Toen vorige week de eerste uitslagen van de gemeenteraadsverkiezingen bekend werden, konden veel mensen, om begrijpelijke redenen, het niet nalaten om hun afschuw uit te spreken over de electorale opmars van Denk. De partij, die onomwonden sympathiseert met de Turkse regering, wist in maar liefst dertien gemeenten een plek te bemachtigen, waarmee de polarisatie groeit.
Het is bizar om te zien hoe jongens en meisjes die hier geboren zijn zich gewillig laten misleiden door de valse retoriek van Denk. De partij cultiveert slachtofferschap en moedigt mensen aan zich af te zetten tegen het land én de gemeenschap waarin ze leven. Het is een boosaardige vorm van identiteitspolitiek die een aanzet vormt tot een nieuwe verzuiling, met het gevolg dat de afstanden tussen mensen, fysiek en geestelijk, alleen maar groter worden.
Aan de andere kant dient opgemerkt te worden dat dit soort politici altijd al in Nederland actief was, maar dan onder de vlag van de PvdA, die cliëntelisme tot in de puntjes heeft uitgedacht en een handige troef vond in Turkse-Nederlanders met een enorme achterban. Het monster dat de PvdA heeft gecreëerd, werd alleen iets te mondig en zelfredzaam, zodat het een eigen filiaal kon beginnen, keurig en professioneel georganiseerd door Tunahan Kuzu c.s.
Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik vooral verbaasd ben dat de publieke opinie zich louter richt op de enge mannen van Denk. Hun gevaar wordt algemeen erkend en er zijn weinig partijen die uitkijken naar een constructieve samenwerking met de beweging die andere Kamerleden met dezelfde roots criminaliseert in de Turkse media omdat ze afwijkende standpunten huldigen, bijvoorbeeld met betrekking tot de Armeense genocide.
We weten dat allemaal wel. Verschrikkelijk. Maar veel erger is de infiltratie van de PVV in alle gemeenten waar de beweging voor het eerst meedeed. Een veelgehoorde observatie dezer dagen is dat dat allemaal vies is tegengevallen voor Geert Wilders, die grootse plannen had om Nederland te veroveren, geflankeerd door hardwerkende mannen en vrouwen op lokaal niveau. Die droom kwam niet uit. Het resultaat was magertjes.
Maar het laat onverlet dat verschillende gemeenten en dorpen in Nederland nu één of meer zetels beschikbaar gaan stellen aan een extreemrechtse organisatie die alle aanhangers van de islam gelijkstelt aan misdadigers. De tweespalt in de samenleving zal groeien en een vijandbeeld wordt aangewakkerd. Precies door deze sentimenten kan een doortrapte beweging als Denk groeien en verdeeldheid zaaien. De twee partijen hebben elkaar in die zin nodig.
Het verbaast me dat we door gewenning niet meer stilstaan bij deze ontwikkeling. De virulente vreemdelingenhaat van Wilders is er kennelijk zo ingesleten dat iedereen zijn schouders ophaalt bij deze nieuwe politieke verschuivingen. Je zou denken dat latent fascisme, of althans de zucht daarnaar, nooit zou mogen wennen, maar de apathie van duiders en andere politici toont het tegendeel.
Gelukkig heb je bij de PVV één zekerheid: de beweging trekt alleen maar hersenloze hooligans aan die zich vroeg of laat toch wel vergalopperen aan een misplaatste uitspraak of een geweldsfantasie. Het stort allemaal vanzelf wel in. Dat is maar goed ook. Want het morele kompas van dit land is duidelijk de juiste richting kwijt.