‘Een goede trip voelt als geboren worden of dood gaan’

‘Iedereen kan het maken, je hebt maar vier ingrediënten nodig. Ik ben altijd al een doe-het-zelver geweest.’

In de tien jaar oude documentaire DMT: The Spirit Molecule, door psychedelica-fanaten alom beschouwd als het beste stukje bewegend beeld aller tijden, noemen oude, gebrilde mannen met titels als ‘ethnopharmacologist’ en ‘medisch chemicus’ het dé million dollar-question: wat doet dmt in ons lichaam? Waarom is dit mysterieuze stofje aanwezig in mensen, dieren en planten, en welke functie heeft het? Voor de meesten van ons niet bepaald het type vragen dat ons ’s nachts in bed wakker houdt.

Wel voor Danny, een dertiger uit Amsterdam. Toen een vriend hem acht jaar geleden belde om even langs te komen, kon hij niet bedenken dat die avond zijn leven ingrijpend zou veranderen. ‘Of ik even wilde komen trippen op een nieuw dingetje, vroeg mijn vriend Remco, die via een foute kennis aan dmt was gekomen. Ik had er nog nooit van gehoord en had dus geen idee wat me precies te wachten stond. Hij was er in ieder geval heel enthousiast over. Waarom hij me überhaupt vroeg om mee te doen begrijp ik nog steeds niet, want zo’n grote tripper was ik niet. Nou ja, ik zat op mijn vijftiende aan de paddo’s, nog voordat ik sigaretten rookte. Misschien daarom.’

Op zijn beurt was Remco op dimethyltryptamine (dmt) gestuit via een groothandelaar in geestverruimende middelen. Of zoals hij het zelf omschrijft: een type dat niet in grammetjes handelt. ‘Mijn dealer was razend enthousiast over een soort mysterieus, wit poedertje waar je veel harder van tript dan alle andere psychedelica,’ blikt Remco met enige nostalgie terug. ‘De eerste keer rookte ik dmt puur, via een pijpje. Maar pure drugs roken via een pijp ligt ontzettend zwaar op je longen, dus ik kwam amper aan trippen toe.’

Toen het spul een jaar later weer op Remco’s pad kwam, wilde hij het beter aanpakken. Met een vriendin verdiepte hij zich in The War on Consciousness, een verbannen conferentie van de pseudowetenschappelijke auteur Graham Hancock, over de positieve uitwerkingen van psychedelische drugs op de menselijke geest. Hierna ging Remco weer aan de slag. ‘We mengden de dmt als een joint met changa, een kruidenmengsel. Dat rookt een stuk prettiger dan puur door een pijp en het gaat niet ten koste van de trip. Omdat het nu goed rookbaar was, kon ik trekjes blijven nemen om de trip uit te stellen. Het werd een heftige avond.’

Een soort psychonaut

Op Danny maakte zijn kennismaking met dmt een onuitwisbare indruk. ‘De stap om zo’n onbekende, heftige drug voor het eerst te gebruiken is gigantisch. Blowen deed ik dagelijks, maar tegen alle andere drugs voelde ik een grote afkeer. Paddo’s deed ik al jaren niet meer. Als mijn vrienden weer eens aan de coke zaten, kon ik me daar zelfs verschrikkelijk aan irriteren. Toch was ik nieuwsgierig naar dmt. De eerste trip was niet direct heftig. We waren met zijn vieren, namen een paar trekjes van het spul en kletsen wat met elkaar. Al na een paar seconden zag ik om me heen allerlei vervormingen en prachtige kleuren verschijnen, vergelijkbaar met de effecten van paddo’s en lsd. Toen ik mijn ogen sloot, werd het pas echt interessant. Ik dook een volledig onbekende wereld in. Het voelde alsof ik mijn geest aan het verkennen was, als een soort psychonaut. Na tien minuten was het alweer voorbij. Veel te kort. Terug in de echte wereld was ik nieuwsgierig geworden. Wat is daar allemaal nog meer te verkennen? Die hele maand was ik perplex van wat ik die avond had meegemaakt. Toen ik ontdekte dat je van deze trips ook nog iets kan opsteken, in tegenstelling tot alle andere drugs die er puur voor de entertainment zijn, was ik helemaal verkocht.’

