'Geloven dat de aarde plat is, is heerlijk eenvoudig en rustgevend - en dom, natuurlijk'

Columnist Jerry Hormone heeft een zwak voor de volledig onbeholpen, amateuristische lulligheid van lokale televisie. Zeker als er flat-earthers op te zien zijn. 'Jottum, gekkies!'

Jerry Hormone

Ik heb een zwak voor de volledig onbeholpen, amateuristische lulligheid van lokale televisie. Dus niet RTV Rijnmond of AT5, want dat is me veel te gelikt. De mensen die bij die zenders werken, dat zijn allemaal professionals die ervoor op school hebben gezeten. Saai!

Nee, ik wil zo’n cameraman waarvan je denkt: die heeft Parkinson. En een presentator die door chronische afasie en/of zeer recentelijke immigratie nog geen drie woorden Nederlands correct achter mekaar weet te plakken. Ook heel belangrijk: ruis. Zelfs als een interview in een doodstille ruimte is opgenomen, moet de verhouding gesprek-ruis minstens 50/50 zijn. Is het praatje buiten opgenomen, dan dient totale onverstaanbaarheid te worden nagestreefd.

Normaliter haal ik m’n fix hobbyistentelevisie bij het digitale kanaal van Open Rotterdam, maar onlangs stuitte ik op het hoofdstedelijke SALTO en aldaar viel ik linea recta met m’n neus in de boter bij een uitzending van Alwareness TV, naar eigen zeggen hét programma over ‘bewust worden, leven, gezondheid, het laatste opmerkelijke nieuws, lifestyle en nog veel meer’. ‘Het is tijd om te ontwaken! Be there, be alware!’

Een geblondeerde presentatrice met koolpotloodogen zit aan een tafel voor een green screen met daarop het silhouet van een boom in de opkomende zon en introduceert de gast van vandaag, een grijzende man met een staartje en een trui met uitgelubberde hals, die de Nederlandse platte-aardeprofeet blijkt te zijn. Jottum, gekkies!

‘Wetenschap is waarneming,’ zegt de man met zalvende stem, ‘en je kan zelf waarnemen dat het water in een kopje vlak is, zonder bolling, dus de aarde is waterpas. De aarde draait ook niet. De aarde staat stil. Dat kun je zelf waarnemen. Op de evenaar zou je draaien met 1634 kilometer per uur, zonder daar iets van te merken. En dan ook nog eens met 104.000 kilometer per uur om de zon. Onzin, natuurlijk.’

‘Maar waarom zien we op foto’s van de NASA dan zo’n mooie bol?’ wil de presentatrice weten. (Iets aan haar gezicht klopt niet, maar ik krijg er de vinger niet achter.)

‘Foto-realistische simulaties,’ verklaart de flat-earth-meneer. ‘De Tesla in space was ook zo’n simulatie. Gewoon voor een groen doek, net zoals wij hier in de studio. We kunnen ook helemaal niet naar de maan of de ruimte in. Waarom NASA daarover liegt? Omdat ze 64 miljoen dollar per dag vangen. Ja, zodra je erachter komt dat de aarde plat is, dan blijkt eigenlijk alles een leugen.’

Plotsklaps begrijp ik de aantrekkingskracht van de platte-aardetheorie: waar wij gewone, ronde-bolmensen altijd maar weer de inschatting moeten maken of we bepaalde politici, artsen en wetenschappers wel kunnen vertrouwen, verwerp je als flat-earther gewoon alles wat je niet met je eigen zintuigen kunt waarnemen. Hoe heerlijk eenvoudig en rustgevend. En vooral dom, natuurlijk.