Aan het beroep van John van den Heuvel (54) kleven zowel voorals nadelen. Complimentjes neemt hij graag in ontvangst, bedreigingen neemt hij bloedserieus. De echt ernstige bedreigingen zijn in mijn geval niet meer op twee handen te tellen. Maar alle mensen die ik de afgelopen 27 jaar boos heb gemaakt, zullen echt niet minder boos zijn als ik morgen ineens de handdoek in de ring gooi.
Fotografie ANP
Dag John, je bent wat laat. Ongelukje gehad onderweg?
Ik ben over een spijker gereden en heb zodoende een half lekke band. En dan rij ik ook nog eens in een leenauto, aangezien mijn eigen wagen voor reparatie in de garage staat. Vorige week reed ik het parkeerterrein van De Telegraaf op, net toen een meisje met haar auto achteruit een parkeervak uitkwam. Ik heb nogal een stevige, zware bak, dus haar wagen was meteen total loss. Die van mij zat ook redelijk in de kreukels, maar daar komt deze lekke band nu dus bovenop. Ik hoop dat ze snel klaar zijn met het herstel.
Dat zal dan nog je minst grote zorg zijn, want qua bedreigingen en intimidatie heb je een pittig jaar achter de rug. Het was vrij heftig, inderdaad. Dat soort fenomenen trekt ook wel een zware wissel op je, ook bij het thuisfront. Ik zit niet op Instagram en Twitter, dus wat daar allemaal over mij wordt geschreven gaat aan mijn gezichtsveld voorbij, maar de politie monitort dat wel en waarschuwt me ook van tijd tot tijd wanneer iets echt serieuze vormen aanneemt. Dan kan het weleens voorkomen dat ik het advies krijg me op sommige plekken in Nederland voorlopig niet te laten zien en om scherp en alert te zijn. De echt ernstige bedreigingen waar serieus actie op wordt ondernomen zijn in mijn geval niet meer op twee handen te tellen. Ik haal er mijn schouders maar over op, maar denk er tegelijkertijd ook niet te lichtzinnig over. Bedreigingen moet je nooit onderschatten, maar om die reden een punt achter mijn carrie?re zetten? Dat doe ik ook weer niet. Ik kan wel stoppen, maar alle mensen die ik de afgelopen 27 jaar boos heb gemaakt zullen echt niet minder boos zijn als ik morgen ineens de handdoek in de ring gooi. Dat kan dus nooit de oplossing zijn.
Maar nieuwe vijanden maken is natuurlijk weer het andere uiterste.
Criminelen zullen altijd boos blijven om publicaties die ze liever niet hadden gezien, maar uiteindelijk hebben ze dat altijd zelf in de hand door gewoon op het rechte pad te blijven. Dan valt er voor mij ook niets over ze te schrijven. Collega Peter R. de Vries is daar ook ervaren in. Met hem was ik overigens enige tijd gebrouilleerd, omdat we beiden een behoorlijk ego hebben... Dat botste weleens met elkaar. We hebben het uiteindelijk toch bijgelegd onder het mom: we hebben gezamenlijk al zoveel vijanden, laten we elkaar dan ook niet nog eens naar het leven gaan staan. Dat kinderachtige gedoe hebben we dus snel begraven en nu wisselen we weer regelmatig informatie met elkaar uit op het gebied van dreigementen, uit welke hoek ze komen en welke maatregelen je ertegen kunt nemen.