De aantrekkingskracht van dmt liet Danny hierna niet meer los. Hij wilde meer, maar zijn nieuwe interesse bleek een obscuur, lastig verkrijgbaar middeltje. Op internetfora van fanatici leest hij over een voor de hand liggende oplossing: het spul zelf produceren. Breaking Bad in Amsterdam was geboren. ‘Het idee om mijn eigen Heisenberg te zijn, sprak me wel aan. Ik ben altijd al een doe-het-zelver geweest, dus zocht ik direct uit hoe ingewikkeld het zou zijn om mijn eigen dmt te maken. Helemaal niet, zo bleek. Sterker nog, iedereen kan het maken. Je hebt maar vier ingrediënten nodig.’

Aftoppen met wasbenzine

In de keuken van Danny’s appartement in Amsterdam staat een grote, kartonnen doos. Tussen zijn broodrooster en magnetron stalt hij nonchalant zijn drugsapparatuur uit: een plastic zak met fijngehakte plantenwortel, een fles gootsteenontstopper, een fles wasbenzine, een glazen kan, een pipet, een weegschaaltje en een paar tupperwarebakjes. In de twintig minuten die volgen, krijg ik een spoedcursus dmt produceren. Allereerst mengen we in de glazen met kraanwater een scheut natriumhydroxide, ofwel bijtende soda, dat onder meer deel uitmaakt van gootsteenontstopper en ontharingsmiddel. ‘Dit wil je niet over je heen krijgen,’ waarschuwt de producent. ‘Normaal gebruik ik een mondkapje en veiligheidsbril, maar niet altijd.’

De heldere vloeistof in de kan is zuur en bevat een hoge pH-waarde. Erdoorheen mengt Danny een gedeelte van de zak met wortels van de exotische plant mimosa hostilis, die hij online bestelt uit Brazilië. 100 procent legaal, verzekert hij. Dimethyltryptamine wordt aangemaakt door mensen, dieren en planten; eigenlijk alles dat leeft. Voor de productie ervan is de juiste concentratie echter van cruciaal belang. Op het drugsforum schrijft een amateurproducent hoe hij twee uur lang riet verzamelde voor een verwaarloosbare hoeveelheid dmt. ‘Je zou het zelfs kunnen halen uit de voortuin van je buurman, maar dan ben je lang bezig,’ stelt Danny. ‘De concentratie in bepaalde planten is veel hoger.’

Als je rijk wil worden, is dmt de slechtste drug om te verkopen. Dan kan je beter crystal meth of coke maken

De zak mimosa hostilis is goed voor vijf gram pure dmt, honderd stevige trips. Het mengsel in de kan verandert intussen in een gitzwarte drab.

‘De natriumhydroxide onttrekt nu de dmt uit de plant. De deeltjes die we nodig hebben zweven door het mengsel.’ Danny roert het mengsel en zet de kan 24 uur opzij om te settelen.

De volgende dag wordt het mengsel afgetopt met een laag wasbenzine. Niet om te mengen, maar als ‘plafond’. ‘Zoals je ziet blijft de wasbenzine als een bovenlaag bovenop ons mengsel drijven. Polaire versus apolaire vloeistoffen, vandaar.’ Vervolgens mengen we de wasbenzine door het mengsel heen, die zich als een magneet voor dmt-deeltjes door de drab heen werkt. Op de weg terug omhoog kleeft het witte goud, zij het onzichtbaar, aan de bovenste laag wasbenzine. De handeling wordt drie keer herhaald, voordat Danny vakkundig met zijn pipet de wasbenzinelaag verwijdert en in een tupperwarebakje stalt. ‘Hoppa, zo in de vriezer en wachten maar. Wasbenzine bevriest niet, de dmt-kristallen juist wel.’ 48 uur later schuift Danny zijn vrieskist open en giet de wasbenzine uit het bakje. Wat niet wordt weggespoeld, wordt verdampt. ‘Je wil geen wasbenzine roken.’ Eindresultaat: ontelbaar veel witgele sneeuwvlokjes. Pure en rookbare dmt. Het ongetrainde oog zou het zo verwarren met cocaïne. ‘Zoals je ziet is dmt 100 procent natuurlijk. Niet dezelfde chemische troep waar drugs normaal van wordt gemaakt. Na deze trip ben je niet brak, je voelt je herboren.’

