‘Het is moeilijk om mee te bewegen met regels die nergens op slaan’

Een vliegtuig trekt condensstrepen door de lucht. Zonzoekers die terugkeren uit een geel of oranje gebied. Onderweg naar huis in een van de vele risicoregio’s die Nederland rijk is, waar ze zich dit weekend van hun vakantiezonden gaan verschonen in een volle kerk voordat de kinderen op maandag weer naar school gaan en zijzelf naar een beurs of congres. Even de handjes ontsmetten, geen reden tot zorg.

Immers: de kroegen zijn gesloten en ’s avonds mag je geen alcohol kopen, dus gedoogde dagelijkse bezigheden zijn nu volstrekt veilig. Iedereen weet tenslotte dat in de ochtend gekocht pils ’s avonds al bedorven is, nietwaar?

Het is verschrikkelijk moeilijk om mee te bewegen met regels die nergens op slaan. Ja ja, we hebben een virus te ‘verslaan’, een beetje gewilligheid in afstand houden en zo’n onfrisse smoelbeschermer op je muil om andere supermarktbezoekers niet onnodig bang te maken – prima, het moet maar, alle kleine beetjes helpen. Maar je moet toch een bijzonder soort bestuurder (of bereidwillige burger) zijn als je de volstrekte irrationaliteit van de nieuwe lockdownregels omarmt als oplossing.

‘Het aantal clusters van besmettingen in de horeca is relatief beperkt,’ waren Ruttes letterlijke woorden, maar toch moesten alle kroegen dicht en wordt de handel in alcohol na 20.00 uur drooggelegd. Oftewel: goed gewerkt en slim geïnvesteerd in moeilijke maatregelen, kroegbazen en restaurateurs, bedankt en hier is je strafsluiting. Ga maar lekker naar dans of theater, dat mag wel.

Op de laatste avond zaten bars overvol en ging de drank tegen dumpprijzen in de man, en zo leidde de stupide horecasluiting nog snel tot één nationaal superspread event voordat we weer een paar weken gaan doen alsof je met een kroegverbod de code van corona kraakt.

Het virus vertrekt niet vrijwillig na de laatste ronde. Rutte probeert met het afpakken van plezier en ontspanning om de ernst en attentie terug te forceren in een door stuntelende witte jassen met spreadsheets en voorlichters met mediastrategietjes (en de verkiezingen in het achterhoofd) volkomen verziekte landelijke aanpak. Met de luchthavens, de gebedshuizen en de scholen wijd open, maar een loodzwaar hangslot op het sociale leven.

De initiële vrees in maart maakt plaats voor vermoeidheid, ergernis en verveling – althans bij mensen die graag verder willen leven. Wat los je op met deze aan een christenmoraal gekoppelde foplockdown? Niks. Sterker nog: je had heel Nederland twee weken plat kunnen leggen in een boude voorwaartse beweging tegen de onzichtbare virologische vijand. Dan waren de dagkoersen voor eventjes platgehamerd, maar zodra het eerste vliegtuig vol virusdragers voet aan de grond zet, begint de dans weer gewoon opnieuw. Rinse (20 seconden!), repeat. Net zolang tot er een vaccin is. Propageer afstand en alertheid, maar laat mensen hun eigen keuzes maken.