‘Ik ben altijd al een gekkie geweest’

Pre-corona stond je dagelijks te shinen op feestjes en partijen. Hoe vermaak je je nu?

‘Veel mensen denken over mij: die meid zat altijd overal, die zal het wel moeilijk hebben. Of: als iemand het in deze coronatijd slecht heeft, dan is dat Koen. Maar dat valt eigenlijk enorm mee. Het is anders dan anders, veel saaier. Ik vind het jammer dat festivals zijn afgezegd en dat een avond uitgaan niet meer is zoals het was. Maar ik ben iemand die het in principe overal naar z’n zin heeft. Ik werk wat meer vanuit huis en doe veel afspraken via videobellen, dat gaat prima.’

Is er nog iets over van je verdienmodel, of zijn je inkomsten flink ingekakt?

‘Het is heel erg ingekakt. Ik presenteer een aantal shows bij MTV, die in de coronaperiode zijn afgezegd. Daarnaast ben ik best wel een socialite, wat betekent dat ik betaald krijg om naar bijvoorbeeld festivals te gaan, puur vanwege mijn aanwezigheid. Dat gaat allemaal niet door, net als de meet-and-greets en optredens die gepland stonden. Dit klinkt alsof ik een grote zangeres ben (lacht), maar ik heb gewoon een paar nummers gemaakt die ik weleens ergens zing, als een soort gimmick.’

Je begon je werkende leven als model. Was dat a dream come true?

‘Ik ben ontdekt op straat, en dat was te gek natuurlijk. Daarna heb ik vier of vijf jaar modellenwerk gedaan, in onder meer Parijs en Milaan. Ik was nooit echt een big model, maar ook nooit slecht. Dat was helemaal fine, en ik heb waanzinnige dingen meegemaakt. In Milaan was het heftig, qua feesten en seks en noem maar op. Ik ben mezelf in die tijd een beetje kwijtgeraakt, ook omdat ik veel dingen van vroeger nog niet had verwerkt. Ik ben als kind erg gepest, wat nog best diep zat. In Parijs heb ik mezelf weer gevonden.’

Wanneer begon het pesten?

‘Op de basisschool, kinderen scholden me uit en deden naar. Het was zo erg dat ik in groep 6 ben geswitcht naar een andere basisschool, waar ik het wel fijn heb gehad. Maar toen ging ik naar het vmbo en begon het op de eerste dag weer. Op de basisschool had ik gezien hoe pijnlijk het voor mijn ouders was dat hun kind zo werd gepest. Ik weet nog dat mijn moeder een keer tegen een vriendin zei: “Als mijn kinderen gelukkig zijn, dan ben ik dat ook.” Toen het pesten op de middelbare school weer begon, heb ik thuis mijn mond gehouden en niks gezegd. Mijn moeder vond het achteraf heel erg dat ik daar in mijn eentje mee heb moeten dealen.’

Hoe ver ging het pesten?

‘Elke dag was het anders, maar het was altijd vreselijk. Ik herinner me nog goed dat ze in december een aansteker hielden onder mijn gloednieuwe Moncler-jas. Huilend fietste ik naar huis, met mijn half-afgebrande jas om mijn schouders. Thuis deed ik alsof er niets aan de hand was en zei ik tegen mijn moeder: “Sorry, we hebben zo leuk met vuurwerk gespeeld, ongelukje gehad.” Dat was helemaal niet waar, maar dan kreeg ik gewoon op mijn kop zonder dat mijn moeder iets doorhad, en ging ik boven janken op mijn bed.’

Je ziet gewoon dat ik homoseksueel ben, dat was als peuter al zo

Weet je waarom ze jou uitkozen als slachtoffer?

‘Ik ben anders, altijd al geweest. Ik was vrolijk, ik wilde altijd optreden, ik droeg de kleren die ik leuk vond. Je ziet gewoon dat ik homoseksueel ben, dat was als peuter al zo. Mijn moeder zei achteraf dat ze toen ik 2 jaar was al wist dat ik later met een jongen zou thuiskomen. Op het vmbo had ik als eerste Uggs, wat iedereen raar vond. Je ziet dat veel kinderen zich op zo’n moment aanpassen, en gaan doen wat de massa doet, maar ik ben blij dat ik dat nooit heb gedaan. Ik heb mijn eigen identiteit altijd omarmd, ook al werd ik daardoor gepest.’