Kaarsjes en een mellow muziekje

Danny produceert iedere paar maanden een partij van vijf gram, vooral voor eigen gebruik. Zijn vriendin is er oké mee, zegt hij. ‘Op de eerste date vertelde ik nog niet dat ik psychedelische drugs maak, wel dat ik het soms gebruik.’

Verkopen van kleine hoeveelheden doet Danny ook, een grammetje per maand ongeveer, maar niet voor het grote geld. ‘Als je rijk wil worden, is dmt de slechtste drug om te verkopen. Dan kan je beter crystal meth of coke maken. Dmt heeft geen verslavende werking, de meeste nieuwsgierigen trippen één of twee keer, voor de ervaring. Bovendien kost het geen drol. Jaren geleden was het nog gewoon te bestellen in blanco verpakte doosjes via obscure websites. Inmiddels is het moeilijker te verkrijgen, al hebben veel straatdealers het de laatste jaren in hun aanbod opgenomen. Ik hoef er niets mee te verdienen, het is veel leuker om de ervaring van dit spul te delen met anderen. Ik maak mensen er graag enthousiast over om dit eens uit te proberen. Het is nergens mee te vergelijken, dmt is geen klassieke drug, onze hersenen maken het aan. Bij onze geboorte komt een flinke lading vrij, als we doodgaan gebeurt hetzelfde. Een goede dmt-trip voelt ook als geboren worden of doodgaan.’

Voorafgaand aan het trippen bereidt de serieuzere psychonaut zich enkele dagen voor met een speciaal dieet zonder suikers, koffie en, in uiterste gevallen, veel mediteren en geen seks. Er zijn zelfs gebruikers die dmt anaal innemen, als zetpil. Zo ver gaat Danny niet. ‘Ik draag het weleens bij me op huisfeestjes, voor milde trips. Maar voor een goede, therapeutische sessie neem ik graag mijn tijd.’

Hoe een degelijke dmt-sessie eruitziet, legt hij stap voor stap uit. ‘Ten eerste moet je volledig tot rust zijn gekomen en nuchter zijn. Dmt combineren met alcohol, wiet of andere drugs is sowieso een slecht idee, want dat zwakt de trip alleen maar af. Ten tweede moet de setting helemaal kloppen. Denk aan kaarsjes, een mellow muziekje en een prettige omgeving. Zelf trip ik het liefst buiten, omdat ik daar een nog diepere verbinding voel met de natuur en alles om me heen. Maar in je eigen vertrouwde woonkamer is het ook prima trippen. Tot slot moet je zorgen dat je genoeg binnenkrijgt; 40 à 50 milligram. Dat moet je zo snel mogelijk in je systeem krijgen, het liefst binnen 40 seconden. Na een paar trekjes sluit je je ogen en vertrek je. Als je het goed doet, zal je werkelijk de pan uit trippen.’

Gelukzalige baby

Het moment dat je de ogen sluit en ‘vertrekt’, kan volgens Danny het best vergeleken worden met het gevoel van een achtbaanlancering. ‘Vanaf de allereerste seconde slinger je door een tunnel, steeds sneller en intenser, met overal om je heen patronen, vormen en kleuren die in onze wereld niet bestaan. Daarna, als je geluk hebt, begint het pas echt. De doorbraak, dat is waar je wil komen. Hierin ga je door een poort heen en stap je een nieuwe dimensie binnen. Die poort kan zich in allerlei hoedanigheden introduceren. Een gigantische hand die je uitnodigt dichterbij te komen, de zon in de lucht die letterlijk uitstraalt om erin te duiken... dat werk. Je hebt altijd de keuze om hier wel of niet mee in te stemmen. Niet iedere gebruiker wil door de poort gaan. Als je het wel doet, breek je door een membraan heen en word je opnieuw geboren. Als een gelukzalige baby zweef je in een andere dimensie. Zonder zorgen, zonder ego en zonder geschiedenis. Volkomen in verbinding met alles en iedereen. Ik begrijp dat dit vreemd klinkt voor mensen die nog nooit psychedelica hebben gebruikt, maar je moet weten: het leven in die andere dimensie, in die trip, voelt nog echter dan dit leven, dan hoe wij hier nu zitten en ik jou dit vertel.’

