Bart Nijman

'Onze lontjes branden langzaam op'

Columnist Bart Nijman ziet hoe iedereen een megafoonversie van zichzelf is geworden, en heel veel mensen blijken vreselijke geluiden te maken. Indolentie en apathie strijden om de boventoon met frustratie en verveling.

Bart Nijman

Als corona voorbij is, gaan we nooit meer festivals met 50.000 mensen op een flink weiland houden.
Als corona voorbij is, gaat het internationale vliegverkeer voorgoed gehalveerd worden.
Als corona voorbij is, gaat er structureel meer geld naar de zorg.
Als corona voorbij is, zal digitaal onderwijs met lessen op afstand verder worden uitgebreid.
Als corona voorbij is, zullen we minder handen schudden en nooit meer drie zoenen geven.
Als corona voorbij is, gaan de exotische dierenmarkten in Aziatische landen allemaal dicht.
Als corona voorbij is, zullen we meer centraal regelen vanuit Brussel.
Als corona voorbij is, zullen we minder consumptiegoederen uit lagelonenlanden halen.
Als corona voorbij is, zullen de investeringen in de klimaataanpak eindelijk naar een toereikend niveau stijgen.
Als corona voorbij is, zullen mensen op een andere manier hun woon-werkverkeer gaan inrichten.
Als corona voorbij is, zal het internet de winkelstraten voorgoed verslagen hebben.
Als corona voorbij is, zal China zich ontpoppen als de nieuwe, definitieve wereldmacht.
Als corona voorbij is, zullen we inzien dat de planeet zich niet naar de mensheid schikt.
Als corona voorbij is, zal het debat over voltooid leven noodzakelijker worden.
Als corona voorbij is, zullen er vaste internationale richtlijnen voor pandemiebestrijding worden opgesteld.
Als corona voorbij is, zullen we vitale beroepen anders gaan beoordelen.
Als corona voorbij is, zal het leven nooit meer zo zijn als daarvoor.

Iedereen weet hoe het moet ná corona, niemand weet hoe het moet tíjdens corona. Waar de een werkloos en in vertwijfeling thuiszit terwijl zijn winkel, restaurant of culturele onderneming door de financiële bodem zakt, heeft de ander langere werkdagen dan normaal, die nooit eindigen met het voldane gevoel dat iets is afgerond. Je werkplek is niet te scheiden van je privé-omgeving en vice versa, maar na gedane arbeid is er geen zoete rust aan de bar of in een restaurantje. Het Netflix-aanbod is afgewerkt tot op de rotsbodem van Tiger King. Je komt de hele dag jezelf tegen, want er is bijna niemand anders.

Videobellen was altijd al een carnaval van ongemak, maar krijgt nu bij familiegesprekken ook nog eens een emotionele lading die maar geen vervulling geeft. Iedereen is een megafoonversie van zichzelf en heel veel mensen blijken vreselijke geluiden te maken. Lontjes branden langzaam op. Indolentie en apathie strijden om de voorrang met frustratie en verveling.

Maar als corona voorbij is, dan gaan we de hele wereld opnieuw inrichten. Absoluut. Zeker weten.

Column
  • iStock