Tommy Wieringa: ‘Je moet leren wat geweld is, wat het kan aanrichten’

Tommy Wieringa (49) heeft opnieuw een bestseller geschreven: De Dood van Murat Idrissi. Gebaseerd op een rechtszaak over mensensmokkel die hij jaren geleden bijwoonde, maar door de vluchtelingencrisis actueler dan ooit. ‘Als ik schrijf, word ik een narrig sujet.’

Fotografie Corné van der Stelt

Wat voor vader ben je?

‘Ik had de hele gevoelsstroom die er mee samenhangt niet voorzien. Ik ben dan ook een enorm pleitbezorger geworden van het krijgen van kinderen. Als moderne mensen zonder kinderen beginnen over “Ik weet niet, hoor” en “Mijn vrijheid kwijt”, laat ik ze foto’s van mijn kinderen zien. Als ze dan zacht worden, sla ik toe en praat ik op ze in tot ze tongzoenend huiswaarts keren. Ik wist niet dat ik zo krankzinnig veel van kinderen kon houden. En ook niet dat ik zo krankzinnig bang zou zijn voor alle dingen die mis kunnen gaan. Mijn hele leven is een choreografie geworden van het afwenden van rampen. Van een hek om mijn huis tot een traphekje. Er zijn vele gevaren.’

Hoe maak je je kinderen weerbaar?

‘Ik zat in ouderraad van de cre?che. Verkozen met een tamelijk eenvoudig programma, zoals niet alleen maar hagelslag op brood en niet alleen maar limonade. Dan krijg je van die kleine spekbollen en dat is nergens voor nodig. Op een gegeven moment hadden we daar een vergadering, en toen zei ik: “Uiteindelijk is de vraag waar het om gaat: voeden we onze kinderen op als daders of als slachtoffers?” Ik voelde het ongemak aan de tafel, en tegelijk de conclusie: niemand wil slachtoffer zijn.’

‘Maar als je dat doorvoert, heb ik met twee dochters natuurlijk twee potentie?le slachtoffers. Ze krijgen later minder betaald voor hetzelfde werk, een steeg zullen ze hun hele leven lang met enige angst in lopen, ’s avonds in een park zullen ze alleen met hun hond wandelen. Ik heb me voorgenomen mijn dochters, als ze daar de leeftijd voor hebben en ik er nog fit genoeg voor ben, in de jungle van Thailand te scholen in Muay Thai. Ze mo?eten weerbaar zijn.’

‘In Nederland zijn we de omgang met geweld verleerd. Het klinkt grotesk, dat weet ik, maar uit- eindelijk leidt dat tot Srebrenica. Denk je dat dat de Engelsen ooit was gebeurd? Ondenkbaar. De Fransen? Geen denken aan. Als je niet weet wat geweld betekent, word je volgens mij o?f slachtoffer o?f per ongeluk dader. De kopschopper die geen idee heeft wat hij aanricht. Je moet leren wat geweld is, hoe het voelt, wat het kan aanrichten. En dat in een beschermde omgeving. Dus dat staat mijn dochters nog te wachten. De arme schapen.’

Lees het hele interview met Tommy Wieringa op Blendle.