Bart Nijman: 'Ik ben überhaupt niet overtuigd van de volledige menselijke schuld aan klimaatverandering'

Langzaam zie je het gebeuren: de roomblanke narcistivisten van Extinction Rebellion zijn aan het escaleren. De hoogopgeleide welvaartskinderen staan op van het asfalt en gebruiken hun geld, vindingrijkheid en netwerk om een kort geding tegen de waterwerper te beginnen. Al wekenlang staat het ding op standje plantenspuit tegen de illegale asfaltmissen die de klimaatkerk inmiddels dagelijks viert, maar het wordt frisjes buiten dus een waterkanon is ‘politiegeweld’.

Nou is dat nog vrij koddig, echter: tegelijkertijd beginnen de wappies van Forum voor Demonstratie (zoals ze perfect betiteld zijn door taalvaardige twitteraar @Denkjewel) openlijk te dreigen met kantoorbezettingen als de Rabobank niet onmiddellijk bepaalde activistische klimaateisen inwilligt. Dat kantelt richting intimidatie en dat is een stapje verder naar terreur, die ik uiteindelijk onvermijdelijk acht: Chris Julien, ‘huisfilosoof’ van de staatsrebellen sprak al over gevoelens van ‘haat’ als ie een vliegtuig ziet overkomen.

Het gaat een keer gewelddadig mis, zonder dat de planeet er wat voor koopt. Ik ben überhaupt niet overtuigd van de volledige menselijke schuld aan klimaatverandering, al hoor je mij ook niet ontkennen dat de mens een zichtbare verbruikerspuinhoop van de planeet maakt. We laten wél als dank voor aangenaam verpozen... etc.

Onze soort is een parasiet die zichzelf naar de top van de voedselketen heeft gefilosofeerd, maar het enige dat ons onderscheidt van werkelijke parasieten is ons vermogen tot hypocrisie. Bijvoorbeeld door te doen alsof we zo vreselijk nobel het klimaat dienen, met die energietransitie en een elektrische auto (gore dingen om te bouwen, maar goed) en zonnepanelen op je dak (waar het stroomnet onder zucht, maar goed) of elektriciteit uit windmolens (die de ecologische balans op zee verstoren, maar goed).

Als je wijst op de simpele realiteit dat een gezond, welvarend leven zonder fossiele brandstoffen niet meer mogelijk is (alles van mobiliteit tot medicatie is er van afhankelijk), als je wijst op al die economisch opkomende werelddelen die éérst meer consumptieve bestaanszekerheid zullen kiezen voordat ze ‘het klimaat’ agenderen, als je wijst op hoezeer de klimaatacties een roomblanke welvaartshobby zijn voor rijklinkse mensen die alles al hebben, alles al hadden en nu zeggen dat anderen minder zouden moeten hoeven – sja: dan zet je de voordeur open voor verwijten van doempredikers die zichzelf beter willen voelen over zichzelf door ánderen te verwijten vies, vuil en onverschillig te zijn.

Vroeger riep men ‘ban de bom!’ uit angst voor de apocalyps. Nu klinkt ‘ban fossiel!’ Bommenbanners waren burgers die demonstreerden tegen kernmachten. Fossielvervloekers trekken in hun pathologische eindtijdangsten niet ten strijde tegen nucleaire supermachten, maar tegen hun eigen medeburgers. Wat begon als virtue signaling volgens de laatste narcistivistische welvaartsmode, escaleert richting ideologische dwang onder dreiging van geweld.

De planeet zal, zoals altijd, onverschillig blijven onder het gedrag van haar parasieten.