'Iedereen viert zijn eigen feestje met de klimaatzorgen van Nederland'

Onderzoeksbureau I&O presenteerde cijfers over de klimaatzorgen van Nederland en iedereen vierde er zijn eigen feestje mee, want interpretaties van vox populi zijn altijd verankerd in de hoek waaruit je eigen ideologische wind waait.

Tweederde van de Nederlanders maakt zich zorgen om het klimaat, klonk het derhalve opgelucht uit de studio’s van Radio 1. Kom maar door met die klimaatmaatregelen. De Volkskrant – dagelijks ramvol met full-colour aanbiedingen voor vliegvakanties en cruises – betreurde daarentegen het feit dat Nederlanders hun zorgen ondergeschikt maken aan de kosten: als ze dreigen te moeten betalen, vinden ze klimaatverandering een stuk minder erg. Dat klimaatakkoord kon nog wel eens stuk lopen.

De Telegraaf zwaaide aan de hand van dezelfde uitkomsten vanuit de andere hoek dat ‘milieufreaks’ zelf de grootste vervuilers zijn, omdat het veelal GroenLinks- of D66 stemmende, zichzelf progressief achtende sujetten zijn die bovenmodaal verdienen en dus verder reizen, vaker vliegen en veel meer vruchten van hun eigen arbeid consumeren. Laat die eerst hun gedrag maar aanpassen, sneert de krant, voordat ze de rekening van het klimaatakkoord bij de meer onverschillige rechtsstemmer (‘man, blank, oud’, volgens weer een andere identitaire interpretatie in de media) door de brievenbus proppen.

Tegelijkertijd stond er een ingezonden brief in De Telegraaf van een paar grootvervuilers als Shell en Tata Steel, waarin zogenaamd ‘de werknemers’ hun vrees uitspreken voor een gigantisch banenverlies als er een CO2-belasting voor bedrijven wordt ingevoerd, en dat we dan nog verder van huis zijn. Een geniepig chantage-trucje van de pr- en legal-afdelingen van die miljardenbedrijven om achter een levend schild van werknemers te dreigen met een vertrek uit Nederland als de milieuheffingen omhoog gaan.

Opwarming? Op dit moment heeft het klimaat vooral last van verkiezingskoorts, blijkt uit het I&O-onderzoek. Links wil schoon en duurzaam (maar woont op stand in de stad, consumeert zich suf aan voorgesneden, vers verpakte groente en leest de Vliegvakantiekrant), rechts wil vlees en verbrandingsmotoren, kent geen vliegschaamte en vreest geen zondvloed. En van beide kampen mag je niet bij de verkeerde magneet staan met je morele kompas.

Uit deze mêlee van meningen stijgt de ongrijpbaarheid van het klimaat op. Maart roert zijn staart, april doet straks wat zij wil en als het deze zomer een stuk natter blijkt dan de lange droogte van vorig jaar, gaat het einde der tijden dan eigenlijk nog wel door...of kunnen we ons daarover in een enquête uitspreken?