'Ook Facebook wilde iets tegen racisme doen en verwijderde wereldwijd duizenden profielen van skinheads'

Ooit, in de 60’s, op een eiland hier ver vandaan – Jamaica – werd een potje goede ska, rocksteady en vroege reggae gemaakt. Daarop dansten, op een eiland wat dichterbij – Groot-Brittannië – jeugd uit de arbeidersklasse. Zwart en wit skankten er zij aan zij lustig op los in dance halls. Hoewel het de tijd van de hippies was, droegen ze hun haar zeer kort. Het waren immers skinheads.

Skinhead. Bij dat woord verschijnt voor je geestesoog hoogstwaarschijnlijk het beeld van een Sieg-heilende kaalkop met witte veters in z’n legerkisten en een oh zo subtiel hakenkruisje op z’n bomberjack. Zo een die 37 jaar geleden op de Dam in Amsterdam de Neder-Antilliaanse tiener Kerwin Duinmeijer doodstak. Deze white power-variant van de skinhead kwam eind jaren 70, begin jaren 80, om de hoek kijken. Ook een buzz cut, ook working class, ook boots and braces, maar in plaats van dansen op zwarte off beat-muziek, brulden ze de nationaalsocialistische teksten van lompe teringherriebands als Skrewdriver, Landser en (in Nederland) Brigade M mee. Ondertussen is dit stereotiepe neonazi min of meer volledig uit het straatbeeld verdwenen. Je ziet ze nog weleens bij zo’n tragikomisch demonstratietje van de Nederlandse Volks-Unie. Anderhalve man en een paardenkop met een slaphangende runentekenvlag in de motregen, dat werk.

Afgelopen week wilde Facebook iets tegen racisme ondernemen (beetje late to the party, maar goed) en verwijderde met dit gedateerde cliché indachtig wereldwijd pats boem honderden, zo niet duizenden profielen van skinheads. Overigens nog best knap om die er tussen alle ‘normale’ mannen van veertig en ouder uit te pikken in een tijd waarin biljartbalkaal of coupe tondeuse de voorkeur geniet boven comb over of vleeskeppel. Ze zullen er wel een of ander algoritme op losgelaten hebben. 

Typisch gevalletje van de klok wel hebben horen luiden, maar de hoed niet van de rand weten. Want als nazi-skins zo goed als uitgestorven zijn, wie heeft Facebook dan wél rücksichtslos van het sociale platform geknikkerd? Mannen en vrouwen die luisteren naar ouwelullenmuziek en het leuk vinden om zich te kleden alsof de klok ruim vijftig jaar geleden stil is komen te staan. Een clubje totaal ongevaarlijke nostalgisten. In hun strijd tegen racisme had Facebook net zo goed de accounts van Star Trek-conventiegangers, Solex-rijders, Elvis Presley-fanclubleden, Kinder Surprise-speeltjesverzamelaars of liefhebbers van corduroy kunnen blokkeren. En discriminatie bestrijden door op basis van een achterhaald vooroordeel een hele groep mensen over één kam te scheren? Tja, ik weet het niet hoor, maar op mij komt het toch een tikkie paradoxaal over.