'De uitdaging van Ongehoord Nederland: boven de eigen boosheid uitstijgen'

Weinig dingen zijn in Nederland zo ontdaan van alle lef, liefde en levenslust als de publieke omroep. Het is een muisgrijs amalgaam van allesverziekende politieke correctheid die aanstootgevend zou zijn, als je niet in slaap gesust was voor je de kans krijgt om boos te worden. De enigen die nog narrig worden van de NPO, zijn kijkers die doorzien wat de publieke omroep wéglaat. Als je dat eenmaal ziet, is de kans groot dat je daarna géén kijker meer bent. 

Het probleem met de NPO is namelijk niet dat er bewust gelogen wordt, maar dat veel wordt weggelaten of onbesproken wordt gemaakt. Dat wekt zoveel wrevel bij journalisten Arnold Karskens en Joost Niemöller, dat ze een nieuwe omroep oprichten: Ongehoord Nederland, een televisiezuil voor kritische geluiden in het debat die steeds ‘de schuld’ krijgen, inclusief daarbij behorende mediaverwijten van onfris nationalisme, racisme en fascisme. 

Marianne Zwagerman zei het scherp op BNR: ‘Ze zijn niet ongehoord, maar uitgekotst. Karskens en Niemöller pleegden professionele zelfmoord door kritisch te berichten over migratie, asielbeleid en rassenverschillen. Dan verdwijn je uit de rolodexen op de Hilversumse redacties.’ En zo is het: op die redacties hebben ze inmiddels zo veel ‘unconscious bias training’ gehad, dat ze de houtplaat voor hun eigen harses niet meer zien.

Steeds vaker merk je gelukkig dat die publieke omroep-ideologie niet houdbaar is. Aan laconiek wordende reacties op het veel te snel en te vaak gemaakte ‘racisme’-verwijt, zie je dat het bastion aan het verkruimelen is. De juiste dosis boosheid – zoals gebundeld in Ongehoord Nederland – zou best eens genoeg kunnen zijn om Fort Policor te heroveren op de vetbetaalde lamlendigheid van de lankmoedigen. De snel oplopende ledenteller van ON onderschrijft de behoefte.

Er ligt wel een uitdaging op de organisatie achter Ongehoord te wachten: boven de eigen boosheid uitstijgen. Niet het gat dat de NPO laat liggen, vullen met een nieuw gat. De EU is niet alleen maar goed, maar ook niet intrinsiek slecht. Islam is ideologische armoede, maar niet alle moslims willen of zullen geweld tegen westerse waarden gebruiken. Dat soort balans, die de NPO verzuimt.

Waarheidsvinding moet (altijd) zwaarder wegen. Goede argumenten zijn langer houdbaar dan politieke correctheid, maar ook dan ‘kijk eens wat ik durf te zeggen’. De uitdaging voor ON is om niet de andere kant van dezelfde medaille te worden. Is die nieuwe omroep daarin nodig? Je zou willen dat het niet hoefde.