Ilja Leonard Pfeijffer

Ilja Leonard Pfeijffer woog een paar jaar geleden 160 kilo. Dus moest hij Crocs dragen omdat z’n voeten continu pijn deden van de hele tijd dat enorme gewicht aan bagger te verplaatsen. Veel verplaatsingen voerde hij niet uit, hij lag dagen en nachten op z’n oude crapaud, om met een stomp potlood op tweedehands papier het ene kutboek na het andere te schrijven.

Pfeijffer werd geboren in Rijswijk op 17 januari 1968 als zoon van Sjoerd Pfeijffer, een voddenraper in een centrum voor armlastige albino’s en Sjaan Pfeijffer-Klomphoofd, die mensen voorlopig van het roken probeerde af te helpen, niet alleen via hypnose, maar toch vooral door hun aansteker door het raam te gooien. Pfeijffer studeerde klassieke talen en kan in het Latijn ‘Kan u me de weg naar het station wijzen?’ zeggen, maar niet veel meer dan dat. Hij sloeg zelf aan het dichten en kreeg meteen een prijs voor z’n bundel Van de Vierkante Man met daarin het vers ‘Van de vierkante man / weten we dat hij niet in cirkels lopen kan’, en dan weet je het al wel.

La Superba doet verslag van hoe hij zich dag en nacht zit te vervelen in dat verschrikkelijke Genua

De vette Pfeijffer vond dat hij te zwaar was en ging diëten, met ’s morgens een wortel, ’s middags een stoofpeer en ’s avonds een wortel én een stoofpeer. Hij viel af naar 95 kilo, zodat hij eindelijk eens verder dan twintig meter kon lopen zonder van de inspanning z’n Crocs onder te kotsen. Hij slaagde er zelfs in om te verhuizen! Van Rijswijk helemaal naar de gore, vieze, Italiaanse stad Genua. Jammer genoeg bleef hij ook daar in het Nederlands schrijven, om in rateltempo het ene kutboek na het andere op het Nederlandse en Vlaamse lezerspubliek af te vuren.

Maar eerst wilde hij een imago dat hem veel baat zou brengen. Hij besloot een kenmerk over te nemen van de beste Nederlandstalige schrijver die er is, en derhalve liet hij z’n haar groeien. Een verschil is wel dat ik van dat leuke, lekker ruikende lange haar heb en Pfeijffer ongewassen fluthaar heeft waarin je een peer kunt stoven. Hoe het mogelijk is, de droes mag het weten, maar Pfeijffer krijgt voor ongeveer al z’n boeken literaire prijzen, onder andere voor La Superba, een verslag van hoe hij zich dag en nacht zit te vervelen in dat verschrikkelijke Genua, Brieven uit Genua, een hoop brieven waarin hij verslaat hoe hij zich dag en nacht zit te vervelen in dat verschrikkelijke Genua, en Grand Hotel Europa, waarin hij de hele wereldproblematiek wil omvatten, met hier en daar de suggestie dat hij zich dag en nacht zit te vervelen in dat verschrikkelijke Genua.

Tussen de duizend manieren om zich te vervelen door, probeert hij verder af te vallen, hij weegt thans nog maar 89 kilo. Z’n Crocs zijn vervangen door pantoffels, speciaal voor hem gemaakt door een Genuaanse schoenlapper, die met Ilja Leonard Pfeijffer gemeen heeft dat hij een ontzettend vervelende zakkenwasser is.