‘Cojona is een hoax, dames en heren!’

Willem Engel had gewoon gelijk, joh. En Thierry ook. Ja, zelfs al die jodensterdragende wappies hadden het bij het rechte eind. Cojona – want zo noem je corona als de schellen je van de ogen zijn gevallen – is niks meer of minder dan een door de fake news mainstream media opgeblazen griepje.

En ik kan het weten, want vorige week had ik het te pakken, hoor, die met grote vrezen gevreesde cojona. Ondanks twee prikken en een booster, zowel binnen- als buitenshuis mondkapje dragen, handen wassen tot de vellen erbij hangen, niezen in de elleboogplooi, ook wanneer ik tot niezen geen enkele aandrang gevoelde, en te allen tijde anderhalve meter afstand te houden, ook tijdens de seks.

Twee jaar lang al die moeite gedaan en waarvoor? Om die pandemie van likmevestje aan m’n deur voorbij te laten gaan? Echt, wat een aanfluiting van een virus. Eerste dag een pietsie spierpijn, tweede dag lichtelijk duf in het hoofd en toen nog drie daagjes wat hoesten en snotteren. Meer was het niet. Ik kon gewoon nog alles doen en aangezien ik toch niet meer bang hoefde te zijn om besmet te raken, deed ik ook alles. Naar de supermarkt, lekker dringen in de rij bij de kassa. In de kroeg, goed hard en nat m’n bestellingen in het gezicht van de barvrouw schreeuwen. Gezellig met m’n stokoude oma naar de bingo-middag in haar verzorgingstehuis vol één-keer-blazen-en-ze-vallen-om-bejaarden, beetje proesten in die advocaatjes met slagroom.

Gister snoot ik m’n laatste zakdoek vol en vandaag voel ik me alweer zo fris als een hoentje. Ook niks geen long covid of dat soort aanstellerij... Oké, misschien ben ik een beetje late to the party, maar nu ik het proefondervindelijk aan den lijve heb ondervonden, maak ik een draai van 180 graden en exclameer: ‘Cojona is een hoax, dames en heren!’

‘Maar die gruwelijke beelden begin 2020 uit het Italiaanse Bergamo dan?’ hoor ik u zeggen. ‘En van hetzelfde laken een pak uit het Verenigde Statense New York en het Braziliaanse Brazilië?’ Luister: als Stanley Kubrick de maanlanding kon faken, moet het voor iemand als Steven Spielberg een eitje zijn om z’n camera op wat horizontaal opgestapelde figuranten te richten en ons te doen geloven dat het einde der tijden nabij is. ‘Doodstil blijven liggen, jongens! Niet bewegen! Ja, heel goed, net echt een berg getriageerde lijken!’ Vergeleken bij de openingsscène van Saving Private Ryan is het een koud kunstje.

Goed, maar what about al die eerdere anti-wappie-columns van mij? Voortschrijdend inzicht, baby. Dat hebben mensen met hersens soms. Dat ze bij het ter tafel komen van nieuwe feiten nieuwe ideeën krijgen. En aan de hand van het door mijzelf vergaarde anekdotische bewijs kan ik enkel en alleen tot de conclusie komen dat corona een wassen neusverkoudheid is. En volgende week vind ik Poetin een topgozer.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.