toen hij overleed, enkele jaren terug, mocht ik niet op zijn begrafenis komen. Daar had ik schijt aan, ik ben gewoon gegaan.’

Terug naar toen: ‘In school had ik weinig interesse. Ik ben gestopt en ging hangen met rare mensen, begon stiekem uit te gaan en ontdekte het blowen. Toen ik op een roc-school belandde, kreeg ik het gevoel alsof ik in een Amerikaanse getto-film was beland. Daar ging het vlammetje voor rapmuziek weer branden. Vrienden van mij doken weleens de studio in. Op een dag vroeg ik: “Mag ik één keer iets opnemen?” Dat was een schot in de roos. Ik stuurde mijn opname naar de manager van Latifah (de eerste vrouwelijke rapper van Nederland, red.) en die was enthousiast. Ik mocht meteen een contract komen ondertekenen.’

Faisel was op dat moment al uit de kast. Dat er nog nooit een homo-rapper in Nederland was geweest, zag hij op dat moment niet direct als een belemmering. ‘Ik dacht: dit fiks ik wel even. Binnen twee seconden. Als vlogger had ik namelijk al best veel volgers. Ik dacht: die gaan mij allemaal omarmen als rapper. Nou, dat liep ietsje anders. Kennelijk zijn gay vloggers geaccepteerder dan gay rappers.’

Om zijn carrière van de grond te krijgen, stuurde Faisel naar zo’n vijftien producers in de Nederlandse hiphopscene een berichtje, voor een eventuele samenwerking. ‘Die mensen reageerden allemaal precies hetzelfde,’ vertelt de Huizenaar. ‘Zo van: what the fuck is dit nou weer? Sommige producers zeiden zelfs dat ze het eng vonden om met een homo te werken. “Omdat het publiek er niet klaar voor zou zijn.” In de studio kreeg ik van bekende rappers vaak complimenten, zo van: “Deze shit is echt hard, dit moet je uitbrengen.” Maar dan zeiden ze er meteen achteraan: “Ik ga je daar niet bij helpen. Met jou samenwerken is een risico. De scene is nog te anti-gay.” De labels: precies hetzelfde. Mijn manager stuurde demo’s op en dan vonden ze mijn tracks tof. Maar toen ze eenmaal wat research naar mij hadden gedaan, durfden ze het toch niet aan. Dat was heel pijnlijk. Zelfs mijn eigen management, waar grote namen als Latifah en Dopebwoy bij zaten, werkte mij tegen. Zij hielpen mij wel met studiosessies en een handjevol boekingen, maar verder ging het niet. Binnen hun markt werd ik niet omarmd. Ik heb toen vaak gedacht: dit gaat mij nooit lukken.’

Homohaat

De ommekeer kwam er in de vorm van The Diverse Agency, een muzieklabel speciaal voor queer artiesten, gerund door Jerrald Justin. ‘Tijdens ons eerste gesprek zat Faisel te huilen,’ herinnert de CEO zich. Als King Faisel ergens optreedt, is hij er altijd bij. ‘Begrijpelijk,’ vervolgt hij, ‘want er speelde veel in zijn leven op dat moment. De shit met zijn vader, de vervelende reacties op zijn muziek, een carrière die maar niet van de grond wilde komen. Ik zag vooral een gevoelige jongen met veel talent, ambitie én een grote bek.’

Gaandeweg wierp Jerrald zich op als een broer voor Faisel, die zich op zijn beurt ‘enorm thuis voelt’ bij diens label. ‘Ik merk dat zij snappen hoe het is om als homo tegen bepaalde dingen aan te lopen. Tegengewerkt worden, bepaalde opmerkingen naar je hoofd krijgen, dealen met stereotypes. Problemen die hetero-artiesten of -managers niet snel zullen begrijpen.’