Heb je je eenzaam gevoeld?

‘Ontzettend, vooral op school. Ik had één lieve vriendin, die er altijd voor me is geweest. Verder was er binnen en buiten mijn klas niemand voor me. Al mijn andere vriendjes zaten op een andere school, en ik had wat vriendjes op hockey, en een heel lieve broer.’

Zag je je ontdekking als model als een lange neus naar je pesters?

‘Natuurlijk vond ik het lekker, ik wist dat ze me op covers van bladen zagen staan, en dat ze daarvan baalden. Dat gevoel heb ik lang gehad, maar ik heb dat inmiddels wel verwerkt door er met een professional over te praten. Het blijft een litteken op mijn hart, maar het is geen payback-time meer.

Wat wilde je als klein ventje worden?

‘Vroeger wilde ik van alles worden, van kapper en acteur tot zeemeermin, als het maar lekker veel glam had en je er bekend door werd. Ik weet nog dat ik een keer in pyjama met natte, gekamde haren naast mijn moeder op de bank RTL Boulevard zat te kijken, en dat we Victoria Beckham ergens op een première zagen paraderen. Ik riep: “Victoria, Victoria, dat wil ik later ook mam, dat ik over de rode loper ga en dat iedereen het dan over je heeft.” Dan zei mijn moeder: “Daar kom je wel op terug.” Ze had wel een beetje gelijk.’

Waarom wilde je zo graag beroemd worden?

‘Ik denk dat iedereen dat wel een beetje heeft, toch? Ik vind het ook nog steeds leuk, maar soms is het net even te veel. Dan heb ik het vooral over privacy. Die is vanaf het moment dat je bekend bent gewoon weg, je kunt het niet uitzetten, ook niet als het niet uitkomt of als je even op jezelf wilt zijn. Dat is niet altijd leuk, en niet iedereen snapt dat, waardoor er niet altijd prettig op je wordt gereageerd.’

Wanneer was voor jouw gevoel je grote doorbraak?

‘Nadat ik was gestopt als model, ben ik de visagistenopleiding gaan doen. Ik vond make-up altijd al leuk, en heb daarna even gewerkt bij een luxe parfumerie in Hillegersberg. Vrij snel kwamen er mensen van een productiemaatschappij langs, die bezig waren met een realityserie over Rotterdamse jongeren. Drie mensen hadden los van elkaar tegen het productieteam gezegd dat ze mij in die serie moesten hebben, en zo kwam het dat ik het hoofdpersonage werd in het PowNed-programma Niet Lullen Maar Poetsen.’

Je werd neergezet als Rotterdams rijkeluisjoch. Is dat waarheidsgetrouw?

‘Er werd gedaan alsof ik een Quote 500-erfgenaam was, maar dat is niet het geval. Mijn vader is eigenaar van Electro World Van Dijk, waarmee hij goed heeft geboerd. We gingen altijd lekker op vakantie, ik liep in mooie kleding en we hadden een groot, mooi huis met een flinke tuin. Maar we hadden geen golfbaan, ook geen zwembad, en ik moest gewoon werken als ik iets wilde.’

Hoe was de sfeer thuis?

‘Super, ik kan niet anders zeggen. Ik heb liefdevolle ouders, van wie ik alles mocht wat ik wilde, en van wie ik mocht zijn wie ik wilde. Ook al was mijn vader veel aan het werk, mijn moeder en hij waren er altijd voor me. Ze hebben me enorm gesteund in alles, en nog steeds. Ze zijn ontzettend trots op me.’

Vonden ze het een goed idee dat je je achternaam gedag zwaaide en voortaan als ‘Kardashian’ door het leven ging?

