John Jansen uit Breda speelt volgens het boekje. Maar dan wel zijn eigen boekje. Met zijn Juliët-bende werd hij in de jaren negentig gevreesd en gerespecteerd door de Nederlandse onderwereld. Nu biedt hij thuisloze jongeren een kans op een toekomst. Over zijn leven is een documentaire gemaakt, die vanaf volgende week in de bioscoop draait. Nieuwe Revu bezocht John Jansen in zijn thuisstad voor een exclusief interview.
Tekst: Danny Koks | Beeld: Karmic Pro Media
"Als ik morgen dood ga, dan is het zo. Dan heb ik een supermooi leven geleid. Het klinkt misschien raar, maar ik heb hier bewust voor gekozen, snap je? Al heel jong wist ik dat ik niet wilde leven zoals de maatschappij je voorschrijft. Ik wilde mijn eigen pad kiezen. Ja, ik ben een crimineel. Als ze mij bellen dat we vanavond de man een miljoen kunnen verdienen, dan pak ik mijn bivakmuts en ga ik mee. Geloof dat nou maar.
Maar ik ben geen slecht mens. Ik heb niemand het leven afgenomen, niet toen ik in de Juliët-bende zat en niet daarna. Die grens zal ik ook nooit overgaan, want dan is mijn eigen leven ook voor niks geweest. Nederlandse straaljagers hebben 2100 bombardementen uitgevoerd in Syrië. En dan zijn zij de goeien en ben ik de slechterik?"
Lees ook: Filmmaker Jay Oliveira: John Jansen was een zware jongen, maar geen slecht mens
"De eerste keer dat ik werd gearresteerd, zat ik in een jeugdbende. Allemaal jongens bij mij uit de buurt. Ik was de jongste, maar ik durfde alles. We waren een keer aan het inbreken toen er iemand thuis kwam, dus wij sprongen meteen naar buiten en vluchtten weg.
Een paar weken later zit ik in de bus. Een oudere vrouw blijft me maar aankijken. Ik herken haar gezicht, maar ik kan haar niet plaatsen. Ik stap uit, zij ook. Ik loop naar huis, zij loopt achter me aan. Een uur later staat de politie voor de deur. Zij had me herkend van die inbraak. Dezelfde avond pakken ze ook de rest van de jongens op. Er kwamen iets van 85 zaken uit. Ik was toen dertien."