‘De helft van al die rappers die altijd zo macho doen, met hun money and bitches, zijn precies de jongens die het stiekem zelf met jongens doen’

De samenwerking heeft zijn vruchten afgeworpen. Inmiddels bellen producers en artiesten hem in plaats van andersom, stelt Faisel. ‘Mondjesmaat zie ik de scene veranderen. Iemand belde mij laatst dat Brace zelfs een liedje voor mij had geschreven. Dat zijn hele leuke dingen.’

Is de Nederlandse hiphopscene dan ineens gay friendly geworden sinds Faisel meedoet? Faisel schudt resoluut zijn hoofd. ‘Hell no. We hebben nog een hele lange weg te gaan. We zijn in Nederland echt niet zo open-minded als veel mensen denken. De comments worden zelfs veel heftiger. Voor mijn gevoel wordt de homohaat in Nederland steeds erger. Mensen proberen soms mijn adres te lekken op internet. Of zelfs die van mijn moeder. Dan denk ik: moet ik hier nog wel mee doorgaan?’ Na een korte stilte: ‘Weet je wat het grappige is? De helft van al die rappers die altijd zo macho doen, met hun money and bitches, zijn precies de jongens die het stiekem zelf met jongens doen. Bekende namen, hè? Ja, die eten gewoon tollie. Heb ik vaak genoeg gezien. Met eigen ogen. En wat dacht je van al die designerkleren van Gucci en Prada waarmee ze in hun videoclips rondlopen? Die zijn ook van hun stilist. En dat zijn geen hetero’s.’

We staan inmiddels weer in de kleedkamer – pardon: zeecontainer, waar Faisel Abdoelhak, een spontane, maar ook onzekere jongen uit Huizen, zich dadelijk zal transformeren tot King Faisel, de meest glamorous rapper en stoerste twerker van het land. Maar niet voordat er een fles Sambuca wordt opengetrokken. ‘Tegen de zenuwen,’ zegt Faisel na een shotje. ‘Wil je ook?’ Ik stem in, in het kader van participerende journalistiek. ‘Ik ben vanochtend al begonnen,’ zegt Faisel. ‘In Zaandam. Drie shotjes. Oh my god, je gaat me nu niet als alcoholist neerzetten in de Nieuwe Revu, toch?’ Shotje numero twee. ‘Ik vraag voor elke show om een fles Sambuca in mijn kleedkamer. Moet gewoon. Na een paar shotjes ben ik minder nerveus.’

De diepgewortelde angst voor het podium en – vooral – de reactie op zijn muziek valt voor Faisel te herleiden naar een ingrijpend incident, vorig jaar in de Amsterdamse binnenstad. ‘Ik liep door de Kalverstraat toen ineens een grote groep jongens op mij afliep,’ vertelt de rapper even later, zittend in een lunchtent voor artiesten. “Kankerhomo, met je kankermuziek,” riepen ze naar mij. Ze achtervolgden me, spuugden op me en probeerden mijn tas te stelen. Normaal heb ik een grote mond en ben ik niet snel bang, maar vijftien jongens met bivakmutsen? Come on. Na die dag durfde ik een poosje mijn huis niet meer uit. En nog steeds voel ik mij niet veilig in mijn eigen stad. Sommige plekken mijd ik liever. Ik heb toen ook even gedacht: ik kap ermee als rapper. Dit is het allemaal niet waard. Ik verhuis naar Marokko en ga daar wel smoothies verkopen op het strand, of zo. Maar toen ik dacht ik: oh my god, ik wil echt geen smoothies verkopen op het strand. Gelukkig belde Good Luck Guys: overleven zonder filter, die realityshow op Prime, of ik wilde meedoen. Toen had ik een goede reden om te blijven en door te gaan als rapper.’

Zes liedjes

In Good Luck Guys moest Faisel met elf andere influencers zien te overleven op een onbewoond eiland. Voor Faisel zijn dergelijke realityshows de sleutel tot succes. ‘Dat soort projecten geven mij een platform,’ erkent hij, weer terug in de container. ‘Als gay man in de rapscene is het niet makkelijk om stappen te maken, dus moet ik wel creatief zijn in mijn keuzes. Dat is ook de reden waarom ik nog maar zes liedjes heb uitgebracht in vier jaar tijd. Als ik iets doe, wil ik het goed doen.’

