‘Ik heb John de Mol geappt en die ziet de Derde Kamer helemaal zitten’

Bill Clinton-adviseur Paul Begala schamperde eens: ‘Politics is showbusiness for ugly people.’ Anno 2020 een waarheid als een koe. Oké, in Nederland hebben we met Lubbers, Kok, Balkenende en Rutte een traditie van oerdegelijke, doodsaaie premiers. Toen die nog in groep 8 zaten, mochten die vast niet de hoofdrol in de afscheidsmusical spelen. We zien echter al enkele decennia kleurrijke types als Pim Fortuyn, Geert Wilders en Thierry Baudet aan de stoelpoten zagen van deze grijsmuizige machthebbers. Liefhebbers van de spotlights, vaak politiek incompetent en moreel failliet, maar wel knakkers met zwier, of zoals de Duitsers het zo mooi zeggen: schwung.

En de figuranten die deze leading lady’s om zich heen verzamelen zijn niet zelden zelf net zulke paradijsvogels, met hun eigen hunkering naar aandacht en ontzag. Wonderlijke fabeldieren als Dion Graus, Theo Hiddema, Hero Brinkman en wat langer geleden Hilbrand Nawijn. Stuk voor stuk niet te beroerd de knuppel in het politieke hoenderhok te gooien, maar ook privé opzienbarend. Verkleed als vleermuis in het huwelijk treden, een vriendschap onderhouden met een beruchte NSB-weduwe, in brievenbussen pissen, een jumpstyle-hitje scoren, dat soort dingen.

Uiteindelijk loopt het altijd slecht af met die praalhaanpartijen. Iedereen gaat lopen dringen om vooraan op het podium te komen staan, er wordt een knietje of een elleboog uitgedeeld en voor je het weet, rolt zo’n hele fractie over straat. En ook dat is – zoals nu weer bij het FvD – met volle teugen genieten geblazen.

Maar het is zoals met porno. Gewoon twee mooie mensen die kalmpjes an missionarissen, daar krijg je geen harde meer van. Was op z’n hondjes ooit nog een tikkie kinky, ondertussen heb je het allemaal al een miljoen keer gezien. Iedere keer dat PornHub.com wordt aangezwengeld, moet het een tandje gekker en voor je het weet zit je casual te onaneren op een filmpje van een geamputeerde male-to-female transgender die de endeldarmverzakking van een hoogbejaarde leather-daddy met dwerggroei deepthroat.

Whatever gets you off, viespeuk, maar zoiets moeten we niet in de Tweede Kamer willen. Daarom stel ik voor om naast de Eerste en de Tweede, een Derde Kamer in het leven te roepen. Terwijl in de Eerste en de Tweede Kamer onopvallende mannetjes en vrouwtjes stoffig en grauw de wetten tot stand brengen en het beleid maken, kunnen in de Derde Kamer alle mafklappers helemaal los. De Derde Kamer krijgt verder geen enkele macht, maar wel heel veel media-aandacht. Zo kunnen de showbizzpolitici naar hartelust consequentieloos hun doldwaze strapatsen uithalen en wij als publiek maar smullen.

Maar Sjerrie, al die extra spektakelkamerleden en hun bureelpersoneel, waar gaan we dat van betalen? Nou, reclameblokken. Heel veel reclameblokken. Ik heb John de Mol geappt en die ziet het helemaal zitten: ‘Eerst Big Brother, toen Utopia en nu de Derde Kamer! Dat ik dat niet zelf heb verzonnen!’ Ja, there’s no business like showbusiness, people.