De échte dmt-trip, zoals Danny die omschrijft, is bijzonder zeldzaam. Na acht jaar kan hij het weten. ‘Ik heb inmiddels honderden keren dmt gerookt, maar mijn doorbraken kan ik op één hand tellen. Soms kies ik daar zelf voor, als ik niet de behoefte voel om diep te trippen. Dan houd ik het casual en rook ik een kleine dosis. Vorige week nog gedaan. Mijn laatste doorbraak had ik enkele maanden geleden. Een paar keer per jaar ga ik ervoor, dan neem ik een flinke dosis, 50 milligram.’

Opgetogen vertelt Danny over zijn eerste doorbraak, die nota bene optrad na zijn eerste eigengemaakte oogst. ‘Mijn eerste batch nam ik mee op een stedentrip met vrienden naar Berlijn. Tijdens de eerste trip stapte ik voor het eerst door een soort poort heen. Daarachter was alles wit, zonder muren, lijnen of grenzen. De enige andere aanwezige was de Tree of Life, een gigantische bewegende boom. Met takken als armen maakte hij planeten en stuurde die vervolgens de lucht in. De boom communiceerde met me. Ik durf wel te zeggen dat ik met God aan het praten was.’

De voorheen sterk atheïstische Danny heeft zijn mening over religie sindsdien herzien. ‘Na mijn ervaringen met dmt vind ik het aannemelijker

dat onze wereld is ontworpen door een schepper.’ Zoals de meeste dmt-trips duurde Danny’s kennismaking met de boom niet langer dan tien minuten. Althans, in de echte wereld. ‘Tijd is relatief als je tript van dmt. Voor mijn gevoel was ik urenlang in een ander universum.’

Lelijke waarheid

In tegenstelling tot veel andere drugs, waar gebruik ervan hoofdzakelijk gedaan wordt in het kader van plezier, kan een dmt-trip allesbehalve amuserend zijn. ‘Je kan keihard geconfronteerd worden met de lelijke waarheid. Het is geen toeval dat dmt de werkzame stof is in ayahuasca.’ Danny refereert naar de groeiende groep die de populaire Zuid-Amerikaanse hallucinogene drank voor therapeutische doeleinden gebruikt. Al eeuwenlang een heilig goedje onder stammen uit het Amazonegebied, sinds een jaar of tien bovendien een hippe drug onder millennials. In jezelf keren, je angsten overwinnen en trauma’s verwerken zijn veelgenoemde motieven onder die laatste groep. Het roken van dmt is daarin niet anders, zegt Danny. ‘Zelfs na acht jaar en honderden trips word ik nerveus als ik weer opsteek. Elke trip kan zomaar een ongewenst bezoekje aan een psychiater worden. Dat heb je niet altijd in de hand. Meerdere trips waarin ik alleen even lekker wilde spacen, veranderden in een keiharde realitycheck. Ik ben door dmt talloze keren met mezelf geconfronteerd. Zaken waar ik in het dagelijks leven makkelijk van wegloop of die ik onderdruk. Hoe ik anderen behandel, bijvoorbeeld. Trippen op dmt met een slecht geweten kan een hele harde ervaring worden. Er wordt een spiegel voorgehouden en je wordt gedwongen naar jezelf te kijken, dat kan heel waardevol zijn. Onzekerheden worden weggenomen en maken plaats voor zelfacceptatie. De truc is natuurlijk om die wijsheid vast te houden, om er lang na je trip ook iets aan te hebben. Het gelukzalige gevoel blijft een dag hangen, maar van een doorbraak blijf je nog maanden of jaren nadenken. Dat is niet makkelijk, want je valt al snel terug in oude gewoontes en gedachten. Zelf durf ik na acht jaar wel te zeggen dat ik van dmt een liefdevoller, dankbaarder en bescheidener persoon ben geworden. Iedereen zou er goed aan doen om dit eens te ervaren.’

