‘Scepsis is niet: mijn portemonnee is leeg, dus corona bestaat niet’

Afgelopen week verschenen er op Instagram filmpjes waarin artiesten als Famke Louise en Mental Theo allemaal exact hetzelfde door viruswaanzinnige Willem Engel ingefluisterde tekstje opdreunden: ‘Alleen samen krijgen we de overheid onder controle. Ik doe niet meer mee. Free the people.’ Hashtag #ikdoenietmeermee erbij, statement erbovenop dat de coronamaatregelen ‘aan alle kanten rammelen’ en het circus was aan, met als main attraction de eerder genoemde Famke Louise aan tafel bij Jinek, wat natuurlijk lachen, gieren, brullen was, maar eigenlijk had de zangeres tegen zichzelf in bescherming genomen moeten worden.

‘Artiest’, uiteraard afgeleid van het zowel Engelse als Franse woord ‘art’. Toch zijn het meestal de muzikanten die niet zozeer van de kunst, maar vooral van de commercie zijn die zichzelf ‘artiest’ noemen. Dit zeg ik niet om uit de hoogte te doen. Minstens een derde van de muziek die ik thuis voor m’n plezier luister, is in weze niet om aan te horen amateuristische teringherrie. Drie Ugandezen met een kapotte elektrische gitaar, een half drumstel en lepra die in 1972 met twee blikjes en een touwtje ertussen een album hebben opgenomen in de anus van een olifant? Ik vind het bij het horen van de eerste - hoogstwaarschijnlijk valse - noot al mooier dan Mozart en beter dan The Beatles. Met muziek is het nou eenmaal zo: de een vindt het leuk, de ander vindt het meuk, en over wansmaak valt niet te twisten.

Maar die commerciële zichzelf-artiest-noemenden, die schnabbelden tot voor kort lekker hun kostje bij elkaar. Niks al te geks, het blijft tenslotte Nederland, dus geen MTV Cribs-taferelen, maar wel zo ongeveer wat de gemiddelde full timer met een HBO-diploma bedrijfseconomie gestort krijgt. Sinds corona valt er met optreden echter geen ene reet meer te verdienen. Natuurlijk, live-muziek kan weer, maar zolang er twintig keer minder mensen in de zaal mogen zonder dat de concertkaartjes twintig keer zo duur zijn, ben je financieel gezien beter af als je op de Lijnbaan een middagje gaat staan straatmusiceren.

Ik gun het al die artiesten dat ze fijn hun hypotheek en auto op afbetaling bij elkaar kunnen zingen/rappen/dj-en/whatever, en een beetje sceptisch zijn, kan nooit kwaad. Maar scepsis is niet: mijn portemonnee is leeg, dus Covid bestaat niet. Want dat is wat je zegt als je zegt: ‘Ik doe niet meer mee!’ en je je miljoen volgers oproept schijt aan de coronamaatregelen te hebben. Je zegt: ‘Covid is een leugen.’ Ja, of je zegt: ‘Covid bestaat, maar het maakt me niet uit dat m’n fans ziek zouden kunnen worden, dat ze hun vrienden en familie zouden kunnen besmetten en dat daar dan een paar doden bij zouden kunnen vallen. Zolang ík m’n zakken maar kan v… Ik bedoel: alles voor de kunst! Ik ben immers artiest!’