‘Tijdens de eerste aflevering van Niet Lullen Maar Poetsen slingerde Powned de hashtag “Koen Kardashian” de wereld in. Ik heb mezelf nog anderhalf jaar lang Koen Pieter van Dijk genoemd op Instagram, maar ik merkte dat mensen op straat allemaal zeiden: “Dat is Koen Kardashian.” In diezelfde periode leerde ik mijn inmiddels goede vriendin Anna Nooshin kennen, omdat ik haar een dag ging volgen voor mijn zelfbedachte MTV-programma #Instafamous. Zij had daar een Instastory van gemaakt, waarin ze mij had getagd als @koenkardashian. Ik zei: “Dat is een fan-account, je moet Koen Pieter van Dijk hebben,” waarop ze zei: “Schat, je wilt toch een brand neerzetten, dan moet je die naam veranderen.” Dat heb ik gedaan. Ik zie mezelf nu als een brand.’

Ben je een soort act die je op gezette tijden uit de kast haalt?

‘Nee, maar het is soms wel een truc. Ik ben altijd gewoon Koen, maar ik weet wat verkoopt en wat niet.’

Wat verkoopt wel en wat niet?

‘Het verkoopt niet als ik heel basic een boterham met pindakaas eet bij mijn moeder, maar het verkoopt wel als ik met een glas champagne in een chique ruimte zit te blèren.’

Is het een lange weg geweest om te komen waar je nu bent?

‘Veel mensen denken: bij die Koen komt alles aanwaaien, hij stapt van een modellenleven over naar een realityserie en is nu presentator bij MTV. Zo is het ook allemaal gegaan, maar ik heb altijd keihard gewerkt en vaak genoeg zelf de stoute schoenen aangetrokken. Het is niet dat MTV mij heeft gebeld, ik heb zelf twee shows geproduceerd waarmee ik ze heb benaderd.’

Ergert het je als mensen denken dat het je allemaal is komen aanwaaien?

‘In het begin wel, toen ik net op tv was. Ik word nu veel meer gewaardeerd dan in die periode, er waren echt mensen die van me walgden, zo vreselijk vonden ze het. Mijn humor is behoorlijk droog, met veel zelfspot, dat snapt niet iedereen. Ik kreeg veel hatelijke berichtjes, wat ik voor mezelf nog wel dragelijk vond, want ik vind niet dat ik me hoef te verontschuldigen voor wat ik doe. Wat me pijn deed, was dat ik een keer met mijn moeder in de auto zat en dat ze begon te huilen, omdat ze zo baalde van alle kritiek op internet: “Ze moesten eens weten wat voor lekker kind je bent.” Ze maakte zich zorgen over mij, want ze wilde niet dat haar kind zich rot voelt. Dat effect heeft het op mij gelukkig niet meer zo. Ik zie het als een tekortkoming van die mensen als ze naar doen op social media. Het is niet mijn level, dus het interesseert me niet wat zo’n persoon van me vindt of over me zegt.’

Kom je nooit in de verleiding om jezelf even te googelen?

‘Tuurlijk lees ik weleens wat mensen over me zeggen op social media. Soms krijg ik er de slappe lach van, omdat het niet normaal is wat mensen allemaal voor onzin roepen. Maar het komt ook weleens voor dat ik ervan schrik. Een tijdje geleden ontving ik een vreselijk hatelijk berichtje van iemand met een open profiel, dat ik een schande was voor de gay-community, en dat elke homo zich voor mij zou moeten schamen. De toon was vreselijk naar en gemeen, dus ik ging even kijken van wie dat afschuwelijke bericht kwam en zag in haar bio staan: moeder van twee kinderen, werkend, sociaal pedagoog. Ik dacht: wow, nu pak ik je.’

Hoe heb je die vrouw op haar nummer gezet?

‘Ik heb eerst netjes op haar bericht gereageerd, dat werkt altijd lekker. Daarna heb ik een foto gemaakt van haar bericht en mijn reactie, en dat in mijn Instagram Stories gezet. Daarna heb ik haar foto en bio er ook bij gezet, met de tekst: “Jongens, ik schrik hier echt van, deze vrouw is moeder van twee kinderen en sociaal pedagoog. Ik vind dat de wereld moet zien dat dit niet kan en dat het gevaarlijk is voor de maatschappij.” Daarna ging het online helemaal los, iedereen vond het zó bizar, en die vrouw was helemaal om: “Kan het eraf, kan het eraf.” Ze is daarna ontslagen.’