Laatste adem uitblazen

Onder Danny’s vaste afnemers behoren Waldo (26) en Silvia (29), net als de thuisproducent uit Amsterdam. Sinds hun kennismaking met het middel, een jaar geleden, tripten ze al dertig keer op dmt. Als ik Silvia vraag naar haar ervaringen, stapelen duistere anekdotes zich in hoog tempo op. ‘De eerste keer dat ik het rookte, ging ik dood,’ trapt ze af. ‘Voor de buitenwereld had ik mijn ogen gesloten en lag ik lekker te spacen op een boot, maar in mijn hoofd kreeg ik geen lucht, snakte ik naar adem en schreeuwde ik om hulp. Ik kon niet anders dan mijn dood accepteren, dus blies ik, voor mijn gevoel, mijn laatste adem uit. Hierna belandde ik in de poort die je naar een dieper niveau brengt. Halverwege werd ik weer wakker uit de trip, want ik had niet genoeg gerookt. Heel jammer.’

Niet lang erna rookt Silvia een dmt-sigaret in haar achtertuin, alleen. Binnen zitten op dat moment vrienden te borrelen. ‘Ik ga er altijd in met een intentie en deze keer wilde ik mijn grootste angst leren kennen. Superdom natuurlijk. In de trip kreeg ik een psychose, blijkbaar is dat dus mijn grootste angst. In een andere trip werd ik volledig leeggezogen.’

De tree of life communiceerde met me. Ik durf wel te zeggen dat ik met god aan het praten was

Toch is Silvia stellig in de behulpzame en therapeutische rol die dmt voor haar speelt. ‘In korte tijd heb ik een enorme persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt. Voordat ik hieraan begon, was ik ontzettend onzeker over mezelf. Ik had een absurde verlatingsangst. Als Waldo de deur uitliep, kon ik wel janken. Dat is nu verdwenen. In de trips leerde ik wat mijn triggers zijn. Hierdoor herken ik sneller wat er steeds fout gaat, daar handel ik nu naar. Ik sta nu sterker in mijn schoenen, ben creatiever en ga lekker op mijn werk. Ik ben dmt daar erg dankbaar voor.’

In dezelfde zomer gingen Waldo en Silvia tijdens een vakantie in Duitsland op zoek naar een geschikte plek om samen op dmt te trippen. ‘De zon ging onder en een mooie plek kwam er maar niet,’ blikt Waldo terug. ‘Uit nood gingen we maar op een klein strandje zitten, in twee aparte kuilen. Na een paar trekjes kickte de trip in en begon het ineens overal te jeuken. Toen we opstonden, beseften we dat we bovenop een vlooiennest zaten. Dat was geen lekkere trip.’

Fucking intens

Dat dmt nog altijd, ondanks de intens hevige tripervaring, onder de radar blijft bij het grote publiek, kan Danny niet verklaren. ‘Het is een grote bedreiging voor de medische wereld. Gelukkig groeit de aandacht voor de positieve effecten van psychedelische drugs onder wetenschappers en medici.’

Vijf jaar geleden vertelde Kim Feenstra aan tafel bij het BNN-programma Spuiten en Slikken met welke drugs het model weleens experimenteert. Aan het einde van een indrukwekkende opsomming reageren Tim Hofman en Geraldine Kemper stomverbaasd als Feenstra haar laatste ontdekking openbaar maakt: dmt. Met open mond horen de presentatoren aan hoe de voormalige winnares van Holland’s Next Top Model al trippende op haar donder kreeg van haar kamerplant.

‘Mijn plant zei tegen me: “Ik ben niet helemaal gelukkig, ik heb meer water en licht nodig.”’ Toen Feenstra weer uit haar trip stapte, gaf ze gehoor aan de smeekbede van haar groene vriend, die sindsdien bloeit en groeit als nooit tevoren.

Voor Feenstra is de verklaring simpel: als je dmt gebruikt, voel je dat alles met elkaar verbonden is. En de plek waar je heen gaat is zodanig mooi en fijn, dat ze het sindsdien ietsje minder leuk vindt in de echte wereld. Danny kan zich niet vinden in die observatie. Ondanks zijn driehonderd retourtjes naar diezelfde dmt-dimensies. ‘Hoe graag ik ook als psychonaut op reis ga naar onbekende dimensies, ik zou het niet willen ruilen met de realiteit. Het is daar zo fucking intens en lijp, dat zou ik nooit uithouden. Ik hou het liever bij het sporadische bezoekje.’ 

De namen Danny, Remco, Waldo en Silvia zijn om privacyredenen gefingeerd. De echte namen zijn bij de redactie bekend.