André Hazes Jr: ‘Ik ben gewoon ontzettend professioneel’

Onlangs verscheen het nieuwe album van André Hazes jr. (22) – onder sommigen ook wel bekend als Dré of Dreetje. Maar als het aan de jonge volkszanger ligt, duurt dat niet lang meer. Een gesprek over spoken, nieuwe tieten, de functioneringsgesprekken met zijn vriendin, De Familievete en zijn aversie tegen verkleinnaampjes.

Je profileert je met je album Leef! heel duidelijk als ‘André Hazes jr’. Wil je af van Dré?

‘Andere mensen hebben van mij Dré gemaakt. In mijn paspoort heet ik gewoon André Gerardus Junior Hazes. Maar toen mijn vader nog leefde, was er thuis verwarring met twee mensen in huis met dezelfde naam, dus moest er een André zijn en de ander Dré, dat is ook logisch natuurlijk. Maar ik ben gewoon André. En als ik ooit een zoon mag krijgen, gaat die ook André heten. Dan word ik André Hazes, mijn zoon junior en mijn vader senior. Ik wil gewoon duidelijk maken dat ik klaar ben met Dré. Jan Smit was op een bepaald moment ook klaar met Jantje. En ik ben er heel stellig in. Al moet het tien jaar duren, mensen moeten het gewoon begrijpen.’

Je hebt al een tijd geen contact meer met je moeder. Zou je je kunnen voorstellen dat je op een dag een liedje schrijft met daarin een verkapte boodschap die alleen zij begrijpt?

‘Nee. Voornamelijk omdat je het dan toch weer aanwakkert. Toen die discussie begon, kwam de pers er gelijk inrollen. Ik wil niet zeggen dat het anders was gelopen als ze dat niet had gedaan, maar ik ben gewoon van mening dat als jij ruzie hebt met je zoon, ik jullie lekker met rust moet laten. Al duurt het twee jaar. En ook al duurt die familievete tien jaar, dan nog wil ik respect houden. Ik heb alleen maar bevestigd dat er een ruzie was, maar ik heb niet gezegd waarom, ik heb niemand voor lul gezet. Want stel dat het over tien jaar wel goed komt, heb je allemaal bagger naar elkaar gegooid. Dat wil ik voorkomen. Maar sommige media en sommige mensen kun je gewoon niet sturen. Die blijven élke keer dingen posten over die ruzie met mijn moeder. En veel Nederlanders hebben dan niet door dat jij dat niet opzoekt, dat jij er zelf ook niet op zit te wachten dat het elke keer weer opgerakeld wordt. Het zou zo lekker zijn als Nederland dat eens zou gaan begrijpen. Maar mensen blijven je steeds met dezelfde dingen associëren.’

Bij je zus floept sinds de dood van je vader soms de tv aan als ze ’s nachts wat uit de koelkast pakt, bij je moeder flikkeren de lichten en vallen de schilderijen van de muur als ze de verkeerde beslissing neigt te nemen. Spookt het bij jou ook weleens in je huis?

‘Nee. Helemaal niet. Ik ben daar veel te nuchter voor. Al moet ik wel zeggen dat er laatst iets geks gebeurde. We hadden een vergadering en het voelde al niet goed en toen viel er iets om in een kast, terwijl er niets in die kast stond. Dan denk ik ook wel: dat is raar. En ik geloof ook echt wel dat mensen meekijken, dat je een soort engeltje op je schouder hebt. Ik was bijvoorbeeld heel lang gestopt met roken en toen ik toch weer begon en de eerste peuk buiten aanstak, was het windstil. Maar de hele tijd als ik hem aan wilde steken, kwam er wind. Toen dacht ik ook wel: dit moet ik dus gewoon niet doen van mijn vader. Maar als bij mij thuis het licht gaat flikkeren, dan wordt het gewoon tijd voor een nieuw lampje, hoor.’

Lees het complete interview in de Nieuwe Revu Special van 2016 of via Blendle.