'Politieke correctheid is een epidemie die met name de hogere kasten hard raakt'

Steeds vaker zie je mensen die zichzelf met een zweep over de rug rossen. Voor het oog van de kijker ondergaan ze een zelfopgelegde geseling, slaan ze zich de striemen op de ziel. Meestal personen met een hogere positie in de maatschappij, die zich tijdens de geseling in gezelschap van een instemmend knikkend gezelschap bevinden.

Neem Erik Akerboom, korpschef Nationale Politie. Er is #ophef ontstaan over vermeende discriminatie en een ‘angstcultuur’ binnen zijn politieapparaat. Althans, dat schreef een overbetaalde consultant die bij de politie een ‘diversiteitsraad’ aanvoerde in een boze afscheidsbrief aan Akerboom. Niemand weet wat ‘diversiteit’ precies inhoudt, of wat ‘inclusiviteit’ betekent, laat staan dat we weten waar precies de winst zit in het bevoordelen van mensen op basis van uiterlijke kenmerken als huidskleur en geslacht, of afwijkende culturele overtuigingen.

Wat we wel weten, is niet altijd positief: bij de politie worden allochtone politiemedewerkers uit het oogpunt van diversiteitsdoelstellingen soms te gehaast naar hogere functies bevorderd, wat niet alleen kwaad bloed zet bij anderen, maar ook tot functionele problemen leidt. Daarnaast erkent de Nationale Politie bovengemiddeld veel corruptie onder agenten met een ‘diverse’ achtergrond.

Doet er allemaal niet toe: pas als iemand het magische stopwoord ‘diversiteit’ uitspreekt in een context waarin er een bedreiging voor het heilige einddoel wordt gesuggereerd, beginnen de mainstream media, de NPO voorop, met moraalvingers te priemen en moeten mensen op het matje komen.

Ditmaal dus Akerboom, die aan tafel bij Jinek verzuimde om achter zijn agenten te gaan staan om hen voor het oog van de natie te prijzen als de mannen en vrouwen die iedere dag met hun poten in de modder staan om ons land zo veilig mogelijk te houden – een taak die op zichzelf al ondankbaar is, en in sommige opzichten zelfs onmogelijk lijkt geworden. Nee. Hij bukte, greep de zweep en begon zichzelf te geselen, een morele wassing die het emotionele explosief Eva Jinek nog net niet aan het kirren bracht. Iedere mentale zweepslag die Akerboom zichzelf toebracht uit naam van de ‘diversiteit’, was een slag in het gezicht van de straatagent.

Politieke correctheid is een ziekte, een epidemie zelfs, die met name de hogere kasten in onze samenleving hard raakt. De gevaarlijkste bijwerking is dat naasten en argeloze omstanders er grotere risico’s door lopen dan de zieke zelf. De patiënten beseffen namelijk niet dat ze besmet zijn. Ze zijn immers ruimschoots omgeven door gelijkgestemden, die aan dezelfde ziekte lijden.