Er is een tweede reden waarom King Faisel zo weinig muziek heeft uitgebracht, vertelt de rapper terwijl hij van outfit wisselt. ‘Ik had geen plan. Ik vond rappen leuk, maar ik wist lange tijd niet wie ik wilde zijn als artiest. Tot nu, eigenlijk. Nu heb ik een plan.’

Daarover zal Faisel later ongetwijfeld meer vertellen, maar nu zijn er urgentere zaken aan de orde. De rapper heeft zojuist te horen gekregen dat zijn stilist nog steeds onderweg is, met slechts twintig minuten te gaan tot zijn show. ‘Dit gaan we nooit redden,’ roept hij met ingehouden paniek. Een shotje Sambuca doet wonderen. En kijk: daar hebben we de stilist. Met vier phenomenal outfits. Vijftien minuten, een paar shotjes en heel veel oh my god’s later staan Faisel, zijn dansers en zijn dj klaar achter het podium. Onze fotograaf, een Revu- en Panorama-coryfee die beweert alles al wel te hebben meegemaakt, wordt even terug geslingerd naar zijn wilde Roxy- en iT-jaren. ‘Dit is echt dat ouwe rock-’n-rollgevoel,’ roept hij breed grijnzend. ‘Kom je niet vaak meer tegen op festivals. Deze mensen leven alsof ze nog maar een paar jaar hebben. Mooi man!’

Als alle dragqueens van de opwarmact het podium af zijn, kondigt de dj de enige rapper van de dag aan. ‘De volgende realityster heeft honderden miljoenen streams. In 2018 stond hij in de Top 100-lijst van meest invloedrijke homoseksuele jongeren. Make some noise for King Faisel!’

De rapper haalt nog één keer diep adem, kijkt nog wat nerveus om zich heen en betreedt dan, met een grote smile en vrouwelijk zwaaiend, zijn podium. Als God bestaat is hij geen fan van King Faisel, want exact op dat moment vallen de eerste regendruppels uit de lucht. De rapper kijkt in ongeloof naar zijn crew. Daarna doet hij het enige wat hij kan doen: lachen, twerken, rappen en hopen op het beste. Nog voordat het eerste liedje is uitgespeeld zijn de druppels uitgegroeid tot een flinke hoosbui. Het grootste deel van het publiek rent weg, op zoek naar de dichtstbijzijnde overkapping. De fanatiekelingen – een mannetje of dertig – blijven stoïcijns rondom het podium staan, wild mee dansend en zingend op de muziek van King Faisel. In een poncho valt kennelijk prima te twerken. Ook Faisel laat zich niet kennen. ‘Doe de regendans!’ roept hij, alvorens zijn liedje Hepatitis B in te zetten.

‘Laat je checken bij de GGD

Zeg nee tegen Hepatitis B

Laat je bakka niet likken zonder eerst te prikken

Want je helpt alleen jezelf ermee’

Hilarische raps

We hebben al uren gepraat, maar pas nu, toekijkend op het podium, leer ik de échte King Faisel kennen: een ras-entertainer die, zelfs met kutweer, precies snapt hoe zijn publiek te bespelen. Met hilarische raps, gelikte danspasjes, uitdagende twerk-moves en beukende covers van Cardi B. Het plenst en waait nog steeds, maar niemand die het hier in zijn hoofd haalt een biertje (of een schoen) naar de enige gay rapper van Nederland te gooien. Hier is King Faisel de baas.

‘Waarom mogen wij alleen op Pride of Milkshake staan? Ik vind dat een beetje scheef. In de normale samenleving leven de gays en de trans toch ook niet apart van elkaar?’

