Nederlandse voetbaltrainers waren vroeger fenomenen. Als een club uit het buitenland een nieuwe oefenmeester nodig had, werd er altijd gekeken naar de beschikbare opties in ons land. Daarom zouden we nu een heel mooi lijstje kunnen maken van Nederlanders die overal op de wereld hebben getraind. Van China tot Tuvalu en van Zuid-Afrika tot Saudi-Arabië; op de gekste plekken hebben de Nederlanders wel gezeten, puur op basis van onze kennis en reputatie als voetballand.
Die historie zorgde ervoor dat ik me een beetje geneerde toen afgelopen weekend een feeststemming ontstond nadat Frank de Boer bij Crystal Palace had getekend. De voormalige international boekte goede resultaten bij Ajax, maar heeft het elftal nooit een heel seizoen sprankelend laten voetballen. Het was soms zelfs ronduit saai wat we voorgeschoteld kregen, pijnlijk voor de ogen en het had niets met aanvallend spel te maken.
Dat Italianen lak hebben aan oogstrelende combinaties, maar gewoon een wedstrijd willen winnen, bleek wel uit het feit dat De Boer een transfer naar Inter Milaan verdiende, waar hij de kwakkelende ploeg weer overeind moest helpen. Hij kreeg te maken met een elftal vol vedettes, allemaal op leeftijd, die zich elders hadden bewezen, maar niet samen konden functioneren.
Die voetbalbestuurders in Italië worden over het algemeen gedreven door angst, geld en verkiezingen, dus het was niet heel gek dat de voormalige Ajax-trainer daar na een paar verliespartijen werd ontslagen. Toch is het goed om te beseffen dat hij in Milaan op geen enkele manier indruk heeft gemaakt. Hij zal een onbeduidend krabbeltje in de geschiedenisboeken zijn, iemand die even langskwam. Een passant.
En nu die man bij Crystal Palace tekent, zijn Nederlandse voetballiefhebbers uitbundig aan het juichen, omdat we nog iemand in de Premier League hebben, een verwijzing naar Ronald Koeman, die er al enkele jaren actief is eerst bij Southampton, nu bij Everton.
Maar Ronald Koeman is een lichtend voorbeeld van een gepensioneerde ster die niet zomaar overal in het buitenland als succestrainer aan de slag kan. Hij had moeite bij Benfica en Valencia, en werd pas na een aantal succesvolle jaren bij Feyenoord de trainer die hij nu is. En zelfs hij moet de echte stap naar een topploeg nog maken.
Ik kan me niet onttrekken aan het idee dat Frank de Boer zijn transfer (en dus tweede kans) vooral heeft verdiend aan zijn imposante voetballoopbaan, en dat het allemaal nog moet blijken of hij überhaupt geschikt is voor dit hoge niveau.
Bij Ajax werkte hij vooral met jonge jongens, die allemaal uit zijn handen aten. Hij krijgt nu met miljonairs te maken die stuk voor stuk elders zijn opgeleid en andere talen spreken. Ook de communicatieve vaardigheden van De Boer zullen op de proef worden gesteld.
Als De Boer niet met Crystal Palace presteert, moet hij wellicht terug naar de eredivisie. In feite krijgt hij in Engeland dus zijn laatste kans aan de top. Het is maar de vraag of hij überhaupt wat op dat niveau heeft te zoeken. Maar daar gaan we aankomend seizoen achterkomen.