‘De Democraten zetten de duikvlucht in om Biden naar Trump-niveau te laten dalen’

‘When they go low, we go high,’ zei Michelle Obama in 2016 over Donald Trump en zijn agressieve Republikeinse verkiezingscampagne. Trump steigerde, de Democraten werden van hun morele hoogpaard afgeworpen en anno 2020 ontdekken de Democraten wederom dat je wel een hoogvlieger nodig hebt om ‘high’ te gaan. Niet een hoogbejaarde man met een pilotenbril in een leren jack.

Het eerste retorische treffen tussen de Amerikaanse president Trump en zijn Democratische uitdager Joe Biden was een fantastische treinramp – als je tenminste was ingesteld op een cabareteske confrontatie tussen twee bejaarden die elkaar beschuldigen van valsspelen bij bingo. Als je hoopte op een vurig, volk en vaderland verheffend debat over democratie, samenleving, positie in de wereld en de toekomst van Amerika, had je beter geen wekker kunnen zetten.

De beschamende vertoning kwam van both sides. De Democraten, die vier jaar de tijd gehad hebben om te herstellen van het (als je het mij vraagt: hilarische) verlies van kroonprinses Hillary Clinton, weten zich nog steeds geen raad met de vleesgeworden Republikeinse meme die Donald Trump is.

Politiek gezien is Trump een uitermate zwakke kandidaat. Hij verdeelt de samenleving meer dan hij verbindt, hij heeft geen greintje diplomatie in z’n donder en zijn motieven zijn meer op egomaan narcisme dan op maatschappelijke barmhartigheid gestoeld. Deels heeft zijn zakelijke benadering goed uitgepakt in zijn beleid, maar op andere vlakken is het fake it till you make it – or break it, zoals in de federale aanpak van het coronavirus.

Maar met zijn retoriek blaast hij al vier, vijf jaar lang de ivoren torens van de gevestigde orde omver. Hij weet de gewone man aan zich te binden door zich op hun niveau te uiten, en de walging die dat in de policor-linkse mainstream media, popcultuur en politiek oproept, is de brandstof die zijn MAGA-beweging aandrijft.

Vol cynisme hebben de Democraten de duikvlucht ingezet om Joe Biden naar het niveau van Trump te laten afdalen. Door ver onder de radar van de ratio en de rede te gaan vliegen, denken ze hem met zijn eigen retorische wapens te kunnen verslaan. Maar Trump is niet echt. Trump is een sentiment en als je de galgenhumor van de sappelende en schrapende blue collar worker niet in zijn verschijning kunt herkennen, weet je ook nooit hoe je hem kunt raken – laat staan dat je hem op zijn eigen terrein kunt verslaan. Zeker niet als je zelf zo humorloos bent als Democratisch links. The left can’t meme, heet dat op internet.

Je kunt jezelf niet met hoogdravende bergredes als morele meetlat profileren, om vervolgens een potje te gaan schelden op een debatpodium. Het Democratische aanvalsplan blijkt nog steeds niet bestand tegen een president die zijn eigen spelregels maakt.