Op het parkeerterrein – Faisel moet direct door naar zijn derde show in Zutphen – klinkt Jerrald dik tevreden. ‘Die regen had juist wel iets moois. Het bracht een frisse vibe. Faisel heeft het gerockt.’ Wat hij van zijn show in Overijssel moet verwachten, weten de heren niet zo goed. ‘Optreden binnen of buiten de Randstad is in mijn geval een hele andere beleving. Als ik in de Bijlmer met mijn kont ga bewegen, vallen de mensen flauw alsof ik Whitney Houston ben die een hoge noot haalt, maar als ik in Limburg ga lopen twerken, kijken ze mij aan alsof ik jeuk aan mijn reet heb.’

Drie shows in één dag: dat is hoe dan ook voor King Faisel een overwinning. Maar, met drie LHBTIQ+-feestjes, wel een bitterzoete. ‘Begrijp me niet verkeerd, optreden op queer feestjes vind ik fantastisch, maar ik zou zo graag vaker op de “normale” festivals staan. Waarom mogen wij alleen op Pride of Milkshake staan? Ik vind dat een beetje scheef. In de normale samenleving leven de gays en de trans toch ook niet apart van elkaar? Als we verandering willen zien, moeten wij als queer artiesten ook op de main events geprogrammeerd worden.’

Daar is nog een goede reden voor te noemen. ‘Stiekem denk ik dat heterojongeren mijn grootste doelgroep zijn,’ zegt Faisel. ‘Vorig jaar was ik geboekt voor Kwaku Festival, op de Roze Zondag, maar de organisatie wilde mij liever op de ‘hetero dag’. Ze waren alleen bang voor mijn veiligheid. Ik zelf ook. Ken je Lexxxus? Die hele grote gangsterrapper? Zelfs hij is bij Kwaku een keer in zijn kont geschoten. Ik heb die dag dus mijn eigen beveiliging ingehuurd. Je weet niet waartoe mensen in staat zijn. Uiteindelijk ben ik niet in mijn kont geschoten en was het zelfs een van mijn leukste shows ooit. Het publiek, allemaal heterojongeren, gilden tien keer harder dan mijn queer fans.’

Engel & Duivel

En hoe zit het met die grote toekomstplannen? ‘Mijn eerste EP komt er eindelijk aan,’ zegt Faisel met gepaste trots. ‘De Engel & De Duivel zal die gaan heten. De eerste single, die volgende maand uitkomt, heet ook zo. Daarmee verwijs ik een beetje naar mijn islamitische achtergrond, waarin ik als homo vaak werd aangezien voor duivel. Nou, die kant zal ik laten horen ook. Met echte rap-, twerk- en trap-liedjes.’ En die engel dan? ‘Dat is mijn zachtere kant. Die komt naar voren in de meer onschuldige, commerciële liedjes op het album.’

Het is slechts een stap in wat de grote doorbraak van King Faisel moet gaan worden. ‘We gaan langzaamaan iets minder realityshows doen en meer muziek,’ schetst Jerrald. ‘Als hij serieus genomen wil worden als rapper, moeten we daar ook stappen in gaan maken. We zijn op de goede weg. Komende zomer mag Faisel Pride gaan hosten, op de Dam.’

Daar kan de rapper met warme gevoelens naar uitkijken. In 2022 gaf hij er zijn grootste show tot dusver, voor 15.000 mee-twerkende toeschouwers. ‘Ik was zo nerveus, ik had vier diarree-remmers en vijf Sambuca-shotjes nodig. Maar het was fantastisch. Ik heb er weer zóveel zin in. Ik ga ook weer optreden. Met mijn eigen dansers, vuur, rook, visuals, alles erop en eraan. Dat moet echt mijn Beyoncé-moment gaan worden. Pfff, wat voor outfit moet ik in hemelsnaam aan?’

King Faisel is nog lang niet klaar met zijn pioniersrol. ‘Ik hoop vooral dat ik kan laten zien dat je kan doen wat je wil. En daarmee misschien een voorbeeld zijn voor andere jongens en meisjes zoals ik. Want ik had zelf nooit die persoon vroeger. Misschien moet ik wel degene zijn die de weg opent voor de nieuwe generatie.’ En als dat toch niet lukt? Weer dat valse lachje: ‘Dan zoek ik wel een sugardaddy.’