'Socialen zijn een handrem op het leven van het individu'

De socialen, zo noemde een Amsterdamse trambestuurder de boven ons gestelden in een boek uit 1984. Hij bedoelde de permanent prekende, naar hypocrisie walmende en van de werkelijkheid losgezongen politici, bestuurders en ambtenaren. Toen waren het PvdA’ers, VVD’ers en CDA’ers, vandaag zijn het dat nog steeds. Nu met versterking van GroenLinksers en D66’ers. Zo deze mensen iets zijn, zijn ze een handrem op het leven van het individu. 

De socialen verwachten dat iedereen individueel rekening houdt met alle anderen. Door zichzelf weg te cijferen. De ‘witte man’ moet ruimte geven aan de werkende vrouw, die op haar beurt moet wijken voor de ‘persoon van kleur’. Dat je aan het zwembad enorme overlast ervaart van de jongere broertjes en neefjes van die persoon van kleur (die zelf een fijne collega is), is iets waar jíj je op aan kunt passen: ga maar op andere tijden zwemmen. Zij kunnen er ook niks aan doen, het zijn hun door ons gegeven omstandigheden, niet hun cultureel-religieuze karakter.

Achter je voordeur komen ze ook, die socialen, steeds schaamtelozer. Jouw tuinhaardje komt op de zwarte lijst, want je buren kunnen last hebben van de rook. Die buren moeten binnenkort een nieuwe warmtepomp kopen die niet meer dan 40 decibel geluid mag produceren, anders lig jij weer wakker ’s nachts. Dat er in het zichtveld van beide buren door een groot energiebedrijf een nog grotere windmolen wordt geplempt – ach, als je groter bent dan een individu, hoef je met niemand rekening te houden (en anders heb je wel een legertje lobbyisten paraat om de politiek te paaien).

In de Tweede Kamer, waar ze dit allemaal bekokstoven, zag je ze in debat over het klimaatakkoord ineens weer enorm rekening houden met hun burgers. Van de VVD mogen de gestelde CO2-doelen niet leiden tot een verhoging van de wegenbelasting, terwijl de PvdA pleit voor investeringen om de slechte isolatie van sociale huurwoningen op te lossen.

Een geveinsde, dus hypocriete empathie met de achterban, opdat die misschien vergeet dat de socialen hen eerst zelf in het kerkbankje van de klimaatkerk gedwongen hebben. Opdat ze de kansel kunnen bestijgen, grootse preken kunnen afsteken over hoe ze de aardse thermostaat een marginaal tikje tegen de klok in zullen geven, zonder dat zijzelf ooit een offer hoeven te maken in hun levensstijl of welvaartspeil. Dat moeten wij doen. 

Ze zijn knettergek. Maar godverdomme, wat knielen we toch snel voor de ‘socialen’.