'Beetje tanden trekken, oogbollen doorprikken en botten verbrijzelen'

Ik ben dus een sucker voor horror. Alle horror. Stomme films uit de 20’s zoals Nosferatu en Das Cabinet des Dr. Caligari, de monstermovies uit de jaren 30 en 40 met Frankenstein en The Invisible Man, 50’s B-films waarin marsmannetjes de aarde terroriseren, het ‘slimmere’ 60’s-suspense-spul zoals Hitchcocks Psycho en Polanski’s Rosemary’s Baby, grimey 70’s-gorigheid als Last House on the Left en The Texas Chainsaw Massacre, 80’s-slasher-seriemoordenaars die keer op keer uit de dood herrezen voor nóg een sequel (I’m looking at you, Freddy, Michael en Jason). Alles met grijs geverfde, slachtafval kauwende zombies, Japanse meisjes met lang, zwart haar voor hun gezicht, digitaal in elkaar geknutselde haaientornado’s. Big budget, low budget, no budget. Ik vind het allemaal prachtig mooi. Echt, maak met je iPhone een filmpje van je oma met een klodder ketchup in d’r mondhoek, neurie er iets Tubular Bells-achtigs onder, noem het Blood Sucking Grannies from Hell 19 en van mij krijg je op IMDB tien van de tien sterren.

Het enige soort horror dat ik écht niet kan lijen, is zogenoemde ‘torture porn’. Films zoals Hostel en A Serbian Film. Voor wie niet bekend is met deze cinematografische subcategorie: een flinterdun plot doet de hoofdpersoon vastgeketend op een (tandarts)stoel in een geluidsdichte ruimte belanden. Onze protagonist is daar niet alleen, nee, hij wordt vergezeld door een maniakale sadist die toevallig net de Gamma heeft leeggekocht. Tangen, priemen, hamers, zagen, klop- en accuboren, misschien een bankschroef... En daarmee gaat die psychopaat dan – zomaar, zonder reden – helemaal Josef Mengele op onze geknevelde held z’n ass. Beetje tanden trekken, oogbollen doorprikken, botten verbrijzelen, ledematen afzetten en gaten in de schedel boren. Alles in close-up met hyperrealistische special effects en bigger than life audio design. Dat er een pink knakt en dat ze daar dan keihard het geluid van een bos bleekselderij die over de knie wordt gebroken onderzetten. Ik krijg daar altijd van die rillingen langs m’n ruggengraat van.

Diezelfde rillingen kreeg ik toen op het nieuws dat item kwam over de ontdekking van die loods in Brabant met zeven zeecontainers waarvan er zes waren omgebouwd tot cel en één tot martelkamer inclusief tandartsstoel, scalpels en snoeischaren. De politie was er vlot bij; er was al wel een lijst met patiënten voor de ‘behandelkamer’ opgesteld, maar de boel was nog niet in gebruik genomen. Ergens toch ook wel zonde, al die moeite van dat ombouwen voor niks. Is het niet een idee om het als set te gebruiken voor de – bij mijn weten –  eerste torture porn van Nederlandse bodem? Misschien dat Dick Maas er iets leuks mee kan? Ik denk dat ik dat wél zou willen zien.