Bellen achter het stuur, drank en drugs in de auto of gewoon etnische profilering; ook BNers worden weleens staande gehouden of mogen zelfs mee naar het bureau. Het lijkt wel alsof bekende mensen ju?ist vaker de klos zijn bij onze vrienden van de politie.
Fotografie ANP
'Bekeuringen zat,' lacht Edsilia Rombley (39) stoer als we haar vragen naar ervaringen met de politie. Te hard rijden en fout parkeren, het hoort bij een artiestenleven. Er zaten zowel stevige prenten tussen als van die lullige boetes van 6 kilometer per uur te hard, zegt Rombley. Of dat ik net even geparkeerd stond op een plekje waar het niet mocht. Daar ben ik soms slordig in.
Heeft de exotische vocaliste weleens iets gestolen in haar jeugd? Dat soort dingen deed ik dus nooit, zegt ze fel. Daar ben ik veel te braaf voor, dat durfde ik niet. Bovendien denk ik altijd aan anderen; iedereen werkt hard voor zn centjes en je hoort met je tengels van andermans spullen af te blijven. Ik was geen rebel vroeger.
Een opmerkelijke herinnering aan een confrontatie met de politie gaat terug naar de late tienerjaren van de zangeres. Ik was denk ik 19 en had mezelf een Mercedes cadeau gedaan. Ik had voor het eerst veel geld verdiend en dan doe je weleens wat geks; ik ging dus een Mercedes ML leasen, zon terreinwagen. Toen ben ik meerdere keren aangehouden, omdat ze volgens mij dachten: wat doet zon jong meisje in zon bak? Of mijn huidskleur daarbij ook meespeelde? Dat weet ik niet, maar het zal wel. Daarbij had ik altijd een petje op en zag ik er af en toe wel uit als een gangster, dat moet ik toegeven. En laat ik het zo zeggen: ik reed ook niet typisch vrouwelijk. Ik hield van autos en autorijden, dus ik kon ook echt rijden alsof ik een gangster was. Belachelijk, maar ik werd toen best wel vaak aangehouden. Ik was net een beetje bekend aan het worden en als de agenten dan aan mn raampje verschenen, moesten ze wel heel hard lachen. Ze hadden geen crimineel tot stilstaan gebracht, maar een jonge zangeres.