Tussen de gouden kamelen: het meest afgelegen filmfestival ter wereld

In een vluchtelingenkamp in de Westelijke Sahara worden jaarlijks de Gouden Kamelen uitgereikt, de filmprijzen van de lokale Polisario-onafhankelijkheidsbeweging. Vier nachten lang worden onder de sterrenhemel films en documentaires geprojecteerd op een witte vrachtwagen. Welkom op FiSahara, het meest afgelegen filmfestival op aarde.

Geschrokken gezichten als een knal klinkt terwijl legervoorman Cheij Bachri vertelt over de miljoenen mijnen die hier liggen. Regelmatig zouden ze zorgen voor gewonden of erger. Maar er is niks ontploft. Op een rode loper, uitgerold over het gele zand, staat een clown in rood stretchpak, geelwitte te grote schoenen met een lege confetti-schieter in zijn hand. Het is Iván Prado van Pallasos en Rebeldia, een organisatie die clowneske statements maakt bij conflicten wereldwijd. ‘We lachen ze uit,’ zegt hij. 'Met hun muur en hun illegale bezetting van het land van de Saharanen.’ Om zijn woorden kracht bij te zetten, smijt hij nog een emmer vol rode neuzen leeg in de richting van de muur.

‘Gefrustreerde en arme jongeren zijn hier vatbaar voor criminaliteit en gemakkelijk te ronselen door criminelen of andere extremisten'

In de verte tekenen silhouetten van soldaten zich af op de zandwal. Het is niet te zien of ze onder de indruk zijn. Meer dan tweeduizend kilometer lang en omzoomd door miljoenen mijnen, splitst dit geel-bruine gevaarte de Westelijke Sahara door tweeën. Het grootste deel is bestuurd door Marokko, slechts een smalle strook aan de oostzijde is van de Saharanen, geleid door onafhankelijkheidsbeweging Polisario. Bachri draagt burgerkleding, want militairen moeten vijf kilometer afstand houden van de muur, een voorwaarde van het in 1991 na zestien jaar oorlog gesloten vredesakkoord. ‘Weten jullie wel wie heeft geholpen om de muur te bouwen?’ vraagt Bachri. Hij geeft het antwoord meteen zelf: Frankrijk en de Verenigde Staten. ‘Dit kleine stuk bestaat alleen maar uit zand en stenen. We willen wat achter die muur ligt. Daar is de zee rijk aan vis en de grond aan fosfaat; alles waar Marokko nu geld aan verdient.’

Lees de volledige reportage van Marieke Kessel op Blendle.