‘Geloof je in een sprookjesfiguur? Blijf. Zelf. Nadenken.’

‘Ik heb al twee weken niet gedoucht, ik ben veel te bang dat ik water inslik.’ Yassin van 11 jaar uit Amsterdam-Oost vat in één zin samen wat ik tegen geloof/godsdienst heb. Het enige dat ik hierop kan antwoorden, is: Blijf. Zelf. Nadenken. Doe niks omdat een imaginair figuur dat eventueel ooit gezegd zou hebben.

Het geval-Yassin, opgetekend in Het Parool, is een grof schandaal. Het is 2018 en er zijn schijnbaar nog steeds mensen die dit soort achterlijkheid overbrengen op nieuwe generaties die denken dat ze dit moeten geloven omdat ze niet beter weten. Indoctrinatie. Dit is gewoon kindermishandeling, niets meer en niets minder.

Yassins leeftijdsgenote Youssra wilde ook in een van de heetste meimaanden ooit gaan zwemmen, maar ja: ramadan hè. ‘Je bent in je bikini bloot en kunt snel water inslikken.’ Ja, en aids krijgen als je na het zwemmen naar de wc gaat. ‘Maar als het per ongeluk gaat, kun je om vergiffenis vragen,’ zegt Yassin.

Wanneer gaan we nou eens stoppen met dit soort sprookjesfiguurverering? Het is 2018, get a life. Zelfs de hoofdimam van de Amsterdamse Blauwe Moskee beleeft een what the fuck-momentje als hij zijn jonge naamgenoot in de stadskrant hoort: ‘Twee weken niet douchen, dat is niet normaal. Tijdens de ramadan kun je gewoon lekker douchen en normaal leven, ouders dragen hierin een verantwoordelijkheid.’

En that’s it. Je bent ouder voor je kind, niet voor een god. Sterker: het is jouw taak als ouder om je kind te beschermen tegen dit soort nonsens. En voordat extreemrechts hiermee wegloopt: dit geldt voor ieder geloof. Blijf. Zelf. Nadenken. Jij bestaat, jij bent echt – het sprookjesfiguur dat je van je ouders moet vereren niet, althans niet bewezen. Denk zelf na en ga lekker zwemmen, ramadan of niet. Het is lekker weer en je bent kind, godverdomme.