Coco Chanel

Dit lelijke wijf werd geboren als Gabriëlle Bonheur Chanel in het heksengat Saumur op 19 augustus 1883, en was daardoor een van degenen die de negentiende eeuw een air van achterlijkheid zouden geven. Ze was de dochter van Jean Chanel, een dramaturg van operettes in gestichten vol patiënten met aangeboren schizofrenie, en Charlotte Chanel- Surplâce, die een van die patiënten was. Chanel kreeg de bijnaam Coco omdat ze het woord ‘paraplubak’ (in het Frans ‘Ceauceau’) tot vervelens toe verbasterde tot Coco.

Al heel jong vond ze dat alle vrouwen heel slecht gekleed waren, met op kop haar moeder, die rondliep in een op minstens twaalf plaatsen gescheurde juten zak, met als finishing touch een omgekeerde trechter op haar schedel. Chanel besloot zich derhalve op de mode te werpen, en zorgde er op die manier voor dat vrouwen slechter gekleed waren dan ooit tevoren.

Eerst schafte ze het korset af, terwijl net dat korset de beste uitvinding was die er in de vrouwenkledij ooit gedaan werd. Dankzij dit korset werden veel te vette vrouwenpensen, afhangende vrouwentieten en gistende vrouwenmagen aan het zicht onttrokken. Weg ermee, oordeelde Chanel, en ze tekende patronen van kleren die volgens haar ‘casual, sportief, elegant en minimalistisch’ moesten zijn. En ja hoor, haar kleren waren zo casual als een ijzeren harnas, zo sportief als een duikersuitrusting, zo elegant als een in slijm gedrenkt gordijn en zo minimalistisch als een baal vodden waarmee eerst het zweet van tyfuslijers was afgewist.

Chanel hield niet op bij het vervaardigen van beroerde kledij, ze ontwierp ook handtassen, juwelen en parfums. In de handtassen kon je gerust twintig kilo bakstenen opbergen, de juwelen waren door een blinde geplooide ijzerdraden en de parfums roken naar de stront van ooievaars met chronische diarree, vooral Chanel N° 5, dat het beroemdste parfum aller tijden zou worden, terwijl zelfs ooievaars met chronische diarree, als je het f lesje onder hun neus hield, bewusteloos ten gronde stuikten.

Chanel, de ouwe temeier, wist van geen ophouden, en op hoge leeftijd introduceerde ze de deux-pièces, een uit twee niet bij elkaar passende stukken textiel bestaande miscreatie die de draagsters ervan deed puffen van de hitte in de zomer en deed bibberen van de kou in de winter. Het enige interessante aan Chanel is dat ze in de oorlog weleens zwaar fout geweest kon zijn, via mogelijke seksrelaties met hooggeplaatste nazi’s, onder wie generaal-majoor Walter Schellenberg, die instond voor het ondraaglijk kietelen van joden, zigeuners en homoseksuelen met een veer uit een pauwenstaart. Naar het schijnt kietelde Chanel volop mee, de moffenslet. Draag haar kleren niet, gooi haar f lessen parfum tegen de straatstenen en vergeet haar voor eeuwig.