Stel: je kunt de klok terugdraaien. Zou je terug willen naar de anonimiteit?

‘Nee, nee, want het brengt ook veel leuke dingen met zich mee. Ik heb mooie reizen gemaakt, coole producties gedaan, leuke mensen leren kennen. Elke medaille heeft een keerzijde, en dat kan ik wel relativeren: dit moet je ervoor inleveren, dat krijg je ervoor terug. Dat is voor iedereen anders. Als ik naar mijn vriendin Estelle Cruijff kijk, en wat zij heeft meegemaakt, dan snap ik dat zij zegt: “Als ik het kon terugdraaien, dan zou ik dat doen.”’

Wat is het geheim van het feit dat jij vanuit het niets een allround celebrity bent geworden, en zoveel andere mensen niet?

‘Ik noem het een truc, omdat ik weet welke kant van mezelf goed verkoopt, maar ik blijf altijd bij mijn authentieke zelf. Wat je ziet, is echt. Dit is wie ik ben. Toen ik klein was, trok ik al een omslagdoek van mijn moeder om me heen als jurk, met een pruik op en hakjes aan. Dan kwam ik naar beneden met rode lippenstift op en zei ik: “Hallo, ik ben Annelies Kattepies, wie zijn jullie?” Vervolgens ging ik weer naar boven, mezelf afschminken en me omkleden, en dan zei ik tegen mijn moeder: “Wie was dat rare wijf nou toch, die hier net was?” Ik ben altijd al een gekkie geweest, dat is mijn geheim.’

Ben je het nooit eens zat, de opgeblazen luchtwereld van Instagram en influencers?

‘Ik vind het vervelend als ik influencers spreek die zeggen: “Ik ben er zó klaar mee, en dit en dat.” Soms durven ze zelfs het woord burn-out in de mond te nemen, en dan denk ik: meid, je moet niet vergeten dat je gewoon een foto van jezelf post, en daar 10k voor krijgt. Echt, doe even normaal, er zijn alleenstaande moeders die zich voor hun kinderen de tyfus werken voor een fractie van dat bedrag. Ik kan daar niet zo goed tegen. Dus nee, ik ben het nooit zat, omdat ik besef dat ik blessed ben dat ik op deze manier kan leven.’

Ervaar je veel druk om vast te houden wat je nu hebt?

‘Ik ben weleens bang dat het allemaal wegvalt, en in het begin van de coronatijd heb ik wel wat paniekerige momenten gehad: o jee, alles wordt afgezegd. Ik ben ook niet goed in sparen, dat kan ik gewoon niet, dus ik heb geen buffer. Dan denk je toch even: wat nu?’

Een gekke bek trekken met je onder­ kin verkoopt tegenwoordig beter dan een lekker strak lookje

Waar geef jij je geld aan uit?

‘Toen ik net bekend was, kwam er ineens best veel geld binnen, en kocht ik allerlei merkspullen. Balenciaga-shirts van 500 euro, dat soort dingen. Overal wilde ik het nieuwste van het nieuwste van. Dat is de laatste paar jaar heel erg veranderd. Ik hou van mooie dingetjes, en ik gun mezelf spullen die er goed uitzien, maar ik ben er niet meer zo intensief mee bezig als eerst. Als je zou uitrekenen waar ik het meeste geld aan uitgeef, dan is dat denk ik aan de horeca.’

Investeer je ook veel in je uiterlijk?

‘Dat is ooit begonnen met mijn lippen opspuiten en een beetje botox in mijn frons. Later zijn daar fillers in mijn jukbeenderen bijgekomen. Mensen denken vaak dat ik veel meer heb laten doen, maar daar is het bij gebleven.’

Wat zijn de beweegredenen om aan jezelf te laten sleutelen?

‘Dat vragen veel mensen, en mijn moeder zegt ook vaak: “Hou eens op jongen, je bent al zo knap.” Maar het is maar net wat je mooi vindt, hè. Het heeft niks met ouder worden te maken, of met rimpels verdoezelen. Ik hou van de Hollywood-look, en een bepaalde vorm van perfectie. Dat is wat ik mooi vind, dus dat is ook wat ik bij mezelf wil. Dat bepaalde mensen me vroeger knapper vonden dan tegenwoordig, is hun mening.’

