'In de jaren 90 rook mijn gezicht altijd naar Lowlands - lees: naar ongewassen pik'

Vanochtend – het is donderdag 16 augustus in het jaar des Heren 2018 – stond ik met m’n kopje koffie voor het raam, uitkijkend over het troosteloze industrieterrein dat binnen enkele jaren zal worden gesloopt om plaats te maken voor appartementencomplexen voor yuppen zoals ik. Beneden parkeert een paarse Ford Ka. Er stappen twee vrouwen uit van ik gok begin dertig. De een draagt een flodderige bloemetjesjurk en de ander een tuinbroek met korte pijpen. Allebei een grote, goedkope zonnebril op de neus en een flaphoed op het hoofd. Is het carnaval? Nee. Een vrijgezellenfeest misschien?

Een vrouw van eveneens begin dertig komt vanuit mijn flatgebouw – het zal dus wel een buurvrouw zijn – hun kant op lopen. Afgeknipt spijkerbroekje, drie maten te groot Iron Maiden-shirt van de H&M, grote, goedkope zonnebril en een Ciske de Rat-pet. Over haar schouders een backpackersbackpack en zo’n pop-up-tentje. Oh, nu begrijp ik het. Het is Lowlands dit weekend. De dames zijn verkleed als alto’s.

Vroeger op de middelbare school was ik alto. Nirvana luisteren, blowen, afzakbroeken met gaten dragen, nooit m’n haar wassen. In ’96, ’97 en ’98 rook ik all year round als op de derde dag van een festival waar iedere ochtend de rijen voor de douches dusdanig lang zijn dat je denkt: laat maar, er is toch niemand die met mij wil neuken. Kan mij het verrotten dat m’n gezicht naar ongewassen pik stinkt.

Het verklede drietal dat ik nu de straat uit zie rijden, zal dat vast niet laten gebeuren. Die weten dat het ’s middags kwart over drie rustig is bij de douches. En in die gigantische Santiago de Compostella-rugzakken van ze hebben ze eveneens gigantische toilettassen met (droog)shampoo, crèmespoeling, douchegel, bodylotion, dag- en nachtcrème, deo, opgeladen elektrische tandenborstel, tandpasta, flosdraad en een reisflacon Listerine, scheermesjes en -schuim en een pincet.

Iedere dag zullen zij in een ander festivaloutfitje, fris als een hoentje en zoet geurend als een roosje, het in hun schone onderbroekje verstopte zakje mdma vingeren en volledig edoch verantwoord – want af en toe een spaatje blauw tussendoor – naar de tyfus gaan. Misschien kopen ze zelfs wel een pakje Marlboro light om te delen. ‘Maar geen foto’s op Instagram zetten van dat ik rook, hoor!’

Maandag en dinsdag zullen ze wel met een kneiter van een kater op kantoor zitten, maar dat is een lang weekend Woodstockje spelen meer dan waard. ‘Welke bands spelen er eigenlijk?’