‘De middentunnel van Amsterdam CS is zo luxe dat je je in een resort waant’

Beste directie van Efteling,

Hoe gaat het met Ruud Bos? De man, begin 80 inmiddels, schreef ooit de muziek bij jullie attractie Carnaval Festival. Het is een attractie die inmiddels door de tijd wat achterhaald is: je hoort al die zwaaiende handjes nog nét niet roestig piepen, en bij die afgebeelde Bosjesmannen ontbreekt alleen nog een kookpot – maar die staat dan weer in Monsieur Cannibale. Maar wat nog steeds werkt aan dat Carnaval Festival, of je nou wil of niet (en dat laatste is bij ieder zinnig mens het geval), is de muziek. Eén keer binnen tussen die vrolijke Chinezen, kikkers en clowntjes, en uren later zit dat melodietje nog steeds in je kop. Ik heb het geprobeerd met Reign in Blood van Slayer op repeat de hele weg terug vanuit Kaatsheuvel, met de Vijfde van Beethoven, met Johnny Cash en met alles en iedereen daartussen, maar eenmaal thuis in bed bleek er maar één melodie te zijn blijven hangen: Tá-tata Tá-tata Tá-ta-daa.

Je hebt mensen die de hele dag door een piep in hun oren horen. Dat schijnt letterlijk gekmakend te kunnen zijn. Zouden er ook mensen bestaan die dat melodietje van het Carnaval Festival de dag na hun Eftelingbezoek niet meer uit hun hoofd kregen, en de dag daarna nog steeds niet? Die zitten dan vast onder permanente observatie opgesloten.

Het Centraal Station in Amsterdam heeft sinds enige tijd een middentunnel die zo luxe is, dat je je in een resort waant. Het ruikt er naar huizen van mensen die niet alleen ooit van die Rituals-geurstokjes hebben gekregen voor hun verjaardag, maar die dingen ook werkelijk bijvullen. Je kunt er je telefoon opladen en ik denk dat als je er maar lang genoeg blijft zitten, er op een gegeven moment vanzelf een barista verschijnt die je een gratis latte schenkt, met zowel een hartje, een kerstboompje als je naam erin.

Dus ja. Daar gaan mensen dus lekker blijven zitten, in die tunnel. Dag en nacht. Dat was nou ook weer niet de bedoeling, dus zet de NS nu een paardenmiddel in: ze gaan in die tunnel dag en nacht de muziek van het Carnaval Festival draaien.

Er zijn in het verleden vergelijkbare experimenten geweest. Een school in Schiedam draaide klassieke muziek om hangjongeren af te schrikken. Hielp niet: ze vonden het mooi. Amerikaanse soldaten martelden Iraakse krijgsgevangenen door dag en nacht Metallica te draaien. De dag dat het bekend werd, had ik toevallig een interview voor dit blad met voorman James Hetfield. Hij had die dag de krant nog niet gelezen, dus ik mocht hem vertellen dat de muziek waar hij jaren aan gezwoegd had nu werd gebruikt om mensen te folteren. Ik vroeg hem of dat de ultieme belediging voor een componist was. Hij grinnikte en zei: ‘Man, we’ve been torturing people for years with our music.’

Het is een zin die uw Ruud Bos bekend zal voorkomen. Die school in Schiedam veranderde uiteindelijk de muziek: van klassiek naar die van het Carnaval Festival. De straten van Schiedam stroomden vol met krijsende jongeren met wijsvingers in hun oren.

Wie binnenkort op Centraal Station mensen ziet rennen voor hun leven met het bloed uit hun oren, die weet genoeg. Die weet: Tá-tata Tá-tata Tá-ta-daa.