Bart Nijman: 'De media doet alsof Hamasbaas Ismail Haniyeh een potentiële winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede was'

De Israëli’s hebben met een precisiebommetje diep in Iran een kopstuk van Hamas weten uit te schakelen. Ismail Haniyeh was de hoogste politieke baas van de Gazaanse terreurbende en een huisvriend van de Iraanse tirannen. Er zijn beelden van hem waarop hij live naar de Palestijnse bloedlusten van 7 oktober kijkt, tevreden glimlacht en voorgaat in een dankgebed. Een zuiver doelwit op de vergeldingsbingo van Israël, dus.

Nou, niet voor het Nederlandse journaille. Alwéér werd de uitschakeling van een beroepsterrorist door de strot van de nieuwsconsument geperst alsof er een potentiële winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede gesneefd is door duh joduh.

De NOS kopte boven een veel te vriendelijke biografie dat Haniyeh een ‘terrorist voor het Westen, verzetsheld voor veel Palestijnen’ was. Ja goed, er waren weleens wat ‘controverses’, maar zo vreselijk was het nou ook weer niet dat een ‘politiek leider’ van een terreurbeweging in Gaza zelf lekker veilig tussen Qatar en Iran pendelt terwijl hij een leven in weelde leidt dankzij afgeroomde miljoenen, volgens Israël zelfs miljarden aan ontwikkelingsgelden. Kom op jongens, dachten ze in de redactietunnels van de Staatsomroep, iedereen declareert toch weleens een bonnetje te veel?

Dat er ook beelden zijn van Haniyeh die – op veilige afstand van het oorlogsgebied – in een camera tiert dat er wat hem betreft niet genoeg bloed van vrouwen, kinderen en ouderen kan vloeien om de revolutionaire geest van de Palestijnen te ontwaken, ach, zijn we niet allemaal soms eens een beetje te emotioneel?

NRC noemde de Hamasbaas ‘pragmatischer en gematigder dan veel collega-leiders’, dus kennelijk moeten we allemaal een beetje treuren om het verlies van een politiek leider die burgerdoden als wisselgeld ziet waarmee de internationale stemming tegen Israël gekant kan worden. Nu.nl vatte voornamelijk samen wat andere radicale regimes over de ‘schandelijke moord’ op deze nobele leider zeiden. Je zou bijna denken dat de Amerikanen hem ten onrechte op een terreurlijst hadden staan.

Een vergelijkbare vergelding van Israël in Libanon, op een Hezbollah-commandant die een rol speelde bij de raketaanval op het noorden van Israël waarbij een voetbalveld vol Druze-kinderen werd opgeblazen, werd bij Nieuwsuur geduid door een zogenaamde expert als het overschrijden van een rode lijn. Door Israël, welteverstaan.

In de context van de berichtgeving is het altijd de schuld van Israël. Je zou willen dat de Israel Defense Forces een paar mannetjes stuurt om in Hilversum wat kabels los te trekken, want op 7 oktober is er een kortsluiting bij het journaille opgetreden die maar niet gereset wordt. Sindsdien krijgt de nieuwsconsument onophoudelijke Palestijnse terreurvergoelijking en Israëlische victim blaming opgediend.

In reactie daarop zullen we het Nederlandse mainstreamjournaille dan maar moeten condoleren met het tragische verlies van alweer een lichtende en geliefde verzetsheld. Veel sterkte, strijders.