Snap je dat mensen kritiek hebben dat het er onnatuurlijk uitziet?

‘Nee, dat begrijp ik eigenlijk nooit zo. Ik vind het zo Nederlands, mensen die kritiek hebben omdat iemand een beetje botox en fillers heeft. Ik zou andersom eens iets lelijks moeten zeggen over iemand die geen botox en fillers heeft, dan is de wereld te klein.’

Wat vind je van het hele body positivity-gebeuren?

‘Het is goed dat er wordt uitgedragen dat iedereen er mag zijn, maar ik erger me dood aan hoe dat op Instagram gaat. Dan zet iemand een foto van zichzelf in een bikini met een vetrol online en is het meteen: “Dapper, stoer, you go girl.” Maar als je een keer een foto van jezelf plaatst waarop net te veel rib te zien is, dan is het van: “Jeetje, heb je anorexia, eet je wel goed?” Ik krijg dan de neiging om te reageren met: “Kijk naar jezelf, heb jij geen obesitas?” Dat vinden mensen dan grof en ongepast, maar iemand betichten van anorexia is wel oké, terwijl dat een dodelijke ziekte is. Ik kan me daar zó aan ergeren.’

Ben jij nog wel blij met je skinny look?

‘Ik hou van een afgetraind lichaam, dat is een look waar je voor kiest. En ik mag het niet zeggen, maar ik heb het liever te mager dan te dik. Ik vind Vivian Hoorn een lieve meid op Instagram, maar ze laat om de dag een vetrol of put zien. Dan denk ik: waarom? Maar een gekke bek trekken met je onderkin verkoopt tegenwoordig beter dan een lekker strak lookje.’

Zijn er in Nederland mensen die je bewondert?

‘Iemand die mij erg inspireert met haar manier van werken en hoe ze zichzelf blijft uitdagen, dat is mijn vriendinnetje Anna Nooshin. Ze is een zakenvrouw pur sang en zo’n harde werker. Mensen realiseren zich niet wat er allemaal komt kijken bij de dingen die ze doet.’

Heb je net als Anna een doelenlijstje met alles wat je wilt bereiken?

‘Ik had eigenlijk maar één duidelijk doel, en dat was een boek uitbrengen met mijn verhaal. De afgelopen tien jaar, van mijn 17de tot mijn 27ste, waren best heftig. In mijn boek, dat later dit jaar in de winkels ligt, ben ik daar heel open en eerlijk over: mijn ups, downs, meest hysterische verhalen, verdriet, vreugde, struggles met drank en drugs. Het is spannend om alles op die manier open te gooien, maar ik zie het als therapie.’

Is het behalve therapie ook een afsluiter?

‘Ja, eigenlijk wel een beetje. Op naar de volgende tien jaar.’

Wat gaan we in het volgende boek over jouw leven lezen?

Lachend: ‘Ik hoop dat de meeste hoofdstukken zich afspelen op een driedeksschip in Monaco. Je weet maar nooit.’

NIEUWE REVU ONTMOET KOEN KARDASHIAN

Waar? Vlakbij het huis van Koen, aan de Prinsengracht in Amsterdam.

Nog iets genuttigd? Koen werkt een panini naar binnen en verontschuldigt zich veelvuldig voor het feit dat hij tijdens het gesprek eet, maar het is van eten eerder nog niet gekomen wegens afspraken en andere verplichtingen. We spreken elkaar om 15.00 uur, dus we snappen zijn hongerklop.

Verder nog iets? Als je Koen alleen kent van tv en social media, dan is de associatie met hysterie, glitters en champagne snel gemaakt. Die kant zit ongetwijfeld in hem, maar op onze doordeweekse dinsdagmiddagafspraak is hij de relaxedheid zelve. Behalve een goede prater blijkt
hij een uitstekend luisteraar, hij heeft een gulle lach en een prettig uitgesproken én onderbouwde mening.